آبانبارها هنوز هم نمادهایی از شهرهای جنوبی کشور بهشمار میروند، ساختمانهایی با معماری خاص، باقیمانده از گذشته تاکنون. آبانبارها مخازن حیات و زندگی برای مناطق جنوبی و گرم کشور محسوب شده و میشوند، انبارهایی برای تامین آب تا روز مبادا.
اگرچه این روزها ساکنان تمام مناطق جنوبی در استان فارس به آب آشامیدنی بهداشتی دسترسی دارند اما بعضی از اهالی در برخی مناطق، همچنان استفاده از آب آبانبارها را ترجیح میدهند، آبی که دیگر تامین کننده حیات، آن هم در فصل تابستان نیست.
به گزارش حافظ نیوز ابراهیم کرامتفر، مدیر شبکه بهداشت و درمان شهرستان لامرد در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه فارس، استفاده مردم از آب انبار را مهمترین دلیل شیوع بیماری واگیردار رودهای دانست و خاطرنشان کرد: تمام مردم در شهرستان لامرد به آب تصفیهشده و بهداشتی دسترسی دارند و در مرکز شهرستان هم بهندرت شاهد استفاده مردم از آبانبارها بودهایم اما در بخشهای اشکنان و اهل، با وجود آب بهداشتی، اکثر مردم از آبانبارها استفاده میکنند.
وی تصریح کرد: استفاده از آب انبار در کوتاه مدت بیماری واگیردار رودهای به همراه دارد، در نتیجه این امر، در سه ماه نخست سال جاری سه مورد اسهال خونی شدید، مشاهده و با پیگیریهای شبکه بهداشت و درمان هر سه بیمار مداوا شدند.
این مسئول افزود: علت استفاده مردم اشکنان و اهل از آب آبانبار برای نوشیدن، ریشه در فرهنگ سنتی آنان دارد. در این راستا شبکه بهداشت و درمان اقدام به آموزش مردم برای استفاده از آب تصفیه شده کرده و نسبت به استفاده نکردن از آب انبارها هشدار داده است اما مردم این دو منطقه همچنان در حال استفاده از آب انبارها هستند.
وی با بیان اینکه آمار دقیقی از بیماران مبتلا به بیماریهای رودهای به دلیل مصرف آب آلوده وجود ندارد، تصریح کرد: دلیل نبود آمار، مراجعه نکردن برخی بیماران به مراکز درمانی و همچنین مراجعه برخی دیگر به مطبهای خصوصی است.
دکتر قاسم مقیمی، پزشک درمانگاه لامرد که با بیشترین مراجعه کننده از روستاها در سطح شهرستان مواجه است در این باره به خبرنگار ایسنا توضیح داد: به طور میانگین از بین 60 مراجعه کننده در روز قریب به 10 درصد مبتلا به بیماریهای اسهالی و رودهای هستند. پیشگیری از بروز و شیوع بیماریهای رودهای و انگلی خصوصا در فصل تابستان، نیازمند همراهی و مشارکت همه دستگاهها برای تغییر دیدگاههای مردم شهرستان است.
همچنین طی سالهای 89 و 90 بالغ بر 30 آبانبار در شهرستان لامرد تخریب شد و تعدادی نیز در مرکز شهرستان بهعنوان آثار میراثی تحت حفاظت قرار گرفت.