سرنوشت ایران در دستان معلمان

به گزارش حافظ خبر؛ همراه با همه شرایط حاکم بر نظام تعلیم و تربیت کشورمان، چالش و مسئله بزرگ و مهم ما نسل آینده خروجی این کلاس‌هاست. می‌بایست انسان‌هایی سر به زیر، مطیع و صرفاً فرمانبردار باشند یا کاوشگر، پرسشگر، سخنور و مطالبه‌گر؟
حقیقت این است که بذر احساس مسئولیت به عنوان اصلی‌ترین نیاز بشر برای ورود، تدام و تکامل زندگی جمعی، مبتنی و متکی بر کار و تلاش گروهی در راستای دست‌یابی به منافع و آرمان‌های اجتماعی، در همین سال‌های مدرسه و به دست توانای هنرمندی که معلم می‌خوانیمش، به دانش‌آموزان می‌رسد.
واقعیت این است که از دل انبوه بخشنامه‌ها و شیوه‌نامه‌ها از بالا به پایین، معلم ریسک‌پذیر و دانش‌آموز خلاق متولد نمی‌شود.
تنهاراه پرورش انسانِ آگاهِ حق‌خواه، ایجاد فرصت‌هایی برابر برای شنیده شدن، گفتن، شنیدن و دیده شدن است. همه این‌ها پیش‌نیاز یافتن شخصیت و هویتی است که فرزندان ما از همین ابتدا عمیقا بدان نیازمندند.
شجاعت که نه خریدنی است و نه موروثی، تنها با قایل شدن فرصت اشتباه کردن برای دیگران به دست می‌آید. تمرین روش‌های جبران خطا و در نتیجه یافتن جرأت و جسارت برای پیشبرد امور، ثمره شگفتی‌ساز این نگرش است. همه این‌ها جایگزین بسیار مناسب‌تری برای حذف دیگران به بهانه ناتوانی آن‌هاست.
شناختن و شناساندن مرزهای اخلاقی شجاعت ، ادب و این که برای داشتن یک رفتار عالمانه و شجاعانه، اصلاً نیازی به بی‌ادبی، گستاخی یا تخریب و حذف دیگر رقبا نیست. از طریق آموزش در همین سنین آغازین یادگیری، قابل درک و انتقال خواهد بود و به تحمل و مدارای با دیگران حتی با مخالفان‌مان می‌انجامد و تضارب آراء، پویایی و آرامش عمومی جامعه را درپی خواهد داشت.
روی سخنم با معلمان...
در جامعه پرتلاطم ما و در کوران اشتباه‌ها و غفلت‌های آموزشی و تربیتی نونهالان، نوجوانان و جوانانی نواندیش، در سایه سنگین بی‌مهری به دانش‌آموزان و خانواده‌های‌شان با دهن‌کجی دایمی به قانون تحصیلات رایگان، همراه با کم‌لطفی به معلمان شریف و عزتمندمان.... ، در پرورش و کادرسازی نسلی آگاه و بی‌باک برای گریز از محرومیت‌ها و برخورداری از فردایی به مراتب بهتر از امروز، در این نقطه از تاریخ کشورمان، همه چیز به شما بستگی دارد...