حافظ خبر - آقای استاندار؛ نقد پذیری شرط پذیرش مسئولیت است/ائمه جمعه مدافع حقوق مردم هستند

در زمانی که وسایل ارتباط جمعی مانند امروز رشد چشمگیری نداشت و نظام اداری به‌طور سیستمی شکل نگرفته و مشکلات جامعه به‌اندازه معضلات و مسائل این روزها بزرگ نبود.
مردم برای حل مشکلاتشان به ریش سفید محله مراجعه می‌کردند تا هم مشورت و چاره جویی کنند و هم اینکه اگر آن بزرگ‌تر برای رفع نیاز آن‌ها کاری از عهده‌اش بر می‌آید انجام دهد؛ اما با پیشرفت علم و ظهور دستگاه‌های عریض و طویل اداری، مشکلات و معضلات اجتماعی جامعه نیز رشد کرد و فرد برای رفع مشکلاتش باید هفت خوان بروکراسی اداری را طی کند تا بلکه مشکلش حل شود.
در این رفت و آمدها گاهی دستگاه مربوطه به دلایل مختلف پاسخ مناسبی برای ارباب رجوع ندارد و با امروز و فردا کردن‌ها کار مراجعه کننده را به آینده نزدیک ارجاع می‌دهد.
برخی معضلات و مشکلات نیز عمومی است؛ یعنی گریبان گیر اکثر خانواده‌ها در یک شهر و یا یک منطقه است و دستگاه یا نهاد خدماتی به دلایلی همچون نداشتن بودجه و یا ناکارآمدی از حل آن عاجزند.
بعضی از مشکلات ریز و درشت جامعه شهری نیز جنبه استانی یا ملی دارد و حل آن نیازمند برنامه ریزی مدون کوتاه مدت و یا بلند مدت از سوی کارگزاران جامعه است و مدیران میانی آن‌چنان که باید کاری از دستشان بر نمی‌آید.
اما مشکلات موجود گاهی آن‌قدر عرصه را بر مردم سخت و دشوار می‌کند که به تجمع و یا به ابراز گلایه در حضور معتمدین و رسانه‌ها کشیده می‌شود. مردمان کشورمان وقتی دولتمردان را ناتوان از حل برخی از مشکلاتشان می‌بینید، از باب درد و دل و رساندن سخنانشان به مقامات، با ائمه جمعه و نماینده ولی فقیه در استان در میان می‌گذارند و در واقع ائمه جمعه در شهرستان‌ها زبان گویای مردمی هستند که شاید فریادشان را مسئولین آن‌طور که باید نمی‌شنوند.
سنگر نماز جمعه به عنوان یک جایگاه عبادی و سیاسی محل نقد و بررسی مسائل روز است و بسیاری از مباحثی که مردم جامعه به آن مبتلابه هستند از تریبون این جایگاه مطرح و به آن پرداخته می شود.
چندی پیش استاندار فارس در جلسه شورای فرهنگ عمومی از آیت الله ایمانی خواسته بود که از ائمه جمعه بخواهد کمتر در تریبون نماز جمعه از مسئولان دولتی انتقاد کنند؛ این در حالی است که در جامعه اسلامی انتقاد امری ضروری است و حتی می‌توان گفت که یکی لوازم پذیرش مسئولیت است.
در آموزه‌های دینی، واژه‌های نصیحت، تذکر، موعظه، تواصی به‌حق، دعوت به خیر، و امر به معروف و نهی از منکر، هر یک به گونه‌ای، اهمیت و جایگاه انتقاد و انتقادپذیری را بیان می‌کنند. قرآن کریم می‌فرماید.«پس بندگان مرا که به سخن گوش فرا می‌دهند، آنگاه بهترین آن را پیروی می‌کنند، مژده بده!»
آیات و روایات بسیاری بر این معنی دلالت دارند که مؤمنان و باورمندان، نباید به افراد چاپلوس و کسانی که همواره از خوبی‌ها سخن می‌گویند و بر سستی‌ها سرپوش می‌گذارند، میدان دهند و اینان باید دوستانی برگزینند که در کنار ستایش، به‌نقد رفتار و کارکرد آنان نیز بپردازند و مثل آینه خوبی و بدی، شایستگی‌ها و کاستی‌ها را بر آنان بنمایانند.
امام صادق(ع) می‌فرماید مؤمن برادر مؤمن است و به منزله چشم او و راهنمای اوست؛ هرگز به او خیانت و ستم نمی‌کند، با او غش و تقلب نمی‌کند و هر وعده‌ای به او دهد، سر برنخواهد تافت.»
از این‌رو، دولتمردان به‌جای اینکه به ائمه جمعه پیشنهاد کنند که انتقاد نکنید باید به انتقادهای دلسوزانه ائمه جمعه به‌عنوان پدران معنوی جامعه و تنها ملجأ و پناهگاه مردم گوش فرا داده و با همدلی کمر به خدمت بسته و با اقدام و عمل در راه پیشرفت و آبادانی کشور تلاش کنند.