مدیر اندیشکده مطالعات استراتژیک «بگین- سادات» در دانشگاه «برایلان» تل‌آویو در تحلیل مذاکرات اخیر لوزان نوشته است که امکان حصول توافقی بهتر با ایران وجود ندارد و تنها راه باقی‌مانده برای متوقف کردن برنامه هسته‌ای ایران، اقدام نظامی است.
امکان حصول توافق بهتر با ایران وجود ندارد، باید اقدام نظامی کرد
تاریخ انتشارپنجشنبه ۳ ارديبهشت ۱۳۹۴ ساعت ۱۳:۱۵
به گزارش حافظ به نقل از مشرق، «افرایم عنبر» مدیر مرکز مطالعات استراتژیک «بگین-سادات» (Begin-Sadat Center for Strategic Studies) و استاد مطالعات سیاسی در دانشگاه «بار ایلان» (Bar-Ilan University) در تل آویو در آخرین مقاله‌ای که برای این اندیشکده تهیه کرده، با بیان اینکه امکان حصول توافقی بهتر از آنچه چارچوب آن اخیرا در شهر لوزان سوئیس میان ایران و 1+5 به دست آمد، وجود ندارد، نوشته است که اکنون تنها راه اقدام نظامی اسرائیل و غرب علیه ایران باز است.
بنا به نوشته این استاد اسرائیلی دانشگاه صهیونیست، گام‌های پیشنهاد شده توسط اسرائیل و دیگر منتقدان توافق با ایران به منظور ارتقاء ثمربخشی هرگونه توافق هسته‌ای تأثیر بسیار اندکی خواهد داشت. وی نوشته الست: «این توافق ذاتا و اساسا خطرناک است و بدون درنگ باید آن را رد کرد. اگر اقداماتی نظیر بازرسی‌ها، تحریم‌ها، خرابکاری‌ها و انزوای سیاسی زمانی فرصت ممانعت ایران از دستیابی به سلاح هسته‌ای را فراهم می‌آوردند، اینک با وجود این توافق دیگر وجود نخواهند داشت. و این تنها گزینه نظامی است که می‌تواند یک کشور مصمم نظیر جمهوری اسلامی ایران را از ساخت بمب هسته‌ای بازدارد.»
در این مقاله آمده است: «مناظرات صورت گرفته در خصوص نقاط قوت و ضعف چارچوب مذاکره شده میان ایران و گروه 1+5 در لوزان سوئیس کاملا خارج از موضوع انجام شده است. جستجو برای یافت حقیقت در نسخه‌های متضاد گزارش‌های ارائه شده توسط واشنگتن و تهران درباره جزئیات مذاکرات هیچ فایده‌ای نخواهد داشت. علاوه براین، گام‌های پیشنهادی اسرائیل و دیگر منتقدان نیز که با هدف ارتقاء اثربخشی این توافق (از طریق انجام نظارت های بیشتر و غیره) ارائه شده، تغییرات بسیار ناچیزی را در متن توافق ایجاد خواهد کرد. این توافق اساسا خطرناک است و باید بدون درنگ از پذیرش آن خودداری کرد.»
عنبر می‌افزاید: «این توافق به ایران اجازه می‌دهد تا ذخایر اورانیوم غنی شده خود را حفظ کرده، به غنی‌سازی اورانیوم ادامه دهد و تأسیساتی را که غیرقانونی در فردو و اراک ساخته همچنان نگه دارد. حتی با وجود اینکه هنوز هیچ توافقی به امضای نهایی نرسیده، آمریکا و شرکای مذاکره کننده اش به شرایط هسته‌ای ایران مشروعیت بخشیده‌اند. به احتمال بسیار زیاد، آمریکا که نسبتا ناامید از دستیابی به توافق نهایی است، برای تضمین امضای یک توافق رسمی، امتیازات دیگری را نیز به ایران واگذار خواهد کرد.»
در ادامه این یادداشت آمده است: «اینها همه، نتیجه مسلم توافقی بود که با نام برنامه اقدام مشترک در زمینه برنامه هسته ای ایران در نوامبر سال 2013 صورت گرفت. وقتی به آن زمان می نگریم، می بینیم آمریکا با نادیده گرفتن چندین قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل که خواستار لغو کامل غنی سازی اورانیوم در ایران شده بود، هیچ تصمیمی برای اصرار بر هدف عقب راندن برنامه هسته‌ای ایران نداشت. واشنگتن همچنین نگرانی‌های امنیتی متحدان خود در خاورمیانه (بالاخص اسرائیل، عربستان سعودی و مصر- که به مراتب بهتر از آمریکا به واقعیت‌های منطقه‌ای اشراف دارند) را نادیده گرفت.»
نویسنده یادداشت همچنین مدعی شده است: «خاورمیانه‌ای‌ها به طور مشخص به پیروزی دیپلماتیک ایران در این توافق اشاره کرده‌اند. ایرانی‌ها بسیار بیشتر از آمریکایی‌ها در انجام مذاکرات مهارت دارند. ایران کم و بیش به آنچه که خواستار آن بود دست یافته است: قابلیت تولید اورانیوم غنی شده و انجام تحقیقات بر روی طراحی‌های تسلیحاتی؛ توافقی که هیچ تداخلی با برنامه موشکی این کشور ندارد و البته هیچ ربطی نیز به رفتارهای منطقه‌ای این کشور. این توافق پیش درآمدی خواهد بود بر اشاعه هسته‌ای در منطقه و گسترش هژمونی منطقه ای ایران.»
در ادامه آمده است: «متأسفانه این بهترین توافقی است که می‌توانست به دست آید. بازبینی‌هایی که قرار است انجام شود، هیچ یک نمی‌تواند تغییری در ماهیت اصلی این توافق ایجاد کند. این توافق به ایران اجازه خواهد داد تا مواد شکافت پذیری را در اختیار داشته باشد که در مدت زمانی کوتاه تا سطح مورد نیاز برای تولید سلاح هسته ای غنی سازی می شود و تهران نیز همیشه و هر زمانی که بخواهد می تواند مانع از دسترسی بازرسان شود. این درست همان اتفاقی است که درباره کره شمالی نیز شاهد آن بودیم.»
نویسنده یادداشت می‌افزاید: «اوباما کاملا درست می گوید که جایگزین این توافق یا بمباران زیرساخت‌های هسته ای ایران است و یا کنار آمدن با ایران هسته‌ای. تمایل شدید اوباما به تعامل، عدم تمایل وی به استفاده از قدرت نظامی و منشور لیبرال او در زمینه روابط بین الملل منجر به این نتیجه وحشتناک شده است.»
عنبر در ادامه نوشته است: «درخواست نتانیاهو نیز برای یک توافق بهتر با ایران اشتباه است چرا که اصلا چنین توافق بهتری وجود ندارد. با این وجود عدم پذیرش این توافق در کنگره آمریکا می تواند شرایط بین المللی بهتری را برای حمله نظامی اسرائیل علیه ایران رقم بزند. در حقیقت، انتقاد از توافق اوباما با ایران تنها نتیجه ای که خواهد داشت، مشروعیت بخشیدن به اقدام نظامی آینده در قبال ایران خواهد بود. در واقع نتانیاهو تنها رهبری است که به اندازه کافی درباره پیامدهای توافق هسته ای بد با ایران نگران است و از شجاعت و قدرت نظامی کافی برای صدور فرمان حمله به تأسیسات هسته ای مهم ایران برخوردار است.»
مدیر اندیشکده مطالعات استراتژیک «بگین-سادات» در تل‌آویو در پایان مقاله خود تأکید کرد: «اگر بازرسی‌ها، تحریم‌ها، خرابکاری‌ها و انزوای سیاسی زمانی فرصت متوقف کردن ایران در مسیر دستیابی به بمب هسته‌ای را داشت، دیگر این روش‌ها کارایی نخواهد داشت. بیش از پیش مشهود است که تنها اقدام نظامی می‌تواند یک کشور مصمم نظیر جمهوری اسلامی ایران را از ساخت بمب هسته ای بازدارد. حالا باید منتظر ماند و دید که آیا اسرائیل رهبری را انتخاب کرده که بتواند از پس این چالش تاریخی برآید یا خیر.»
بنا به نوشته این استاد اسرائیلی دانشگاه صهیونیست، گام‌های پیشنهاد شده توسط اسرائیل و دیگر منتقدان توافق با ایران به منظور ارتقاء ثمربخشی هرگونه توافق هسته‌ای تأثیر بسیار اندکی خواهد داشت. وی نوشته الست: «این توافق ذاتا و اساسا خطرناک است و بدون درنگ باید آن را رد کرد. اگر اقداماتی نظیر بازرسی‌ها، تحریم‌ها، خرابکاری‌ها و انزوای سیاسی زمانی فرصت ممانعت ایران از دستیابی به سلاح هسته‌ای را فراهم می‌آوردند، اینک با وجود این توافق دیگر وجود نخواهند داشت. و این تنها گزینه نظامی است که می‌تواند یک کشور مصمم نظیر جمهوری اسلامی ایران را از ساخت بمب هسته‌ای بازدارد.»
در این مقاله آمده است: «مناظرات صورت گرفته در خصوص نقاط قوت و ضعف چارچوب مذاکره شده میان ایران و گروه 1+5 در لوزان سوئیس کاملا خارج از موضوع انجام شده است. جستجو برای یافت حقیقت در نسخه‌های متضاد گزارش‌های ارائه شده توسط واشنگتن و تهران درباره جزئیات مذاکرات هیچ فایده‌ای نخواهد داشت. علاوه براین، گام‌های پیشنهادی اسرائیل و دیگر منتقدان نیز که با هدف ارتقاء اثربخشی این توافق (از طریق انجام نظارت های بیشتر و غیره) ارائه شده، تغییرات بسیار ناچیزی را در متن توافق ایجاد خواهد کرد. این توافق اساسا خطرناک است و باید بدون درنگ از پذیرش آن خودداری کرد.»
عنبر می‌افزاید: «این توافق به ایران اجازه می‌دهد تا ذخایر اورانیوم غنی شده خود را حفظ کرده، به غنی‌سازی اورانیوم ادامه دهد و تأسیساتی را که غیرقانونی در فردو و اراک ساخته همچنان نگه دارد. حتی با وجود اینکه هنوز هیچ توافقی به امضای نهایی نرسیده، آمریکا و شرکای مذاکره کننده اش به شرایط هسته‌ای ایران مشروعیت بخشیده‌اند. به احتمال بسیار زیاد، آمریکا که نسبتا ناامید از دستیابی به توافق نهایی است، برای تضمین امضای یک توافق رسمی، امتیازات دیگری را نیز به ایران واگذار خواهد کرد.»
در ادامه این یادداشت آمده است: «اینها همه، نتیجه مسلم توافقی بود که با نام برنامه اقدام مشترک در زمینه برنامه هسته ای ایران در نوامبر سال 2013 صورت گرفت. وقتی به آن زمان می نگریم، می بینیم آمریکا با نادیده گرفتن چندین قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل که خواستار لغو کامل غنی سازی اورانیوم در ایران شده بود، هیچ تصمیمی برای اصرار بر هدف عقب راندن برنامه هسته‌ای ایران نداشت. واشنگتن همچنین نگرانی‌های امنیتی متحدان خود در خاورمیانه (بالاخص اسرائیل، عربستان سعودی و مصر- که به مراتب بهتر از آمریکا به واقعیت‌های منطقه‌ای اشراف دارند) را نادیده گرفت.»
نویسنده یادداشت همچنین مدعی شده است: «خاورمیانه‌ای‌ها به طور مشخص به پیروزی دیپلماتیک ایران در این توافق اشاره کرده‌اند. ایرانی‌ها بسیار بیشتر از آمریکایی‌ها در انجام مذاکرات مهارت دارند. ایران کم و بیش به آنچه که خواستار آن بود دست یافته است: قابلیت تولید اورانیوم غنی شده و انجام تحقیقات بر روی طراحی‌های تسلیحاتی؛ توافقی که هیچ تداخلی با برنامه موشکی این کشور ندارد و البته هیچ ربطی نیز به رفتارهای منطقه‌ای این کشور. این توافق پیش درآمدی خواهد بود بر اشاعه هسته‌ای در منطقه و گسترش هژمونی منطقه ای ایران.»
در ادامه آمده است: «متأسفانه این بهترین توافقی است که می‌توانست به دست آید. بازبینی‌هایی که قرار است انجام شود، هیچ یک نمی‌تواند تغییری در ماهیت اصلی این توافق ایجاد کند. این توافق به ایران اجازه خواهد داد تا مواد شکافت پذیری را در اختیار داشته باشد که در مدت زمانی کوتاه تا سطح مورد نیاز برای تولید سلاح هسته ای غنی سازی می شود و تهران نیز همیشه و هر زمانی که بخواهد می تواند مانع از دسترسی بازرسان شود. این درست همان اتفاقی است که درباره کره شمالی نیز شاهد آن بودیم.»
نویسنده یادداشت می‌افزاید: «اوباما کاملا درست می گوید که جایگزین این توافق یا بمباران زیرساخت‌های هسته ای ایران است و یا کنار آمدن با ایران هسته‌ای. تمایل شدید اوباما به تعامل، عدم تمایل وی به استفاده از قدرت نظامی و منشور لیبرال او در زمینه روابط بین الملل منجر به این نتیجه وحشتناک شده است.»
عنبر در ادامه نوشته است: «درخواست نتانیاهو نیز برای یک توافق بهتر با ایران اشتباه است چرا که اصلا چنین توافق بهتری وجود ندارد. با این وجود عدم پذیرش این توافق در کنگره آمریکا می تواند شرایط بین المللی بهتری را برای حمله نظامی اسرائیل علیه ایران رقم بزند. در حقیقت، انتقاد از توافق اوباما با ایران تنها نتیجه ای که خواهد داشت، مشروعیت بخشیدن به اقدام نظامی آینده در قبال ایران خواهد بود. در واقع نتانیاهو تنها رهبری است که به اندازه کافی درباره پیامدهای توافق هسته ای بد با ایران نگران است و از شجاعت و قدرت نظامی کافی برای صدور فرمان حمله به تأسیسات هسته ای مهم ایران برخوردار است.»
مدیر اندیشکده مطالعات استراتژیک «بگین-سادات» در تل‌آویو در پایان مقاله خود تأکید کرد: «اگر بازرسی‌ها، تحریم‌ها، خرابکاری‌ها و انزوای سیاسی زمانی فرصت متوقف کردن ایران در مسیر دستیابی به بمب هسته‌ای را داشت، دیگر این روش‌ها کارایی نخواهد داشت. بیش از پیش مشهود است که تنها اقدام نظامی می‌تواند یک کشور مصمم نظیر جمهوری اسلامی ایران را از ساخت بمب هسته ای بازدارد. حالا باید منتظر ماند و دید که آیا اسرائیل رهبری را انتخاب کرده که بتواند از پس این چالش تاریخی برآید یا خیر.»
کد مطلب : ۶۳۰۱
