از فرزندانی که هدیه کردند! از صدقه ای که میدهند ( و نمی گیرند) از دیواری که کم مانده تا فرو بریزد! از دستانی که انگار پینه بسته اند! از انقلاب و رهبری که هنوز دل بسته اویند! و از نگاهی که به زمین دوخته اند! پدرم! مادرم! چرا به زمین چشم دوخته اید؟ شما چرا شرم دارید؟ از چه و از که شرم دارید؟ شرم از آن کسانی است که فراموش کردند شما ولی نعمتان این انقلابید و شما را فراموش کردند. چقدر این عکس حرف دارد...