حافظ خبر - روابط عمومی ها نقش عمده ای در پیوند میان دولت و مردم بر عهده دارند

به گزارش "حافظ نیوز" حضرت آيت الله ايماني در دیدار مدیران روابط عمومي های استان با ایشان فرمودند:
اساساً روابط عمومي براي تمام موجوداتي كه زندگي جمعي دارند و در قالب يك اجتماع زندگي مي كنند، به عنوان يك نياز مطرح است و چون انسان بيش از همه موجودات عالم در قالب جامعه حركت و زندگي مي كند؛ روابط عمومي براي او از اهميت بسيار بالايي برخوردار است.
به همين جهت خداوند متعال با دو وسيله براي روابط عمومي كه در اختيار انسان است، كار خودش را معرفي مي كند و خود را معرف آن دو كار نشان مي دهد.
يكي از ابزارهای روابط عمومي بيان و زبان است، كه با آن بتواند آنچه در دل دارد و ميخواهد به مخاطب خود منتقل كند ، بگوید ؛ كه خداوند فرمود معلم بيان انسان ها خداست و راه ديگري كه مكنونات قلب و دل به ديگران منتقل مي شود قلم است كه باز هم خداوند در به کارگیری قلم نیز معلم انسان است. اين نشان از اهميت اصل روابط عمومي و نقش سازنده آن در اجتماعات است.
بر همين اساس همه اديان آسماني يك جايگاه ويژه اي براي تشكيلات روابط عمومي در مجموعه خودشان داشتند، اما بدون نام و نشان، يعني اسمی به عنوان يك نهاد و تشكيلات به نام روابط عمومي نبود اما همه آنها براي روابط عمومي يك جايگاه ويژه اي قائل بودند.
پيامبر اسلام در ميان پيامبران جايي را در مدينه مشخص كرده بود براي وافدين، يعني دسته ها و گروه هايي كه از اطراف خدمت پيامبر مي آمدند و مسائل را مطرح مي كردند؛ آنجا پيامبر سخنگو دارد و سخنگوي پيامبر با هيئت ها و جمعيت هایي كه به ملاقات رسول خدا مي آمدند و گزارش كار مي دادند سخن مي گويد و مطالب پيامبر را براي آنها منعكس مي كند
اين مسئله آنقدر در دين اسلام توسعه داشته و گسترش يافته، كه حتي نسبت به مشركين هم تشكيلات روابط عمومي يك تشكيلات و جايگاه ويژه اي بوده است. خداوند به پيامبر اسلام دستور مي دهد اگر كسي آمد و گفت من نياز دارم بدانم اسلام چيست بايد با آغوش باز و روي گشاده با او روبرو شويم و مسئول روابط عمومي آنچه لازم است به او بگويد و بعد او را بدرقه كند، تا به محل و مأمن اصلي خودش برسد و از دسترس كساني كه ممكن است براي او باعث آزردگي و اذيت و آزار شوند او را حفظ كند.
مشاهده مي كنيم كه روابط عمومي پيامبر حتي نسبت به مشركين هم فعال بوده تا چه رسد به مسلمانان و بازگو كردن اهداف و ايده ها و فعاليت هاي پيامبر با ديگر فرقه ها و جمعيت ها.
بر همين اساس تشكيلات روابط عمومي يك نهاد ريشه دار و همزمان با تاريخ زندگي انسان است. برخي مي گويند كه اين تشكيلات ها رهاورد غرب است و ما از اين مجموعه ها استفاده مي كنیم، اما روابط عمومي به معناي واقعه كلمه همزاد زندگي اجتماعي انسان و همراه با زندگي جمعي انسان شكل گرفته است و در تعاليم انبيا هم هدايت های لازم در اين امر صورت گرفته است.
امسال سال همدلي و همزباني است، يعني نقش عمده اي براي روابط عمومي قائل شدند كه پيوند ميان دلها را مستحكم كنند. پيوند دولت و ملت را استوارتر از گذشته بسازند، طبعا اين استوارسازي الزاماتي دارد، يكي از آنها اين است كه روابط عمومي دستگاه هاي مختلف فعاليت هاي مثبت و فعاليت های در راستاي منافع مردم را خوب بازگو و منعكس كنند.
از بيان و قلم كه خدا به عنوان دو نعمت به انسان داده برای انعکاس خدمات دولت و ملت استفاده بهينه به عمل آيد و سپس نيازهاي جامعه و مخاطب را منعكس و منتقل كنند، كاري كه بخشي از آن را رسانه ها دارند انجام مي دهند.
مجموعه روابط عمومی ها بايد امسال در تحكيم روابط بين گروه ها و اقشار مختلف نقش ايفا كند. طبيعتا بايد از افراط گرايي پرهيز كند، جامعه را به سمت و سوي تحمل يكديگر پيش ببرد و از اينكه در مقابل كوچكترين حادثه برآشفته شوند آنها را پرهيز دهد.
رسانه ها مي توانند زبان گوياي روابط عمومي ها باشند نه اينكه روابط عمومي دنباله رو رسانه ها باشد.
نقش رسانه ها اين است كه بتوانند مسائل و مطالب حقيقي جامعه را كه از طريق روابط عمومي انعكاس پيدا مي كند، با ادبيات قابل فهم براي جامعه بيان كنند، پس روابط عمومي ها مي توانند موتور محركي براي رسانه ها باشند و رسانه ها را در راستاي منافع اساسي جامعه به كار گيرند.
طبعا فردي كه مسئوليت روابط عمومي را به عهده دارد، يك انسان شناس به معناي واقعي كلمه است. يعني روان انسان ها را مي شناسد، جامعه انسان ها را مي شناسد، نيازها را درك مي كند و با ادبيات مناسب با مردم به سخن مي نشيند.
در اسلام مسئله مداراي با مردم كه نصف عقل مطرح شده، يعني انسان با افراد جامعه مدارا كند و سرستيز نداشته باشد، نهی از برخورد قهري كه احساسات و عواطف مردم را جریحه دار کند و آنها را به تقابل وا دارد مورد توجه و عنايت خاصي قرار گرفته است. روابط عمومي هر اداره اي، هم زبان، هم چهره و هم بيان و قلم آن اداره است.
مسئولان و مديران ادارات بايد احساس نياز به روابط عمومي كنند، يعني وقتي روابط عمومي بيانگر خدمات واقعي ادارات و سازمان ها و نهادها براي جامعه است؛ مدير دنبال روابط عمومي مي گردد تا منعكس كننده خوبي براي افكار، ايده ها، خدمات و كارهاي مثبت آن سازمان و نهاد باشد. به جاي اينكه روابط عمومی بخواهد دنبال مدير باشد و نياز به او داشته باشد، مدير به روابط عمومی نيازمند است.
هر انساني در گرو زبان و قلمش است. زبان شخصيت انسان را تنظيم مي كند، اگر روابط عمومي جايگاه خود را خود بشناسد و خود به دنبال جايگاه خود باشد، شخصيت اداره هم در روابط عمومي خلاصه مي شود.
هويت اداره ها در روابط عمومي آنهاست، اگر اين هويت را روابط عمومي به اداره ندهد، اداره نقص دارد.
روابط عمومي مهم ترين هنر و ارزشمند ترين هنر است. اگر به اين نكته توجه داشته باشيم همه مديران خواه و ناخواه به دنبال اين هستند كه روابط عمومي فعال و قوي و دارای جايگاهی بلند داشته باشند.
طبيعي است كه اين مجموعه ها بايد جايي متمركز شوند و يك حافظ منافع هم داشته باشند، كه تشكيلات و ساختار واحدي است كه به شكل انجمن از آنها نام برده مي شود و در جامعه بايد از منافع و حيثيت روابط عمومي ها دفاع كند.
روابط عمومي مهم ترين هنر و ارزشمند ترين هنر است. اگر به اين نكته توجه داشته باشيم همه مديران خواه و ناخواه به دنبال اين هستند كه روابط عمومي فعال و قوي و دارای جايگاهی بلند داشته باشند.
اينكه امروز در جامعه مردم با زبان زور با هم حرف مي زنند، به خاطر اين است كه قلم بيان و زبان رسالت اصلي خود را از دست داده و فراموش كرده است، وگرنه رسالت قلم و زبان اگر فعال شود و كار خود را انجام دهد، جايي براي شمشير و مسلسل باقي نمي ماند.
تريبون هاي دنياي غرب با زور با دنيا صحبت مي كند و منطق جايگاه خود را از دست داده است.
مشاهده مي كنيم يك روحاني كه با وقار از حقوق مردم خود دفاع مي كند را محكوم به اعدام مي كنند. آيت الله نمر اين روحاني مبارز و شايسته اي كه در شرق عربستان زندگي مي كرده، جرمش دفاع از حقوق شهروندي بوده است. نه دست به سلاح زده نه توطئه كرده نه كودتا داشته و نه حركت های مسلحانه؛ با زبان و قلمش گفته است كه شيعيان عربستان هم مثل همه مسلمانان يك حقوق شهروندي دارند و دولت ملزم است اين حقوق را ادا كند.
اگر روابط عمومی هاي جهان بشريت در راستاي منافع بشريت حركت مي كردند، ما شاهد چنين حرکت هايي نبوديم كه يك روحاني آزادانديش را بخواهند به جرم دفاع از حق اعدام كنند.
مردم بي پناه يمن بمباران مي شوند؛ چرا؟ چون رئيس جمهور مورد نظر آل سعود را قبول نكردند. به جرم اين آزاداندشي و مستقل بودن، بايد در يك شبانه روز در يك شهر 200 بار بمباران شوند و دنيا هم ساكت باشد.
اگر روابط عمومي هاي جهان فعال بودند و اين جنايات را داد مي زدند و منعكس مي كردند ما شاهد چنين جناياتي در صحنه جامعه بشري نبوديم.