به نظر می‌آید دوران اردوغانیسم رو به پایان است چون در خاورمیانه و هر منطقه دیگری تا حالا نشده است که کشوری خود را جدای از همسایگان ببیند و منافعش را در قاره‌ای دیگر دنبال کند؛ چیزی که هم اکنون اردوغان با متهم کردن ایران و کمک به تروریست‌های حاضر در سوریه و عراق و هدف قرار دادن بمب افکن روسیه و رفتن به سمت اروپا و آمریکا آن را دنبال می‌کند.
اردوغان و غرور کاذب سیاسی
تاریخ انتشاريکشنبه ۱۵ آذر ۱۳۹۴ ساعت ۱۲:۰۱
بعد از تحولات سوریه و عراق و به نوعی قبضه کردن قدرت سیاسی در ترکیه توسط حزب عدالت و توسعه و یکته تازی‌های اردوغان، این نگرش و تفکر که احتمال احیای تمدن نو عثمانی وجود دارد قوت و شدت بیشتری به خود گرفت.
اما متاسفانه نه اردوغان می‌تواند درک کند که وضعیت فعلی دنیا و جهان اسلام، همانند دو قرن پیش است و نه رهبران عدالت و توسعه می‌توانند جلوی اردوغان را بگیرند البته اگر بخواهند و خود نیز چنین تفکر واهی را در سر نداشته باشند.
بعد از تحولات سوریه متاسفانه هیاهوهای اردوغان بیشتر شد چون از یک طرف توازن منطقه ای به نفع همسایه مهم خود (ایران) رقم خورد و از طرفی نتوانست با کمک‌هایی که به گروهک تروریستی داعش و النصره در سوریه می‌کرد به اهداف خود که همان سرنگونی بشار اسد بود برسد. از طرف دیگر همیشه هم ایران را متهم به ایجاد آشوب در منطقه کرده است. اما این مشاجرات به ایران ختم نشد وقتی دید توان رویارویی با ایران را ندارد و به همان صورت گذشته به مداخله در امور سوریه و عراق و کمک به تروریست‌ها ادامه داد.
اما ماجرا به همین جا ختم نشد حدوداً دو هفته گذشته در مرز سوریه و ترکیه اتفاقی افتاد که نشان داد اردوغان نه تنها دچار غرور کاذب نیست بلکه واقعاً دچار جنون سیاسی هم شده است و آن هم وقتی بود که بمب افکن روسیه توسط نیروی هوایی ارتش ترکیه مورد حمله قرار گرفت و سقوط کرد و این اقدام حتی واکنش کشورهای متحد ترکیه حتی آمریکا را به همراه داشت. این اقدام نسنجیده سرانجام ترکیه را به نوعی مقابل روسیه قرار داد و باعث شد بصورت یکطرفه رئیس جمهور روسیه تمامی مبادلات و مراودات کشور خود با ترکیه را قطع کند. البته اگر ترکیه حاضر به عذرخواهی می‌شد کار به جای باریک کشانده نمی‌شد. و باید دانست که همان غرور کاذب اردوغان اولاً باعث این حمله شد و ثانیاً همان غرور کاذب یا به نوعی جنون سیاسی وی سبب شد که حتی عذرخواهی هم نکند. بنظر می‌آید طناب پوسیده ای که اردوغان ملت و نظام ترکیه را با آن به درون چاه فرستاده بزودی پاره شود و ترکیه را دچار خسران بزرگی کند.
اما این پایان ماجرا نیست متاسفانه ترکیه در چند روز اخیر حدوداً 100 نفر نیروی نظامی کارآزموده خود را به بهانه آموزش نیروهای پیشمرگه کرد به موصل بدون اجازه مقامات عراق فرستاده است. اولاً این اقدام ترکیه نقض حاکمیت عراق است و ثانیاً این نیروها متاسفانه جایی مستقر شده‌اند که تحت کنترل نیروهای تروریست داعش است. پس اردوغان دست به دومین اشتباه خود در ظرف دو هفته اخیر زده است و به نوعی از ترس چاله به چاه افتاد. منظورم این است که اردوغان چون از طرف روسیه و عراق و سوریه زیر فشار است و متهم است که از تروریست‌ها حمایت می‌کند بنابراین سعی کرد که نشان دهد چنین چیزی (حمایت ترکیه از تروریست‌ها) صحت ندارد و فوراً نیروهای خود را بدون آماده کردن مقدمات به عراق اعزام کرد که اعتراض مقامات عراق را بدنبال داشت و نخست وزیر عراق از ترکیه خواسته است که فوراً نیروهای خود را عراق خارج کند.
در پایان هم متاسفانه به نقل از منصور حقیقت‌پور نماینده مردم اردبیل در مجلس شورای اسلامی در گفت‌وگو با خبرنگار پارلمانی خبرگزاری فارس باید گفت که رئیس جمهور ترکیه در پی یک اقدام گستخانه و نسنجیده حسن روحانی رئیس جمهور کشورمان را متهم نموده که اخیراً به ایشان هشدار و تذکر داده است که همسویی ایران با روسیه باعث فشار بر ترکیه شده است.
بنظر می‌آمد که وزارت محترم امور خارجه یا حتی دفتر ریاست محترم ریاست جمهوری باید پاسخی قاطع به اظهارات سخیف اردوغان می‌دادند تا هرگز جرات به زبان راندن چنین سخنان بیهوده ای را نداشته باشد، کاری که ولادیمیرپوتین رئیس جمهور روسیه و حیدرالعبادی نخست وزیر عراق در پی اقدامات ترکیه کردند.
اما متاسفانه می‌بینیم که هیچ اتفاقی در داخل ایران نمی‌افتد و حتی یک تذکر خالی هم داده نمی‌شود. بنظر می‌آید ترس دولت از این باشد که چهره ایران در نگاه بین المللی صدمه ببیند که البته نگاه کاملاً اشتباه و غلطی است چرا که ایران اسلامی امروزه به برکت خون شهدا و مسئولین آن روز به روز در همه عرصه‌ها محکم ایستاده و درآینده هم خواهد ایستاد.
بنابراین؛
از یک طرف اگر جواب حرف‌های بیهوده اردوغان با شدت هر چه تمام تر از طرف کشورهای (ایران، روسیه، عراق، سوریه و لبنان) و هر کشوری که از طرف ترکیه اردوغانی متهم می‌شود داده نشود، این کشور و رهبران واهی آن روز به روز گستاخ تر و بی ادب تر به تحرکات خود ادامه می‌دهند و از طرف دیگر اگر دلسوزان ترکیه جلوی اقدامات احتمالی و تفکرات خیالی و واهی رهبران حزب عدالت توسعه و شخص اردوغان را نگیرند احتمال اینکه جنگی در منطقه به رهبری ترکیه به راه افتد و باعث سقوط ترکیه و رهبران سیاسی آن بشود دور از تصور نیست.
اما به نظر می‌آید دوران اردوغانیسم رو به پایان است چون در منطقه جنوب غربی آسیا (خاورمیانه) و هر منطقه دیگری تا حالا نشده است که کشوری خود را جدای از همسایگان ببیند و منافعش را در قاره ای دیگر دنبال کند؛ چیزی که هم اکنون اردوغان با متهم کردن ایران و کمک به تروریست‌های حاضر در سوریه و عراق و هدف قرار دادن بمب افکن روسیه و رفتن به سمت اروپا و آمریکا آن را دنبال می‌کند. ترکیه چه بخواهد چه نخواهد جزئی از خاورمیانه است و لو اینکه متحدان فرامنطقه ای داشته باشد و تا زمانی که با همسایگاه منظقه ای خود در تنش است به هیچ کدام از اهداف خود نخواهد رسید.
سید حامد حق‌پرور- فعال دانشجویی شیراز
کد مطلب : ۱۲۲۶۵
