خود من هم همين‌طورم. نه اين‌كه حالا وسط مطالعه خوابم ببرد.
مطالعه مى‌كنم؛ تا خوابم مى‌آيد، كتاب را مى‌گذارم و مى‌خوابم.
همه افراد خانه ما، وقتى مى‌خواهند بخوابند حتماً يك كتاب كنار دستشان است.
من فكر مى‌كنم كه همه خانواده‌هاى ايرانى بايد اين‌گونه باشند.
بايد پدرها و مادرها، بچه‌ها را از اوّل با كتاب محشور و مأنوس كنند.
حتّى بچه‌هاى كوچك بايد با كتاب اُنس پيدا كنند.
بايد خريدِ كتاب، يكى از مخارج اصلى خانواده محسوب شود.
مردم بايد بيش از خريدن بعضى از وسايل تزييناتى و تجمّلاتى - مثل اين لوسترها، ميزهاى گوناگون، مبلهاى مختلف و پرده و... -، به كتاب اهميّت بدهند.
اوّل كتاب را مثل نان و خوراكى و وسايل معيشتى لازم بخرند؛ بعد كه اين تأمين شد به زوايد بپردازند.
خلاصه، بايد با كتاب اُنس پيدا كنند.
در غير اين صورت، جامعه ايرانى به هدف و آرزويى كه دارد - كه حقّ او هم هست - نخواهد رسید.
