تفاوت ماهوی آنچه که جمهوری اسلامی نامیده می‌شود با دیگر حکومت‌های دنیا چیست؟
از رنجی که می‌بریم...
تاریخ انتشاريکشنبه ۲۷ اسفند ۱۳۹۶ ساعت ۰۰:۲۲
مسلما فارق از تفاوت‌های ظاهری میان مسئولان کشور ما و دیگر کشورهایی که مدعی اسلامگرایی هستند، یک مسئله مهم نمود یافتن "عدل علوی" در برنامه‌ریزی ها و عمل مسئولان است.
نظام جمهوری اسلامی نیز از این امر مستثنی نبوده و تا هنگامی که در راه عدالت اجتماعی و پایبندی به آموزه‌های اسلامی گام برداریم، نصرت الهی و پشتیبانی مردم را به همراه خواهیم داشت و آن زمان که از این مقوله فاصله بگیریم، قطعا دیگر خبری از حمایت‌های بی وقفه مردم در بزنگاه‌های مهم و نصرت الهی نیز نخواهد بود...
اما بحث از اینجا آغاز می‌شود که به این نکته توجه کنیم که هم اکنون حقوق یک کارگر ساده چقدر است؟ کمی بیشتر از ۹۵۰ هزار تومان. حقوق یک معلم چقدر است؟ متوسط حقوق یک بازنشسته کشوری و یا لشکری چقدر است؟ سربازان چقدر دریافتی دارند؟ خیل انبوه کارمندان و کارکنان نهادهای دولتی چقدر بیشتر از ۱ میلیون و پانصد هزار تومان درامد کسب می‌کنند؟ آنها که صبح و شب در پی تامین امنیت مرزهای کشور هستند وضع معیشتی و دریافتی های آنها چقدر است؟
این اقشار را که با هم جمع بزنیم، متوجه می شویم با یک جمعیت بیش از ۶۰ میلیونی مواجه هستیم که اغلب جامعه ایران را تشکیل می دهند. جامعه‌ای که خط فقر در آن، به اذعان قائم مقام وزیر کار قریب ۳میلیون تومان تعیین شده و بر همین اساس، می‌توان فهمید حال و روز معیشت خیل عظیمی از مردم در این ایام، چندان خوب نیست.
حال، قشر بسیار اندکی از مدیران و مسئولان و کارمندان ارشد دولتی پیدا می‌شوند و در حالی که تا همین چند ماه قبل، نجومی بگیر نام داشتند و مورد عتاب شدید مقام معظم رهبری، حال درامدهای نجومی‌شان دارد رنگ و بوی قانون هم به خود می‌گیرد و اگر طرحی هم در مجلس مطرح شود تا به اموالشان رسیدگی و از آنها پرسیده شود که #از_کجا_آورده‌ای؟ چپ و راست صدایشان در می‌آید!
باور کنید مسئله، چند ده میلیون تومان حقوق ماهانه فلان مسئول و یا کاخ ویلایی آن دیگری در شمال شهر نیست! آموزه‌های دین مقدس اسلام، هیچ‌گاه اصل سرمایه داری و کسب و تحصیل مال مشروع را برای هیچکس حرام و غیر شرعی اعلام نمی‌کند اما همین آموزه‌های اسلامی، ثروت اندوزی را برای کارگزاران حکومتی حرام می‌داند.
چه ایرادی دارد اگر یک فرد، متخصص در رشته پزشکی است و یا یک مهندس حاذق و خلاق و یا یک کارآفرین نمونه، در بخش خصوصی به فعالیت بپردازد و ضمن پرداخت مالیات‌های وضع شده و وجوهات شرعی مربوطه، تا میلیاردها تومان در ماه یا حتی در روز کسب کند؟
اما همین فرد هنگامی که وارد شورای شهر یا مجلس قانونگزاری می‌شود و یا به عنوان وزیر و شهردار انتخاب و جان و مال و سرنوشت بخشی از امت به وی واگذار می‌شود، حق ندارد هرچه قدر می‌خواهد یا فرزندانش طلب می‌کنند کسب ثروت کند و نجومی حقوق دریافت کند و در یک رفاه غیر قابل تصور خود و فرزندانش دست و پا بزنند و هیچ قانونی هم نباشد که اموال نامشروعش را احصا و به بیت المال بازگرداند.
به نظر می‌رسد تا این غده‌های اشرافیت‌زدگی درون پیکره نظام، بیش از این کار دست حکومت اسلامی نداده باید فکری به حال آنها شود چرا که شاید خیلی زود، دیر شود!
کد مطلب : ۱۹۱۴۵
