«هومن مجد» عضو تشکیلات امنیتی «نایاک» در کنار تیم مذاکره کننده هسته ای ایران چه می کند؟/ آیا پروژه «مقصرنمایی ایران» در حال تکمیل است؟
تاریخ انتشاريکشنبه ۱۴ تير ۱۳۹۴ ساعت ۰۶:۰۶
نشانهها حاکی از آن است که پازل تغییر مواضع آمریکاییها از «دیپلماسی نمایشی» به پروژه «مقصرنمایی ایران» در حال تکمیل است.
هومن مجد و محمد جواد ظریف
به گزارش "حافظ نیوز" روزنامه وطنامروز در مطلبی نوشت: سوزان مالونی، عضو شورای روابط خارجی آمریکا در یک کنفرانس ویژه با موضوع ایران، میگوید: «در شورا 2 نظر مختلف درباره ایران وجود دارد. برخی معتقدند آمریکا باید تلاش کند نامزد دلخواه خود را در انتخابات ایران به قدرت برساند و برخی دیگر اعتقاد دارند اینکه چه کسی در ایران به قدرت میرسد، چندان فرقی نمیکند؛ ما در هر حال مسیری برای تاثیرگذاری بر وی خواهیم یافت. من با دسته دوم همنظرم.»
چند ساعت پیش از نگارش این یادداشت، صفحه منتسب به وزیر امور خارجه کشورمان در شبکه اجتماعی اینستاگرام عکسی از وی در وضعیت غیررسمی در محل اقامت خصوصی دیپلماتهای ایرانی با درجه حفاظت ویژه، منتشر کرد که در ذیل آن به نام «هومن مجد»(!) بهعنوان عکاس اشاره شده است. جالب اینجاست که این اقدام گردانندگان صفحه جواد ظریف زمانی صورت گرفت که عکاس پیش از آن، عکس مذکور را در صفحه شخصی خود با هشتگ «iran_talks_vienna» منتشر کرده بود! اما او کیست که اجازه یافته است در خصوصیترین منطقه حفاظت شده اقامتی وزیر امور خارجه ایران حاضر شود و در کمال آرامش از وی عکاسی کند؟
«هومن مجد» بدون کوچکترین شک و شبههای یک نفوذی تمامعیار است. او یکی از رابطان تشکیلات امنیتی نایاک است که این روزها در محل مذاکرات نقشی سهجانبه میان ایران و آمریکا و لابی جی استریت، متعلق به صهیونیستهای لیبرال بازی میکند. پیش از این انتشار تصاویر تریتا پارسی، مدیر نایاک در راهروی مذاکرات کنار جان کری و ظریف و فریدون و شرمن، تعجب برخی را برانگیخته بود هر چند این موضوع، برای پیگیریکنندگان افشاگریهای 2 سال گذشته «وطن امروز»، چندان عجیب نبوده است. جیسون رضاییان دیگر عضو این لابی است که امروز به اتهام جاسوسی و جمعآوری اطلاعات محرمانه برنامه هستهای ایران محاکمه میشود.
مجد اردکانی از اقوام نزدیک محمد خاتمی است که اتفاقا در سفر سال 85 وی به آمریکا در نقش مشاور و مترجم وی در دیدارهای مشترک با جورج سوروس صهیونیست و ریچارد بلوم، نماینده جیمی کارتر حضور داشته است؛ سفری که هماهنگکننده آن صادق خرازی بود.
اما روابط هومن مجد به عنوان کسی که براساس گزارش منتشرشده در نشریه انگلیسی آبزرور معتقد است «انتخابات ایران در سال 88 توسط نظام به سرقت رفت» تنها در تعامل نزدیک با اصلاحطلبان ایران خلاصه نمیشود! مجد در چندین سفر احمدی نژاد به نیویورک نیز عضوی از تیم وی بود و در نقش مشاور و مترجم نایاکی وی در صحنه حاضر شد! در همان دوران زمانی که حاشیههای دیدارها و ارتباطات ضدامنیتی اسفندیار رحیم مشایی با مدیران گروه «رهپویان صلح» و «کاسمی» به عنوان خواهرهای چندقلوی نایاک از مادری به نام «بنیاد برادران راکفلر» به خط خبری اول رسانههای اصولگرا تبدیل شده بود، هومن مجد به همراه لیلی زند، مدیر رهپویان، در نهاد ریاستجمهوری جولان میداد. جالب اینجاست که لیلی زند 2 سال پس از این ماجرا برای گذراندن دوران پیشرفته جاسوسی و ارتباطگیری با سوژه، با همسرش محمود کریمی حکاک، راهی سرزمینهای اشغالی و میهمان اسرائیلیها شد.
اکنون نایاکیها همزمان با کمکرسانی فکری مشترک به دیپلماتهای ایران و آمریکا و اسرائیل، جلساتی درباره اهمیت پیگیری همزمان «پرونده حقوق بشر» ادعایی غرب ضد ایران را در وین دنبال میکنند و میتینگهایی با حضور برادر جیسون رضاییان، جاسوس لو رفتهشان با مدیریت و همراهی آلن ایر که او هم در وین به سر میبرد، روی پرده میبرند! اینها همه حلقههایی از پروژه بزرگ وزارت خارجه و کنگره آمریکا در پوشش «دیپلماسی نمایشی» است که به قول تریتا پارسی بناست از مسیر «دموکراسی» به ایجاد تغییرات نرم در ایران منجر شود نه «زور»! مسیری که وی معتقد است میتواند با «آیتاللهها» آغاز شود و در انتهای آن «نظام ولایت فقیه» سرنگون شده باشد و به اصلاحات در داخل ایران منجر شود.
اما «جی استریت» در این میان چه میگوید؟ نایاک از منظر سیاست داخلی آمریکا به لابی دوم یهودیان صهیونیست در آمریکا یعنی جی استریت نزدیک است. جی استریت در مقابل آیپک با 60 هزار عضو و میلیونها دلار سرمایه تنها با 6 هزار عضو و چند صد هزار دلار حق عضویت از حامیان راهکار «2 دولت» برای دوام یافتن حیات در معرض خطر اسرائیل در خاورمیانه به شمار میرود. در حقیقت میزان واقعبینی جی استریتیها در برابر مخاطرات ایران و آینده خاورمیانه بیشتر است و از این منظر از همراهان سیاستهای اوباما ملقب به «آخرین منجی یهود» به حساب میآیند. آیپکیها ذاتا روی «زور و توانایی مالی» خود بیشتر حساب باز میکنند، چرا که طبیعتا هم از چنین جایگاهی در سیاست خارجی آمریکا برآمدهاند. جالب اینجاست که هر دو لابی آیپک و جی استریت زیرمجموعه تشکیلات راکفلرها به حساب میآیند و راهکارهای سیاسی آنها به نوبت با توجه به اقتضائات زمانی توسط صاحبان اصلی قدرت در پشت پرده رد یا تایید میشود. اما اهمیت مذاکراتی ماجرا در این است که جی استریت و بلومبرگ و سایر اعضای لابی سیاسی حامی توافق آمریکا و ایران از 10 روز پیش تاکنون به کارشکنی عملی ضد توافق روی آوردهاند! جی استریت که پیش از این با برگزاری یک نظرسنجی از موافقت 59 درصد یهودیان آمریکا با توافق 2 کشور ایران و آمریکا خبر داده بود 7 روز پیش اعلام کرد: «کاخ سفید دیگر روی حمایت ما از توافق حساب نکند.» حتی رقیب سیاسی نتانیاهو، اسحاق هرتزوگ نیز در تغییر رویهای آشکار، توافق با ایران را منفی ارزیابی کرده است. وندی شرمن، ویلیام برنز و سولیوان از مذاکرهکنندگان ارشد آمریکایی هستند که پیش از این مورد حمایت لابی جیاستریت قرار داشتند. خبرگزاری بلومبرگ نیز که از اعضای لابی رسانهای لیبرال- یهودیهای جی استریتی محسوب میشود اخیرا با تهیه مجموعهای از گزارشات یک طرفه، شکست مذاکرات را جدی توصیف کرده و مقصر این ماجرا را نیز ایران دانسته است. بلومبرگ به جان کری توصیه کرده به دنبال راهکار جایگزین توافق باشد.
نشانهها حاکی از آن است که پازل تغییر مواضع آمریکاییها از «دیپلماسی نمایشی» به پروژه «مقصرنمایی ایران» در حال تکمیل است و در این میان نقشآفرینی عوامل نفوذی نایاک و جی استریت جدیتر از هر دوره دیگری است. راهروهای وین آلوده به انواع حیلههاست و فضای مذاکرات از غبار فتنههای جدید سنگین شده است. هدف اصلی از بازیسازیهای عناصر و لابیهای چندجانبه صهیونیستی- آمریکایی تحمیل یک «توافق بسیار بد» به ایران و راهی ساختن تیم مذاکرهکننده کشورمان زیر فشار به تهران است تا هم مسیر برای ادامه دیپلماسی اوباما و تیمش در موفق جلوه دادن دیپلماسی نمایشی و دروغین آمریکای زورگو و عهدشکن هموار شود و هم ایران کشوری فاقد ثبات و شخصیت دیپلماتیک معرفی شود.
معتقدیم دولت و تیم مذاکرهکننده کشورمان با همین دست فرمان در حمایت و صیانت از منافع ملی، موفق خواهند شد و در این میان نفوذیها امیدوارند با اتصال به ورودی اطلاعاتی دیپلماتهای کشورمان روزنهای برای یارگیری به نفع دیپلماسی آمریکایی بیابند و ایران را مقصر شکست ورژن تمامیتخواهانه مذاکره به شیوه تحمیلی آمریکایی- اسرائیلی معرفی کنند.