چرا سخنرانی اسحاق جهانگیری در راهپیمایی ۲۲ بهمن در شیراز تا این اندازه حاشیه ساز شده است؟
تاریخ انتشارچهارشنبه ۱۷ بهمن ۱۳۹۷ ساعت ۲۰:۵۶
اسحاق جهانگیری به عنوان سخنران راهپیمایی ۲۲ بهمن در شیراز انتخاب شده است، انتخابی پرحاشیه که البته سر و صدای بسیاری از تشکلها و گروههای مردمی را نیز درآورده است.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی حافظ، طی روزهای اخیر، بنا بر اعلام شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی استان فارس، اسحاق جهانگیری به عنوان سخنران راهپیمایی ۲۲ بهمن در شیراز انتخاب شده است. انتخابی پرحاشیه که البته سر و صدای بسیاری از تشکلها و گروههای مردمی را نیز درآورده است؛ از بسیج دانشجویی گرفته تا برخی از گروهها و احزاب سیاسی تا گروههایی از طلاب و روحانیون، این روزها نسبت به سخنرانی اسحاق جهانگیری در راهپیمایی ۲۲ بهمن شیراز واکنش نشان دادهاند.
💥چه کسی از اسحاق جهانگیری برای سخنرانی دعوت کرده است؟
پیگیریهای خبرنگار #منتقد نشان میدهد معاون اول رئیس جمهور، از روز ۲۱ بهمن برای افتتاح برخی پروژهها در شیراز به سر میبرد و سخنرانی وی در اختتامیه راهپیمایی ۲۲ بهمن نیز بنا بر پیشنهاد مجموعه دولت بوده و درواقع، از سوی مقامات روحانی عالیرتبه استان دعوتی از وی به عمل نیامده است.
💥علت مخالفتها با سخنرانی جهانگیری چیست؟
اگر این روزها اسم اسحاق جهانگیری را در فضای مجازی جستجو کنیم، با کلیپی عجیب از جشن تولد وی مواجه میشویم که چند روز پیش، برخی کارمندانش برای او ترتیب دادهاند!
🔸معلوم نیست براورد معاون اول رئیس جمهور از فضای افکار عمومی کشور چگونه است اما طبیعتا عموم مردم، از بابت گوشت کیلویی ۱۰۰ هزار تومان و تورم اقلام معیشتی و چرخ کارخانجاتی که مانند چرخ صنعت هستهای دیگر نمیچرخند و خیل عظیم نخبگان جوان بیکار و هزاران امتیاز واگذار شده به غرب برای حصول گشایش در زمینههای اقتصادی ناراحت و گلهمند هستند و مقصر اول همه این مشکلات را قوه اجرایی کشور یا همان دولت میدانند.
💥چه باید کرد؟
در طی چهل سال گذشته، سخنران مراسمات دهه فجر در بسیاری از شهرهای بزرگ، مقامات ارشد دولتی بودهاند و امسال نیز از این حیث، تفاوتی با چهل سال گذشته وجود ندارد و طبعا این حق را نباید از دولتی که قانونی و مشروع بر سر کار است سلب کرد. به موازات قائل بودن حق سخنرانی برای مقامات ارشد دولتی، این حق نیز برای گروههای مختلف مردمی محفوظ است که اعتراض خود را با متانت و حفظ موازین قانونی ابراز کنند. بنابراین، شاید منطقیتر آن باشد که هم گروههای مردمی حق سخنرانی برای مقامات دولتی قائل باشند و هم مقامات ارشد دولت، با توجه به وضع موجود از حساسیتهای بیجا بکاهند و حق اعتراض را برای گروههای مردمی به رسمیت بشمارند و بدانند که اتفاقا با بیان علنی انتقادات، هم از فشار انتقادات مردم کاسته میشود و هم خود مسئولان به فضای عینیتر و درستتری از کف جامعه دست خواهند یافت.