قابل توجه اصلاح طلبان: مردم و نظام اسلامی شاید ببخشند، اما فراموش نخواهند کرد...

این روزها بازار فعالیت های سیاسی اصلاح طلبان بسیار گرم و پر رونق است. هر تحلیلگر و بیننده ساده ای در میابد که حجم فعالیت اصلاح طلبان و انجام مصاحبه های متعدد از سوی چهره های این جریان، همه و همه حاکی از آن است که این گروه سیاسی قصد بازگشت به عرصه سیاسی و آزمون انتخابات را دارند. این روزها بازار فعالیت های سیاسی اصلاح طلبان بسیار گرم و پر رونق است. هر تحلیلگر و بیننده ساده ای در میابد که حجم فعالیت اصلاح طلبان و انجام مصاحبه های متعدد از سوی چهره های این جریان، همه و همه حاکی از آن است که این گروه سیاسی قصد بازگشت به عرصه سیاسی و آزمون انتخابات را دارند. از مطرح کردن پی در پی اسامی نامزدها و تکذیب های مکرر از سوی اشخاص گرفته تا بحث از لزوم مشارکت سیاسی و حتی انتخابات آزاد؛ بیانگر این است که اصلاح طلبان دریافته اند که فتنه 88 بسان قماری بود که آنها حیات سیاسی و آبروی مردمی خود را در آن به مخاطره انداخته و آن را بی هیچ دستاوردی از دست دادند.     مردمی که برای مهار فتنه "غلام حسین کبیری"ها از دست دادند و برای خلق حماسه 9 دی، 8 ماه خون جگر خوردند آیا حاضرند مسببان و مقصران آن تلخ کامی را به سادگی بخشیده و مجددا به آن ها گرایش پیدا کنند؟ آیا عاقلانه است نظام اسلامی به کسانی که تا 3 سال پیش در پی براندازی بوده اند، امروز امکان حضور در انتخابات و عرصه رقابت بدهد؟ بد نیست باقیمانده اصلاح طلبان مشتاق به حضور در انتخابات پیش از پرداختن به موضوع انتخابات سال 92، به این پرسش پاسخ دهند: مسئولان اصلاح طلبی که حدفاصل سالهای 76 تا 84 متصدی امور اجرایی و مدیریتی در کشور بوده اند غالبا امروز کجا هستند؟ آیا جز این است که وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی دولت اصلاحات که آقای خاتمی به دوستی با او همواره افتخار می کرد امروز مدرس کلاسهای آموزش زبان فارسی برای جاسوسان سرویسهای بیگانه است؟ آیا جز این است که اشخاصی چون فاطمه حقیقت جو و فریبا داودی مهاجر که در زمان حضورشان در ایران، مدعی روشنفکری اسلامی و دفاع از حقوق زن مسلمان بودند امروز در آن سوی مرزها شعائر مسلم اسلامی و صریح قرآنی را عملا به سخره میگیرند و بعضا به کشف حجاب در انظار عمومی روی آورده اند؟ آیا امروز افرادی چون اکبر گنجی، محسن سازگارا، مجتبی واحدی، احمد باطبی، علی افشاری، سراج الدین میردامادی، حنیف مزروعی و بسیاری دیگر از سینه چاکان و فعالان اصلاح طلب در سالهای 76 تا 84، در جایی بجز سیا و موساد و یا شبکه هایی چون بی بی سی و یا وی او ای در حال فعالیت هستند؟ اصلاح طلبان دیروز چه تفاوتی با اصلاح طلبان امروز دارند؟ چرا مردم و نظام باید آزموده را دوباره بیازمایند؟ اگر راه اصلاح طلبان امروز از اصلاح طلبان دیروز سواست چرا نشانه ای مبنی بر تمایز خط فکری و عملی این افراد وجود ندارد؟ درب های نظام جمهوری اسلامی از ابتدای پیروزی انقلاب تا کنون همواره بر روی آحاد اشخاص و سلایق گوناگون سیاسی و اجتماعی گشوده بوده و گشوده خواهد ماند اما نباید انتظار داشت که نظام اسلامی برای براندازان و فتنه گران امکان حضور در انتخابات قائل باشد. آن عده از گروه ها و اشخاصی نیز که متهم به همسویی با فتنه گران و دشمنان امت بوده اند، امروز باید اعتماد سازی کنند، امروز نیاز به مرزبندی با فتنه گران (گرچه دیر است) و اعلام صریح مواضع بسیار لازم تر از اتخاذ مواضع سیاسی و انجام مصاحبه های تبلیغاتی است. بازماندگان اصلاح طلبان در داخل امروز باید بدانند که لکه ننگی بر دامان آنها از بابت خیانت های صورت گرفته در حق امت و نظام وجود دارد که شاید بزرگواری و رافت مردم و نظام اسلامی سبب بخشایش آنها شود، اما این سابقه سیاه و این لکه ننگ از حافظه تاریخ و امت پاک نخواهد شد.