پرحاشیه ترین سلول یا بنیادی ترین گونه آن/موتورهای بازسازی بافت انسان روشن شده اند

به گزارش حافظ خبر به نقل از لایو ساینس (livescience)، این ساختارهای بنیادین را در واقع می توان موتورهای بازسازی کننده بافت درنظر گرفت که قادر به تکثیر منظم و تجدیدپذیر می باشند. این ساختارهای منحصربفرد، در زمینه رشد سریع بافت های سلولی و بمنظور بازسازی و ترمیم بافت های آسیب دیده مورد استفاده قرار می گیرد تا روند رشد و پیشروی بیماری های مزمن و خطرناک را متوقف و یا معکوس نماید.

مطابق با تحقیقات صورت پذیرفته در مرکز پزشکی مک گاون (McGowan Institute) که در دانشگاه پیتزبورگ (University of Pittsburgh) و در زمینه علوم پزشکی مکمل یا بهتر بگوییم بازسازی بافت فعالیت می نماید، بافت ها و اندام هایی که در اثر تروما (trauma)، جراحت، بیماری و یا نقص عضو دچار آسیب شده اند را می توان با بهره گیری از این علم جدید درمان نمود.

سلول های بنیادی به سه گونه تقسیم می گردند که عبارتند از: سلول های جنینی (embryonic)، سلول های بند نافی که با نام های دیگری همچون مزانشیمال (mesenchymal) یا ام اس سی (MSC) نیز شناخته می گردد و سلول های بنیادی بالغ (adult stem cells).
گونه اول این گروه از سلول ها یا بهتر بگوییم سلول های جنینی دارای انعطاف پذیری بالاتری نسبت به سایر گونه ها می باشند و می توانند تمام انواع سلول های بدن انسان را بوجود آورند. با توجه به مباحث اخلاقی، سلول های بنیادی جنینی در عمل بالینی مورد استفاده قرار نمی گیرند اما می توانند برای اهداف تحقیق مورد استفاده قرار گیرند.

سلول های بنیادی بالغ
این نوع از انواع سلول های بنیادی می توانند از مغز استخوان، خون و یا چربی استحصال گردند. این سلول ها از مباحث اخلاقی فارغ بوده ولی دارای محدودیت در توانایی می باشند، زیرا ما هرچه بزرگتر می شویم سلول های بنیادی بیشتری از دست می دهیم و تعداد بسیار پایینی از آنها باقی می مانند. مطابق با تحقیقات انجام پذیرفته توسط دانشمندان در سال 2009 میلادی که در مجله آسیب شناسی (Journal of ‎Pathology) بچاپ رسیده است، سلول های بنیادی موجود در مغز استخوان یک نوزاد، 40 برابر بیشتر از تعداد سلول های موجود در مغز استخوان یک فرد بالغ 50 ساله می باشد.

سلول های بنیادی بند نافی
گونه دوم از انواع سلول های بنیادی را می توان پس از تولد نوزاد و با اجازه مادر، از بند ناف برداشت نمود. بطور معمول این بافت از بین رونده می تواند پس از اهداء، برای موارد تحقیقاتی و علمی مورد استفاده قرار گیرد.
این دسته از سلول های بنیادی نسبت سلول های بنیادی بالغ، بسیار کارآمدتر می باشند. بعنوان مثال در تحقیقی که سال 2011 میلادی صورت پذیرفت و در مجله ارتوپدی (journal Orthopedics) بچاپ رسید، مشخص گردید هنگامیکه در شرایط آزمایشگاهی و تغذیه مشابه، فرایند رشد سلولی گونه های بالغ و بند نافی صورت می پذیرد، تعداد سلول های بند نافی ظرف مدت 30 روز به یک میلیارد و تعداد سلول بالغ ظرف مدت مشابه تنها به 200 عدد خواهد رسید.

مطابق با تحقیقات دانشمندان انجمن پزشکی آمریکا (AMA)، از اینگونه سلول های بنیادی در درمان بیماری های خود ایمنی مانند لوپوس (lupus)، آرتریت روماتوئید (rheumatoid arthritis)، تصلب شرایین چندگانه (multiple sclerosis) و همچنین عفونت های مزمن مانند اچ آی وی (HIV)، تبخال و بیماری لیم (Lyme) استفاده می گردد.

سلول های بنیادی جنینی
و حال نوبت به پربحث ترین گونه از انواع سلول های بنیادی مذکور از منظر اخلاقیات می رسد که موثرترین گونه بمنظور درمان بیماری های مهلک می باشد. این دسته از سلول ها، از لقاح آزمایشگاهی (خارج از بدن) بدست می آیند و تاحد زیادی بی روح می باشند.

این سلول های بنیادی دارای انعطاف پذیری بالاتری نسبت به سایر گونه ها می باشند و می توانند تمام انواع سلول های بدن انسان را بوجود آورند. هنگامی که این سلولهای بنیادی چندین ماه را تحت شرایط خاصی آزمایشگاهی می گذرانند، قادر خواهند بود که میلیون ها سلول بنیادی را به طور نامحدود تولید نمایند. دراینخصوص و بمنظور اینگونه از لقاح سلولی، قوانین بسیار سختگیرانه ای از جانب مراکز پزشکی و دولتی اعمال می گردد.