به گزارش
حافظ خبر؛ انگار پایان شهریور که میشود، باز فیلمان یاد هندوستان میافتد و یادمان میآید که جنگی رخ داد و ما هم به دفاع از کشور پرداختیم و اکنون هنگام گرامی داشتن آن است.
چرا باید گرامی بداریم؟
شرایط امروز ما پاسخ آن است... اقتصاد، فرهنگ، سیاست و... فشل...
باید رخداد خوبی رخ داده باشد که آن را گرامی بداریم وگرنه جنگ، کشتن، تخریب، نابودی زیرساختها و از بین رفتن بهترین نیروی انسانی یک کشور و... گرامیداشت نمیخواهد.
این جانفشانیها،ایثارها و ازخود گذشتگیها مردمی بود که وادارمان میکند آن را گرامی بداریم. باید این شور، حماسه، استقامت و... را گرامی داشت و تلاشهای آنان را که آفریننده این صحنههای بزرگ و با رشادت هستند، پاس داشت و یا دستکم برای بوجودآورندگان و بازماندگان آن حماسهها، سنگ تمام گذاشت؛ که دیگر دغدغه و مشکلات مادی و معنوی نداشته باشند. اکنون اگر چنین شده باشد، باید گرامی بداریم و گرنه جایی برای آن نیست. (خانواده شهدا جایی دیگر دارند)
دو نکته را نیز به یادآوری میدانم:
۱-گاهی دوستان پیشنهاد میکنند نوشتههایم را درباره جنگ کتاب کنم تا برای آینده سندی باشد و آیندگان بخوانند. گفتم من امروز هستم، زندهام و چیزهایی از جنگ میدانم که به سادگی آن را وارونه میکنند و توان نگه داشتن آن را ندارم و کسانی صلاحیت ما را تایید نمیکنند؛ چه رسد هنگامی که دستمان از دنیا کوتاه شود. آیا تحریفی در وقایع جنگ رخ نداده است؟
۲- کسانی که داد میزنند چرا برخی جام زهر به امام (ره) دادند، یک روز به جنگ نرفتند. کاش آنی به خود میاندیشیدند که اگر ما رفته بودیم، شاید جام زهر نوشیده نمیشد. در واقع اواخر جنگ، نیروها تکرار میشد و بعضاً از خانواده شهید، اسیر یا جانباز بودند یا کسانی که در جنگ خوب مدیریت نکردند، امروز مسولیت و مدیران ثابت هستند و یا جناب هاشمی رفسنجانی که هنگامی همهکاره جنگ بود، نامش حذف شده است. اکنون چگونه میتوان نوشت و این هفته را گرامی داشت؟
تنها نام ایثارگران و خانواده شهدا برای تثبیت قدرت افراد بکار میآید و دیگر هیچ...
یک جمله پایانی دارم و آن این که: آن روز که زیر گلوله و ترکشها در سرما و گرما ایستادگی میکردیم و اجازه ندادیم یک سانتیمتر مرز کشور تغییر کند، نمیدانستیم روزی بخاطر عدم مدیریت صحیح متولیان امر، همه مرزهای عقیدهای، مادی و معنوی ما، در نوردیده میشود و امروز باید برای آرامش و معیشت خود بجنگیم...
تا دفاعی دیگر خدا نگهدارتان...