هوشیارانه به استقبال تغییرات در سازمان برویم

به گزارش حافظ خبر؛ لحظه‌ها و دقایق ارزشمندند؛ مشروط به این که بهای آن‌ها را عمیقاً درک نماییم و قدر و قیمت‌شان را حقیقتاً بدانیم...
بشر امروز، سرنوشت خود را مدیون آن دسته محدود از پیشینیانش است که در لحظاتی ناب، با کارهای خاص‌شان، آینده را متحول ساخته‌اند و ما و آیندگان‌مان نیز، همچنان در شعاع این آثار جاودانه قرار خواهیم داشت.
در ورای همه تحلیل‌ها، تفسیرها و قضاوت‌ها... لازم است تا همه ما لحظاتی را در خلوت خود بیندیشیم و خود را محاسبه کنیم...
زودتر از آنچه تصور کنیم، این مسئولیت‌ها را از ما خواهند گرفت و آن وقت ما می‌مانیم و کوهی از پشیمانی تکرار اشتباه‌های گذشتگان این مناصب اجرایی ناپایدار و این که چرا خواسته یا ناخواسته در میدان‌بازی آن عده‌ی قلیل عصیانگر، به بازی گرفته شده‌ایم.
بعضی اشتباه‌ها کاملاً جنبه شخصی دارد و زیان آن صرفاً متوجه فرد خطاکار خواهد بود. مشکل دقیقاً جایی آغاز می‌شود که طمع‌ورزان، نیت‌های شوم و افکار پلیدشان را توسعه می‌دهند، اینجاست که هزینه این اشتباه‌ها را همگان می‌پردازند.
راه‌حل اساسی تصمیم‌سازان برای پیشگیری از بحران‌هایی که نمونه آن را در اشتباه‌های پیشتر ورزش و جوانان، تعاون، کار و رفاه اجتماعی، صدرا... آن را دیدیم، این خواهد بود که در گلوگاه‌ها و پست‌های کلیدی و تعیین‌کننده از افراد امانتدار، خلاق، توانمند و خوش‌سابقه استفاده شود و از بکارگیری حلقه‌اول‌های ساکت، بهره‌مند و دایماً همراه با جریان فساد و دارای پیشینه قضایی مجدانه پرهیز گردد؛ که اگر این اتفاق مجدداً رخ دهد، ناامیدی و یأس مخاطبان خاص و عام سازمان‌های آسیب‌دیده از مافیای فساد را در پی خواهد داشت...
از ابتدا مسئله پیچیده نیست. نقطه شکل‌گیری و شروع یک انحراف بزرگ، ویرانگر و زیان‌بار، یک جانمایی غلط است. مافیای فساد، فردی را علی‌رغم این که از شایستگی‌ها و صلاحیت‌های لازم برای احراز تصدی یک پست حساس سازمانی برخوردار نیست را، مرموزانه سالیان متمادی و حتی زمانی که مشمول حکم قضایی انفصال می‌گردد را در سطوح مختلف مدیریتی یک سازمان جابه‌جا می‌نمایند و نگه می‌دارند تا آنجایی که در ذهن عوام، این باور تلخ و غلط نقش می‌بندد که... "سازمان اصلاح‌پذیر نیست" و یا "همه‌ی تقصیرها به گردن نظام اجرایی حاکم بر کشور است"... این‌ها تنها بخشی از تاوان‌های سنگین و جبران‌ناپذیر تحمل بقایای مافیای نیرنگ و فساد است؛ در حالی که همه این گره‌های کور، متاثر از همان انتخاب و جانمایی غلط است.
این که بدون اشاره به وضعیت تأسف‌بار موجود و ناکارآمدی متصدیان کنونی، شنیده می‌شود که با تغییراتی در سطوح مدیران، خطر جدی متوجه سازمان ورزش و جوانان فارس می‌گردد، این‌ها صداهایی است که ناخواسته یا نیابتاً،عامدانه یا ناآگاهانه، مطلوب و مورد پسند مشکل‌سازان فعلی می‌باشد.
همه ما می‌دانیم که همیشه عمده تحولات پایدار و افتخارآفرین در ورزش متکی بر تلاش جانانه ورزشکاران (مربیان، داوران، پیشکسوتان) و بدنه کارشناسی ورزش می‌باشد و نقش و سهم مدیران، مشروط به رفتار برنامه‌مدار و دیدگاه متأثر از کار تیمی توأمان با پاک‌دستی و ارتباط سازنده و استفاده بهینه و هنرمندانه از سرمایه سترگ منابع انسانی، به عنوان یک ترانس افزاینده جلوه‌گر خواهد بود.
به دور از کینه‌ها و حسادت‌های تنگ‌نظرانه و کرنش در برابر همه دلسوزان و زحمت‌کشان و خاک‌خورده‌های ورزش و جوانان، به اعتبار انبوه شایستگی‌ها، ظرفیت‌ها و فرصت‌های عظیم و بکر و بی‌نظیر شیراز ، جهان‌شهر ایران‌زمین و قابلیت‌های بی‌بدیل فارس، گاهواره فرهنگ و تمدن بشری، با نگاه توسعه‌مدار به سرنوشت شهر و شهروندان ایران عزیز در این خطه‌ی استعدادخیز و قهرمان‌پرور، هوشیارانه به استقبال تغییرات هوشمندانه، آگاهانه و آینده‌نگر خواهیم رفت.