آقای وزیر این چه حرف‌هایی است می‌زنید؟!

به گزارش جهان، حجت الله عبدالملکی، عضو هیأت علمی دانشگاه امام صادق(ع) در خصوص صحبت های روز گذشته وزیر اقتصاد در همایش "بانکداری الکترونیکی" مبنی بر اینکه "در آینده نزدیک شاهد حذف تحریم ها خواهیم بود" در نسیم نوشت: این صحبت های وزیر من را به یاد خاطره ای نزدیک انداخت: چندی پیش در نشستی با موضوع اقتصاد مقاومتی حضور داشتم که دوست کارشناسی راهکار تحقق اقتصاد مقاومتی را اینگونه معرفی کرد: "اقتصاد مقاومتی دانش بنیان است و دانش بنیان بودن مستلزم استفاده از محصولات و کالاهای دانش بنیان است و این دست کالاها را آمریکا و اروپای غربی تولید می کند و در شرایط تحریم و تنش به ما نمی فروشند، پس برای تحقق اقتصاد مقاومتی باید روابطمان را با غرب مستحکم کنیم و این مستلزم تنش زدایی است!" آنگاه وقتی یکی از حاضرین سؤال کرد: "این تنش زدایی چگونه ممکن است؟! و اینکه اصلا یکی از علل اقتصاد مقاومتی وجود خصومت های پایان ناپذیر غرب با ماست که نتیجه آن جنگ اقتصادی تمام عیار کنونی بر علیه ما شده است!!!" کارشناس محترم (که خانم دکتر اقتصاددانی بودند) پاسخ دادند: "من نمی دانم، من کارشناس اقتصاد هستم نه سیاست!" در همان جلسه بود که بزرگوار دیگری نکته مهمی را مطرح کردند و آن اینکه: در کشوری با موقعیت ج.ا. ایران اگر کارشناس اقتصادی الفبای سیاست را نداند- به خصوص سیاست خارجی- این چنین می شود که با یک تعریف این چنینی از اقتصاد مقاومتی ریشه آن را از بیخ قطع می کند! صحبت اخیر آقای وزیر اقتصاد بسیار برایم عجیب بود. البته ایشان پیشتر نیز چنین صحبتی را در جمع مسئولین بانکی کشور گفته بودند (به این مضمون که خود را آماده کنند، چرا که با برچیده شدن تحریم ها سیل سرمایه های خارجی است که روانه کشور می شود!). اما در شرایطی که حتی کارشناسان سیاسی و دیپلمات های کشور هم امید کمی به ثمردهی مذاکرات و رفع تحریم ها دارند، القای چنین کلامی از سوی بالاترین مقام اقتصادی کشور چه معنایی می تواند داشته باشد، جز اینکه در خوشبینانه ترین حالت وزیر محترم اقتصاد کوچک ترین درکی از اوضاع کشور و نقشه های خصمانه دشمنان در عرصه بین الملل نداشته باشد!!! گیریم که آقای دکتر طیب نیا دانش این را نداشته باشند که آمریکا قریب به دو دهه است با ناامیدی کامل از اثربخشی حمله نظامی و دست اندازی سیاسی به ماهیت انقلاب و نظام، به راهبرد نبرد اقتصادی روی آورده و از این رو مساله اش با چند نشست و برخواست و لبخند و قدم زدن برطرف نمی شود؛ اما ایشان- که دارای مدرک معتبر دانشگاهی در رشته اقتصاد هستند- دست کم می بایست در دروسی از جمله "اقتصاد تحریم" خوانده باشند که امثال چنین تحریم هایی بر علیه یک کشور راهبردی مانند ج.ا. ایران با اهداف واهی از جمله برچیده شدن برنامه هسته ای و امثال این حرف ها وضع نمی شود و طرف متخاصم خواسته هایی عمیق تر (آرمان ها و ماهیت نظام) را هدف قرار داده است! و بدین لحاظ امید بستن به اینکه بخواهد در رودربایستی و تعارفات دیپلماتیک و تحت تأثیر هوای خوب (هنگام قدم زدن) برنامه خصمانه خود را تعطیل کند، امید بستن به سراب است (ضمن اینکه گمانه زنی عموم کارشناسان و تحلیل گران این است که در گفتگوهایی که صورت می گیرد، پیشنهاد طرف مقابل که بر آن پافشاری هم می کند، تنها منجر به معلق شدن بخش بسیار ناچیزی از تحریم ها خواهد شد، آن هم به قیمت لگدمال کردن همه خط قرمزها و از بین رفتن قریب به اتفاق دستآوردهای هسته ای کشور! و طرف مقابل به پیشنهاد خودش تا چند دهه قصد دارد برنامه تحریم ها را ادامه دهد که هدف آن نیز واضح و مشخص است). البته آقای دکتر طیب نیا این سوال را هم بد نیست پاسخ بدهند که با فرض برچیده شدن تحریم ها (تماما) در وضعیت کنونی کشور چه اتفاقی به جز افزایش فروش نفت خام (به ثمن بخس) و افزایش واردات (به خصوص واردات کالاهای لوکس و بی خاصیت) برای کشور می افتد؟! که این وضعیت را این چنین مطلوب می دانند؟! آیا زمان آن نرسیده است که مسئولین محترم دولت بند اقتصاد کشور را از دم مذاکرات و توافقات و ... جدا کنند و نسبت به الگوی اقتصاد مقاومتی (که پایه آن تقویت تولید ملی و ارتقاء قدرت درونزا، تحریم ناپذیر و تهدیدناپذیر اقتصادی کشور است) تمکین و تواضع کنند؟ و جهت گیری های خود را اصلاح کنند؟ البته بنده معتقد به خیرخواهی آقای وزیر هستم و اینگونه اظهارنظرها را که به امید خدا و ان شاء الله دیگر شاهد آن نخواهیم بود از سر کم بودن معلومات ایشان می دانم.