با شنیدن این سخنان، نگاهی به خود انداختم و با آگاهی از تندرستیم، به سوی سنگر فرمانده گردان دویدم تا آمبولانس را پیدا کنم... نزدیک به ۸۰۰ متری امده بودم که احساس کردم دیگر پایم مرا یاری نمیکند... نگاهی به پاهایم ...
بهسمت اهواز راه افتادیم. از جاده کازرون به سمت گناوه حرکت کردیم. میدانستیم فردا باید به منطقه عملیاتی برویم. کنار من حَمَد خورشیدی نشسته بود. حمد فرمانده یکی از گروهانهای گردان فجر بود.
اگرچه ظاهراً دیگر شخص سلیمانی با همهی خوبیها، دلسوزیها و جذابیتهایش در بین ما نیست، اما شخصیت او یعنی افکار و اندیشهها و مرام و عقیده و روش و منش و سیر و سلوک تأثیرگذار او برای ما زنده و ماندگار و چراغ راه ...