با برگزاری قرعه کشی نهایی جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه با حضور بزرگان دنیای فوتبال در کاخ کرملین, تکلیف گروه‌های هشتگانه این مسابقات معلوم شد و تیم ها حریفان خود را شناختند.
و اینک این گروه مرگ دوست‌داشتنی!
تاریخ انتشارشنبه ۱۱ آذر ۱۳۹۶ ساعت ۱۷:۳۲
تیم ملی فوتبال ایران که بعد از برزیل به‌عنوان دومین تیم جواز حضور در جام جهانی را به دست آورده بود, با تیم‌های پرتقال "قهرمان جام ملت های اروپا"، اسپانیا "قدرت بلامنازع فوتبال اروپا و قهرمان دو دوره قبل جام جهانی" و البته مراکش همگروه شد. بیش از حد واضح است که ایران در گروه مرگ قرار گرفته و کار بسیار سختی را در جام جهانی خواهد داشت.
اما کارلوس کیروش مربی خوشنام و حرفه‌ای تیم ملی فوتبال در واکنش به این قرعه گفت که ناامید نیست و برای افتخار آفرینی راهی این مسابقات خواهد شد و با توجه به نتایج تیم ملی در چند سال گذشته می توان حتی نیم نگاهی به صعود از گروه داشت، هرچند کار بسیاری دشواری است اما شدنی است. اما فارغ از اینکه بخواهیم همچون همیشه، صرفا به نتیجه‌گرایی فکر کنیم و تاکتیک ضدفوتبال در زمین را به همین بهانه در پیش بگیریم و توجیه کنیم، بهتر است به این فکر کنیم که چرا دیگر در تیم‌های اروپایی خبری از لژیونرهای ایرانی همچون دهه گذشته نیست؟ چرا دیگر خبری از مهدوی‌کیاها و دایی‌ها و نکونام‌ها و ... در تیم‌های مطرح اروپایی نیست؟
پاسخ خیلی ساده است؛ لژیونرهای دو دهه گذشته، در جام جهانی ۹۸ و ۲۰۰۶ خوش درخشیدند و چون جوان و مستعد بودند، جذب باشگاه‌های مطرح فوتبال اروپا شدند اما در جام‌های جهانی بعدی، به بهانه تلاش برای صعود از گروه مقدماتی شاهد حضور بازیکن‌های پا به سن گذاشته‌ای بودیم که حتی اگر موجب صعود تیم به دور بعدی مسابقات می‌شدند هم امیدی به لژیونر شدن آنها نبود!
آیا بهتر نیست در این جام جهانی، جوان‌ترها میدان بیشتری برای بازی و عرض اندام پیدا کنند که اگر از گروه صعود هم نکردیم، حداقل یک نسل جوان حرفه‌ای و مستعد را به معرض نمایش گذاشته باشیم تا بلکه همچون سال ۹۸ و ۲۰۰۶، حداقل چند لژیونر در سطح اول فوتبال جهان داشته باشیم؟ جام جهانی ۲۰۱۸ هم می‌تواند پایان کار کیروش در فوتبال ایران باشد، و هم می‌تواند آغازی برای شکوفایی مجدد فوتبال ایران باشد.
حال باید دید پیرمرد کهنه‌کار پرتغالی تیم ملی کدام راه را برمی‌گزیند؟
نویسنده: محمد صادقی
کد مطلب : ۱۸۳۲۶
