یادداشتی درباره «گویایی ارستو»،موضوع کتاب، گویایی است که همان منطق باشد.
یادداشتی بر یک کتاب؛
گویایی ارستو
تاریخ انتشارچهارشنبه ۱۵ دی ۱۳۹۵ ساعت ۱۳:۴۵
موضوع کتاب، گویایی است که همان منطق باشد. از گفت‌و‌گوها که بین ما می‌شد خبر داشتم که بزرگمهر لقمان یک چند است که گرفتار به گردانیدن این اثر گران‌سنگ به فارسی است. می‌ترسیدم تا این کتاب چاپ و پراگنده شود. کمی هم دل نگران بودم. چون خبرهایی دارم که بازار چاپ و نشر در امروز مملکت ما چه کم بنیه شده است. اما خوشا که لقمان توانست از پس مهماتی چنین برآید: یکی از پس گردانیدن این اثر و دیگر از پس گذشتن از دیوارهای کلفت که بر سر راه چاپ کتاب است.
اینک کتاب به چاپ رسیده و چند روزی است که در بازار است. من هنوز نتوانسته‌ام کتاب را تا پایان بخوانم. اما اگر آن را نخوانده معرفی می‌کنم برای آن است که به مخاطب عزیزم نکته‌هایی را گفته باشم:
گفته باشم که در ایران باستان، دارندگان خرد و منطق و آشنایان با فلسفه بوده‌اند. کم هم نبوده‌اند. من خود در یکی از یادداشت‌ها که پیش‌تر نوشته‌ام خبر از شهری به نام «ریو اردشیر» داده‌ام که کانون دانشی مردان ایران ساسانی بود. یادداشتی هم از دانشی مردی کم مانند نوشتم؛ نامش پاول پارسی. همین کتاب که بزرگمهر لقمان فارسی کرده، نوشته و یادگار آن مرد دانای کهن است که امروز پس از پانزده سده به فارسی درآورده شده است.
و گفته باشم که در ایران ما سرچشمه‌های ناب خرد و دانایی کم نبوده است. از این دست کتاب‌ها هنوز در بایگانی‌های درون یا بیرون کشور مانده که از آن بی‌خبریم. معلوم هم نیست که چرا تا نام کوروش و اردشیر در میان آید رگ‌های بسیاری از گردن‌ها متورم می‌شود و مسابقه درمیگیرد که ثابت شود هر یک از ما نزدیک‌تر به آن شاهان باستانی هستیم و هر یک بی‌واسطه‌تر از دیگری نسب به آن بزرگان کهن می‌بریم. اما وقتی پای کار در میان آید میدان خالی می‌شود و گرد و خاک‌ها فرو می‌نشیند. در گذشته یک چند بنیادی پدید آمد با نام فرهنگ ایران، و آن دانشی مرد گرامی، خانلری پر ارج و بی‌ادعا، آن مرکز را راه برد. بسیار کارهای شایسته شد و کتاب‌ها به اختیار ما گذاشته شد. اما نتوانستیم آن بنیاد را نگه داریم و بنیادش را بر باد دادیم.
امروز کارهای ناب به راه نگهداری و پراگندن فرهنگ ایران مگر از دست دوستدارانی برآید که کنجی گزیده‌اند و مشکلات را به جان می‌خرند و لب برنمی‌آورند، یکی چون همین بزرگمهر لقمان، تا بخشی از دانش و فرهنگ گمگشته ما را به دستان ما بازدهند. دیگر نشاید که درازتر بگویم.
کتاب «گویایی ارستو» چاپ شده و در دسترس است. رای من این است که مخاطب گرامی، اگر ماندن و پراگندن فرهنگ ایران را باور می‌دارد این کتاب را تهیه کند. هر ایرانی باید که این کتاب را داشته باشد. آن کس که دلش به این سرچشمه‌ها نمی‌کشد ایرانی نیست. ایرادی هم در بین نیست. دنیا فقط از ایرانیان بر پا نشده. اما اگر کسی ایرانی است بایستی که سندهای هویتی خود را با خود داشته باشد و بخواند و بداند، یکی همین کتاب.
محمود فاضلی بیرجندی
پژوهشگر تاریخ
انتهای خبر/111
کد مطلب : ۱۶۲۰۳
