سیل مهربانی مردم شیراز همچنان ادامه دارد

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی حافظ، سیل ناگهانی شیراز در روز گذشته اگرچه شادی های نوروزی را به تلخی مبدل کرد اما در این میان اتفاقاتی به چشم می خورد که توجه و قدردانی مردم در فضای حقیقی و کاربران فضای مجازی را در پی داشت، سیل اگرچه خانمان سوز بود و کام شیرین همه را تلخ کرد و شیراز را داغدار، اما مهر و عطوفت مردمانی که به مهمان نوازی شهره هستند التیامی هر چند کوچک درمقابل این مصیبت بود.

مردم درب خانه های خود را به روی مسافران باز کردند و خیلی از مسافرخانه ها، هتل ها، تالارها و حسینیه ها به صورت رایگان میزبان مهمانان شدند؛ یکی غذای گرم می آورد و دیگری لباس و پتو...





همه آنچنان غرق خدمت رسانی شدند که گویا خود جامه عزا به تن کرده و عزادار از دست رفتگان شده اند و تا جایی که می توانستند اجازه ندادند مسافری احساس غربت و تنهایی کند.

درست است که در حال حاضر سیل مهار شده و آب، شهر و عزیزانش را برده اما سیل مهربانی مردم ادامه دارد، یکی فراخوان دعوت از مهمانان نوروزی می زند و دیگری اطلاعیه برای آگاهی سیل زدگان جهت مراجعه به مناطق امن و راحت...

صافکارها، تعمیر خودروها را به صورت رایگان عهده دار شدند و برخی نیز بصورت رایگان تعمیرات موبایل را انجام دادند، حرم مطهر حضرت شاهچراغ و آستانه درب ها را باز کردند و میهمانان را در دل خود جای دادند، نمایشگاه بین المللی شیراز، مساجد، ورزشگاه ها نیز پذیرای مسافران شدند.

غوغای مهرورزی شیرازی ها را از پیام افراد مختلف و یادداشت هایشان به وضوح می توان مشاهده کرد؛ افشین همتی رئیس سازمان نظام پزشکی استان سمنان که در شیراز بسر می برد در یادداشتی نوشته بود که « امروز شاهد صحنه های بسیار تلخ و دردناک گرفتاری مردم در سیلاب خروشان بودم ولی صحنه های بینظیر انسان‌دوستی هموطنان خونگرم و بامعرفت شیرازی هرگز از یادم نخواهد رفت
به محض وقوع فاجعه پرسنل و مدیر هتل شیراز دربهای هتل را بروی مردم سیل زده باز کردند، از مردم با روی باز پذیرایی شد تمام غذاهای موجود در رستوران بسته بندی و رایگان پخش شد، چای و فرنی و قهوه بین مردم پخش شد، حوله ها بین مردم و بچه ها تقسیم شد، میوه و شیرینی داخل هتل به مردم داده شد و مردم داغدار و زیان دیده و بی پناه مورد مهر و محبت پرسنل مهربان هتل شیراز قرار گرفتند...
این همه محبت بی‌دریغ جدا عجیب بود
حیف که فیلم برداری از مردم سیل زده اخلاقی نبود وگرنه تصاویری بی‌نظیر از بزرگواری هم‌وطنان شیرازی عزیز ضبط می‌شد»

در این بین توجه به کودکان و سرگرم کردن آنها جلوه ویژه و خاصی بود که قلب هایمان را گرم به نوع دوستی می کرد.

اما ای کاش این حجم وسیع از مهر تنها در خوشی ها تقدیم هم نوعانمان می شد و شاهد ای ناگواری ها نبودیم.