دولت سازشکار است؟

اما اکنون بیشتر از اصولگراها، روی سخن به طرفداران دولت است؛فرض کنید که مهران مدیری آنگونه که برخی شان مدعی هستند برای تضمین کارش در تلویزیون علیه دولت مطلبی را مطرح کرده است؛ آیا خللی در کار دنیا پدید آمده است؟ آیا به ساحت قدسی دولت نباید انتقادی وارد شود؟ آیا یک مهران مدیری خوب، مهران مدیری طرفدار دولت است فقط؟اگر روشنفکران اصلاح طلب، مدت هاست فرایند قبح زدایی از سازشکاری را شروع کرده اند و می خواهند بار ایدئولوژیک سازشکاری را از آن بزدایند و آن را تبدیل به صلح خواهی کنند،این همه جار و جنجال، برای سازشکار خواندن دولت چه دلیلی دارد؟ اصلا معلوم است، اصلاح طلبان و طرفداران دولت چه می خواهند؟

همه صحبت این است که دولتی که خود را در معرض رای مردم قرار دارد؛ به مردم وعده داد و برنامه ارائه کرد؛باید بپذیرد در معرض نقد قرار دارد؛ باید بداند که مسئول است و باید به مردم پاسخگو باشد؛ اگر نهادهای دیگری در معرض پاسخگویی نیستند یا ممکن است نباشند، این بهانه ای برای ناراحتی  و شکایت دولت و طرفدارانش نباید باشد؛ رئیس جمهور انتخاب مستقیم مردم است و ظاهرا نسبت به هر نهادی دیگری، نقد و انتقاد از آن راحت تر است؛ این که باید به فال نیک گرفته شود که آنچه به آن رای داده اند، در معرض نظارت تر است و پاسخگو تر!

اینکه خود طرفداران دولت فضایی را ایجاد کنند که کسی جرات نکند از دولت انتقاد کند، اینکه خودش نوع خیلی خطرناک تر دیکتاتوری است؛ دیکتاتوری که توسط مردم در جامعه ایجاد شود، از دیکتاتوری که هر نهاد حکومتی ایجاد کند؛ خطرناک تر است!

اجازه بدهید هر کس حرفش را برند؛ برخی در تلویزیون و برخی در رسانه های دیگر؛ اکنون که دیگر به لطف توسعه ارتباطات، همه رسانه دار هستند؛ همه حرف خود را بزنند! چرا حرف مخالفان را حرف مزدور می نامیم؟کمی حاشیه ها را رها کنیم تا فرصت بیشتری برای پرداختن به اصل ها فراهم شود! درست است که هر چه انتخابات نزدیک تر می شود، فضای سیاسی تر و انتخاباتی تر می شود؛ اما نعمتی و فضلیتی که در فرصت برای حرف زدن موافق و مخالف هست در هیچ فعالیت اجتماعی دیگری نیست! تلاش برای بستن دهان و چشم ها، فضیلتی نیست!  
انتهای خبر/110