به گزارش
حافظ خبر، در طول یک سال گذشته توسعه و رونق روزافزون صنعت گردشگری در شهر شیراز نه تنها به بهبود اقتصادی و ایجاد مشاغل جدید یاریرسان بوده بلکه دیگر ثمراتی را نیز به همراه داشته که کمتر مورد توجه قرار گرفته است. یکی از ارزشمندترین این دستاوردها اعتیادزدایی و جمعآوری معتادین و متکدیان در بافتقدیم شیراز بوده است.
در حقیقت به لطف رونق فضای گردشگری، تأسیس مراکز بومگردی و مشارکت نهادهایی ماننداداره پیشگیری از آسیبهای اجتماعی شهرداری شیراز معضل اعتیاد در مناطق آسیب پذیر شیراز با رشد چشمگیری کاهش یافته است. محله سنگسیاه در بافت قدیم شیراز قرار دارد که از حیث برخورداری از جاذبههای گردشگری تاریخی در نوع خود کمنظیر است با این وجود معضل معتادین متجاهر یکی از اصلیترین مشکلات ساکنان این محله بوده است که موضوع این گزارش را به خود اختصاص داده است:
رضایت مردم
مهران یکی از ساکنان این محله قدیمی است که در گفتوگو با مهر گفت: از سال ۱۳۹۰ که بازار هتلها و مراکز بومگردی در اینجا رونق گرفت شاهد امنیت بیشتری بودیم چرا که بسیاری از این مراکز گردشگری برای حیثیت کاری خودشان هم که شده نیروی انتضامی را وادار میکردند که تا آخرین نفر از معتادین کارتنخواب در این محله را جمع کنند که همین امر استقبال اهالی محل را برای رونق بیشتر فضای کسب و کار اقامتگاههای بومگردی دوچندان کرد.
وی در ادامه به رابطه برد- برد فعالان صنعت گردشگری و اهالی این محله اشاره کرد و ادامه داد: گرچه تأسیس اقامتگاههای بوم گردی نقش مهمی در بهبود شرایط فرهنگی این منطقه تاریخی داشته اما این نکته را نباید از یاد برد که تا فکری اساسی برای این معضل در دستگاههای اجرایی کشور نشود این بهبودیها موقتی خواهد بود. بسیاری از فروشندگان مواد مخدر هنوز در همین محله ساکن هستند و گرچه در طول یک سال اخیر بسیاری از آنها دستگیر شدند اما این روزها با احتیاط بیشتری کار خود را پیش میبرند که همین امر اسباب خاطر بسیاری از شهروندان را نگران کرده است.
یکی دیگر از اهالی این محله که بیش از ۵۰ سال در این محله سکونت دارد معتقد است که محلههای بافت تاریخی شیراز نماد فرهنگ این شهر در جهان هستند و نباید گذاشت که تصور جهانیان در باره شیراز تصوری نادرست باشد. او گفت: توریستهای خارجی که به این محله میآیند برای دیدن هویت این شهر به اینجا آمدهاند. آیا هویت واقعی فرهنگ و ادب در شهر شیراز نباید مسئولان را بر آن دارد تا برای حفظ آبروی این شهر تا پای جان به بافت قدیم شیراز رسیدگی کنند؟
رحیم ادامه داد: خوشبختانه از سال گذشته تا کنون جمعآوری معتادی دورهگرد و کارتن خواب این محله روند رو به امیدواری داشته اما ای کاش علاوه بر جاهای گردشگرپذیر این منطقه به دیگر گوشههای این محله هم نگاهی دوخته میشد چرا که در کوچهپسکوچههای کمبازدید این قسمت از شهر که پای گردشگران به آنجا باز نشده است به جایی امن برای فروشندگان و مصرفکنندگان مواد مخدر تبدیل شده است.
محمد صاحب یک مغازه نجاری در محله سنگ سیاه است و در این رابطه به مهر گفت: ده سال پیش که رونق گردشگری در این محله این چنین نبود بسیاری از خانوادهها نگران امنیت عبورومرور کودکانشان در این محله آسیبپذیر بودند اما این روزها مأموران نیروی انتضامی به صورت شبانهروزی در حال گشت زدن در این محله هستند. علاوه بر اینکه نیروهای بسیج و سپاه هم در این راه زحمتهای بسیاری کشیدهاند.
او ادامه داد: متأسفانه گاهی شاهد هستیم که معتادینی که قبلاً توسط گشتهای نیروی انتظامی جمعآوری میشدند بعد از مدتی دوباره به همین محله باز میگردند. شاید دلیلش کمبود فضا برای نگهداری آنها باشد اما هر چه هست ما خواستار رسیدگی بیشتر مسؤولان شهرداری به وضعیت این محله هستیم.
حسن دهقان پژوهشگری است که علاوه بر سالها مطالعه و تحقیق بر روی ظرفیتهای گردشگری محله سنگ سیاه مدیریت سازمان فرهنگی و اجتماعی شهرداری شیراز را نیز عهده دار است بیان میکند: از آرامگاه بیبیدخترون تا مقبره سیبویه که محور و کانون این قسمت تاریخی از شهر را شامل میشود چندین سال است که با مشارکت ادارات مختلف به یک بهبودی نسبی رسیده است اما همچنان انتظار میرود که برای جمعآوری تک تک مصرفکنندگان متجاهر در همه بافتهای تاریخی شهر تصمیم جدیتری اتخاذ شود.
دهقان گفت: از ۷ سال پیش که وضعیت صنعت گردشگری کشور کمی سیر صعودی به خود گرفت افتتاح اقامتگاهها و هتلها و چگالی آنها در مناطقی مثل سنگ سیاه به گردشگران این خاطر را داد که با محیطی امن و آرام شیراز را تجربه خواهند کرد. خوشبختانه این امر محقق شد اما نباید فقط به اماکن گردشگری محدود میشد.
امید به بهبودی هر چه بیشتر
رئیس اداره پیشگیری و ساماندهی آسیبدیدگان اجتماعی شیراز در گفتوگو با
خبرنگار مهر بیان کرد: درست است که در طول چندسال اخیر رونق گردشگری در بافت قدیم شیراز به روند جمعآوری معتادین متجاهر کمک کرده اما این را نیز نباید فراموش کرد که ممکن است همین صنعت گردشگری هم از حیث وجود این آسیبدیدگان اجتماعی دچار لطمه شود.
یوسف آفرینی گفت: بنابر گزارشها و آمارها در برخی از مناطق مانند پشت حمام حکیم در محله سنگ سیاه یکی از مراکز پاتوق معتادین متجاهر بود. من بارها در ساعتهای مختلفی از شبانهروز برای بازدید و تهیه گزارشهای میدانی به چنین محلههایی سرمیزدم که بتوانم ساعتهای اوج تجمع این آسیبدیدگان اجتماعی را به دست آورم. خوشبختانه فعالیتهایی از این دست که با همکاری پایگاههای مقاومت بسیج محله و مشارکت مردم ادامه یافت به نتایج بسیار رضایتبخشی انجامید که در نهایت موفق به جمعآوری بسیاری از این آسیبدیدگان اجتماعی شدیم.
آفرینی که «چنددرصد از این معتادین جمعآوری شدهاند» اذعان داشت: تا امروز بنابر آمار رسمی بیش از ۷۰ درصد آنها در کمپهای نگهداری ساماندهی شدهاند و امید است که ظرف هفته آینده موفق به جمعآوری و ساماندهی همه این آسیبدیدگان اجتماعی باشیم. البته این مهم فقط به محله سنگ سیاه مربوط نمیشود. ما از ابتدای سال ۹۸ و در طی عملیاتی حدود هزار و ۵۰۰ معتاد متجاهر را در سطح شهر شناسایی و ساماندهی کردهایم که این امر با همکاری شورای مبارزه با مواد مخدر و نیروی انتظامی و دیگر دستگاهها تا هماکنون نیز ادامه دارد.
آفرینی در ادامه گفت: در جلسهای که با رئیس مجمع هتلداران شیراز داشتیم تصمیم بر این شد که اولویت کاری ما برای جمعآوری معتادین و متکدیان بافت تاریخی و گردشگری باشد چرا که بیشترین میزان از تعداد آسیبدیدگان اجتماعی نیز در همین محلهها هستند. گشتهای فوریت ویژه اداره پیشگیری و ساماندهی آسیبدیدگان اجتماعی روزانه به این محلهها سرمیزنند. به طور میانگین روزانه ۴۰ الی ۵۰ نفر از معتادین سطح شهر شیراز جمعآوری و به سمت مراکز غربالگری هدایت میشوند.
رئیس اداره پیشگیری و ساماندهی آسیبدیدگان اجتماعی شیراز با بیان اینکه نسبت مستقیمی بین حل معضلات اجتماعی و فرهنگسازی وجود دارد افزود: خوشبختانه نمودار آماری یک سال اخیر دال بر این است که با گسترش فعالیتهای فرهنگی در این مناطق معضلات اجتماعی با سرعت بیشتری رخت بربسته است و همین امر نشان از آن دارد که هرگاه مشارکتی جمعی را در امر فرهنگ و هنر نهادینه کنیم میتوانیم به بزرگترین مشکلات اجتماعی هم غلبه کنیم. بنابر فرمایش رهبر انقلاب مبنی بر اینکه حل مشکل اعتیاد و آسیبهای اجتماعی به همتی جمعی نیازمند است لذا دستگاهها و ادارات مختلف باید این ضرورت را مهم بدانند که تا جای ممکن به حل این آسیبها مشارکت کنند.