رابطه کار گروهی و نظام شورایی

به گزارش حافظ خبر؛ فرض بر این است که اعضای محترم شورای شهر به الزامات و ضرورت کارشورایی به عنوان یک کار تیمی آگاهند.
در این حالت و به طور طبیعی می‌بایست هر یک از کمیسیون‌ها و کمیته‌های تخصصی فرعی و مشاورین و مدیران ستادی شهرداری، بخش‌های مکمل و هم‌پوشان پازل تعاملی پیشران امور جاری شهر و شهروندان را تشکیل داده و دنبال نمایند.
تردیدی نیست که با رعایت مرزها و حدود و دقایق اصول حرفه‌ای تحول‌گرایی، تکثر و تضارب آراء، دست‌مایه‌ی جوشش اندیشه‌ها و پویش و رویش ایده‌هاست؛ اما هرگونه ناآگاهی، بی‌اطلاعی، بی‌انضباطی، ناهماهنگی، مداخله نابجا و نابهنگام سطوح سیاست‌گذاری و تصمیم‌سازی و عملیاتی، بی‌توجهی به وجوه رنگین‌کمانی و متکثر موجودیت، هویت، شخصیت و وضعیت موجود و مطلوب کلان‌شهر، غفلت از نگاه علمی و تخصصی به موضوعات در سایه‌ی خودکامل‌پنداری، نادیده گرفتن نقش دیگران یا حذف تک‌تک بازیگران این عرصه و...، تصویر مخدوشی از تجربه نوپای کار شورایی را برای ناظران عمومی و اصلی یعنی مردم، به نمایش خواهد گذاشت و عملاً نفس و رمق سازمان شهروندمدار را خواهد گرفت و قدرت و قابلیت تشخیص و پرداختن به ضرورت‌ها در قالب اولویت‌ها را سلب خواهد کرد و نگاه توسعه‌مدار به افق‌های پیش روی جهان‌شهر، دائم مورد غفلت قرار خواهد گرفت و فرصت‌ها یکی پس از دیگری، لباس کهنه و نازیبای فراموشی خواهند پوشید.
آنچه در نظام شورایی می‌بایست عمیقاً از آن پرهیز شود، بلای تمرکزگرایی آمیخته با بدگمانی و بی‌اعتمادی، این تجربه تلخ و ناموفق  مدیریت سنتی دولتی است که بیشتر بوسیله دست‌پروردگان این سبک تاریخ‌مصرف‌گذشته، دائم القاء و پیگیری می‌شود. غیرقابل تصور است که کسانی عمری را در قالب‌های ذهنی و اداری واپس‌گرای مدیریت سنتی، تا نقطه بازنشستگی سپری نموده‌اند، دیگر پذیرای مدل‌ها و شاخص‌های روزآمد و دانش‌بنیان مدیریت در2021 باشند.
تنها سازمان مشارکت‌جوی متکی بر منابع انسانی کارآمد، مبتنی بر روابط انسانی، نشانی اطمینان‌بخشی است که تضمین‌کننده منافع جمعی بوده و ما را به سرمنزل مقصود رهنمون خواهد کرد.