گفتگو با نماینده سؤال کننده از ظریف

حسین علی حاجی دلیگانی نماینده مردم میمه و برخوار یکی از نمایندگان منتقد دولت در مجلس است که اخیراً طرح سؤال از وزیر امور خارجه را امضا کرده است. گفت و گوی خبرنگار ایران با وی در مورد دلایل این پرسش درپی می آید.آقای حاجی دلیگانی! در طرح سؤال از وزیر خارجه نوشته اید که پیاده روی با همتای امریکایی و دیدار با وزیر خارجه فرانسه در مقطع حادثه نشریه شارلی ابدو بر خلاف عرف دیپلماتیک جمهوری اسلامی است. توضیح می دهید که چرا خلاف عرف نظام است؟ما مخالف اصل مذاکرات هسته ای نیستیم چون رأس نظام اجازه آن را داده است منتها به موضوع مورد سؤال از چند لحاظ انتقاد داریم. معتقدیم به لحاظ زمانی و در شرایطی که نسبت به پیامبر اسلام(ص) توهین شده بود، درست نبود که وزیر خارجه ما به پاریس برود. همچنین نسبت به نوع قدم زدن آقای ظریف با جان کری که به این صورت کمتر سابقه داشته و باعث ایجاد حاشیه هایی شده است، منتقد هستیم.چه کسی حاشیه درست کرد؟همه رسانه های دنیا در این باره مطلب پراکنی کرده اند. نکته دیگر؛ ما انتظارمان از نماینده عالی کشورمان این است که بعضی از مسائل را مرتفع کنند. انتظار داشتیم در این نوع قدم زدن- که می توان آن را بالاتر از ارتباطات عادی دیپلماتیک تحلیل کرد- درباره نماینده ایران در سازمان ملل هم گفت وگو و موضوع را حل کند نه اینکه حالا یک نفر دیگر معرفی شود. آقای ظریف خود را دیپلمات ورزیده می داند و سال ها در کشورهای غربی زندگی کرده؛ ما انتظار داریم از غربی ها رو دست نخورد.انتقاد شما به این است که چرا پیاده روی انجام شده یا اینکه چرا در پیاده روی درباره موضوعات دیگر و نماینده ایران در سازمان ملل صحبتی نشده است؟همه اینها. انتظارمان از وزیر این است که راجع به مسائل مختلفی که در حوزه وزارت امور خارجه است، با دست برتر وارد گفت وگو بشوند.ولی خود شما و دوستانتان مدام هشدار می دهید که آقای ظریف به جز موضوع هسته ای، نباید درباره مسائل دیگر گفت وگو کند؟نه، ما انتقادمان این است که چرا تیم مذاکره کننده ۹ ماه مذاکره فنی انجام داد و بحث برطرف شدن تحریم ها را از همان ابتدا در مقابل هر خواسته ای از غرب مطرح نکرد.درباره سفر به پاریس، آقای ظریف در واکنش به اتفاقات افتاده موضع اعتراضی را به همتای فرانسوی انتقال داده و بلافاصله هم توهین به پیامبر را محکوم کرد.در چنین شرایطی معمولاً به نشانه قهر، سفیر را احضار و با اقتدار برخورد می کنند. افکار عمومی روحیه شان جریحه دار است و این اتفاقات برای مؤمنین قابل پذیرش نیست.شما انتظار داشتید روابط دیپلماتیک ایران و فرانسه تحت الشعاع قرار می گرفت؟بله باید برخورد می شد. یک طرف اطلاعیه و محکومیت و تظاهرات اعتراضی است و آن طرف، وزیر امور خارجه با وزیر فرانسه دیدار می کند یا با وزیر خارجه امریکا پیاده روی می کند. آنچه از آقای ظریف دیدیم، اقتضای نماینده ملت ایران نبود؛ اگر بود که باید مثل مردم عادی و مسلمان نقش خودش را ایفا می کرد.به هر حال وزیر خارجه یک دیپلمات است و نمی شود انتظار داشت خارج از سیاست های کلی کشور موضع بگیرد. فکر نمی کنید این انتظار یا نقد شما ناشی از تفاوت نگاه به دیپلماسی و کارکردهای آن باشد؟نه، من هم اتفاقاً دیپلماسی خوانده ام. کارشناسی علوم سیاسی دارم و این رفتارها را در چارچوب دیپلماسی نمی دانم.انتقادی که در روزهای گذشته نسبت به شما و دوستانتان شد، استانداردهای دوگانه شما در مواجهه با این قبیل رفتارهاست. شما در برابر برخی مواضع یا رفتارهای مشابه در دولت گذشته سکوت کرده اید؟نه ما از این موارد نداشتیم، اگر می داشتیم قطعاً برخورد می کردیم.مثلاً درباره پیاده روی نمونه دیگری هم در روزهای اخیر در رسانه ها مطرح شد؟نه ببینید آقای (سعید) جلیلی وزیر نبود که ما از او توضیح بخواهیم.خب حداقل یک تذکری که می توانستید بدهید؟سر و کار ما با وزیران است.یعنی اگر مقامی عالی تر از وزیر چنین رفتارهایی انجام داد، اشکالی ندارد؟نه نمی گویم اشکالی ندارد ولی کسانی که ما می توانیم تذکر دهیم، رئیس جمهوری و وزرا هستند و به بقیه مقامات نمی توانیم تذکر بدهیم.