برگزاری نشست نقد و بررسی فیلم خنده بی‌دلیل گوزن‌ها

حافظ خبر؛ نشست نقد و بررسی فیلم کوتاه خنده بی‌دلیل گوزن‌ها به نویسندگی مازیار تهرانی و کارگردانی سجاد ایمانی، فیلم‌سازی از نورآباد ممسنی، با حضور کارگردان و مهدی نامجو، کارگردان و بهروز مرامی، منتقد سینما به کوشش انجمن سینمای جوان شیراز و با همکاری اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی فارس در سرای سخن سازمان اسناد و کتابخانه ملی شیراز برگزار شد.
ایمانی در این نشست با بیان این که فیلم‌سازی را با فیلم کوتاه داستانی آغاز کردم و سپس به سوی مستندسازی رفتم و با فیلم 22 دقیقه‌ای خنده بی‌دلیل گوزن‌ها، بازگشتی به فیلم داستانی داشتم و در گام پیش رو، امید دارم تا بتوانم نخستین فیلم بلند داستانی خود را به جشنواره فیلم فجر امسال برسانم، گفت: فیلم خنده بی‌دلیل گوزن‌ها، در فضایی نیمه فانتزی و گاه طنزآمیز، با نگرش به لبخند تمسخرآمیز چهره گوزن همراه با نشانه‌گذاری‌ها ساخته شد.
کارگردان فیلم کوتاه خنده بی‌دلیل گوزن‌ها افزود: تلاش داشته‌ام تا با گریز از برجسته‌سازی گریم، لباس یا حتی زیبایی‌های طبیعی، فیلم را با محوریت و برجستگی داستان، ورای هر چیز پیرامونی بسازم؛ از این رو شخصیت‌های فیلم نیز همگی خاکستری هستند.
وی بر این باور است که به جای سخن گفتن درباره چگونه فیلم ساختن، باید فیلم ساخت تا با نقد و بررسی آن، پله‌های بالندگی و شکوفایی را بتوان با تکیه بر تجربه و سواد برآمده از هر کار یافت و ادامه داد: فیلم‌سازی دارای دو بخش آشنایی و کارکرد با ابزار و پرداخت داستانی است. گاه می‌توان یک داستان و موضوع بسیار دیده شده را با پرداختی دیگرگونه و نو، به گونه‌ای به روی پرده آورد که برای همه تازگی داشته باشد.
بهروز مرامی، نویسنده، مدیر فرهنگی و هنری و منتقد و کارشناس فیلم و سینما نیز در این نشست گفت: برگزاری چنین نشست‌های نقد و بررسی به ویژه برای فیلم‌های کوتاه می‌تواند فیلم‌سازان جوان را افزون بر دوستی و همکاری، با تجربه‌ها و دانش‌های یکدیگر بیشتر آشنا کند.
مرامی، بهره‌گیری از قالب فانتزی و نمادها و نشانه‌ها، را در این فیلم بسیار مناسب و هماهنگ برای یک فیلم سه‌پرده‌ای دانست و افزود: طنزی ریز و بدون هجو در این فیلم با قواعد فیلم طنز هم‌خوانی دارد.
مهدی نامجو، فیلم‌نامه‌نویس و کارگردان هم گفت: هرچند فیلم دارای آغازی در فضای رئال بود، کم‌کم از فضای رئال به فضای فانتزی همراه با طنز وارد می‌شد که این خود بر جذابیت فیلم می‌افزاید.
وی گریز از کلیشه فضای روستایی و داستان را از ویژگی‌های این فیلم خواند و افزود: سبک کارگردانی، دانای کل است و با این همه ما شخصیت‌پردازی‌ها به گونه‌ای است که گاه در پیدا کردن شخصیت اول و دوم دچار سردرگمی می‌شویم.