حافظ خبر - در شورای پنجم دستور کار اساسی و محکمی پشت دست نداریم/ من بدون اطلاع از دستورکار جلسات به صحن می آیم/ دو فوریتی بودن کمیسیون تلفیق برای رای آوردن فردی خاص بود/ دوستان در شورا حداقل همکاری را ندارند

به گزارش "حافظ نیوز"، سیروس پاکفطرت، تنها اصولگرای شورای اسلامی شهر شیراز است که در آخرین جلسه صحن علنی، در روز دوشنبه 15 آبان ماه برگزار شد، به برخی از اتفاقات و روند شورای پنجم اعتراض کرد. در همین راستا خبرنگار "حافظ نیوز" بعد از جلسه گفتگویی را با این عضو شورا داشت که در ادامه می خوانید:

* در صحن علنی شما در اعتراض به بیش از حد بودن طرح های دوفوریتی، شورای پنجم را شورای دوفوریتی نامیدید. لطفا علت اینکه شورای اسلامی شهر شیراز به این سمت وسو رفته است را توضیح دهید.
این سوال باید از کسانی پرسیده شود که طرح های دوفوریتی را مدام به صحن می آورند و من با این طرح های دو فوریتی همانطور که در صحن هم گفتم، مخالف هستم.
در جواب چرا شورا به این سمت وسو رفته است اینکه خیلی دستورکارهای محکمی پشت دستمان نداریم. ما در کمیسیون هایمان دستورات اساسی و سنگینی نداریم. در شروع شورای پنجم خود را درگیر کارهای موردی و روزمره ای کرده ایم.
من در صحن گفتم، حالا شاید کمی تند بیان کرده باشم؛ از تعداد کل مصوباتی که ما تاکنون داشته ایم، ببینید چه تعداد از آن ها دوفوریتی و چه تعداد یک فوریتی است؟!
در صورتیکه فلسفه دوفوریتی این است که واقعا دوفوریتش احساس شود، من بعضی از دوفوریت ها را اصلا قبول ندارم و آن ها را احساسی می دانم، بعضی دوفوریت ها را با حساب وکتاب می دانم که میخواهند در یک فوریتی نتیجه دل خواهشان حاصل شود.
من به جرات حرفم را گفتم و هدفم اصلاح روند است، من ایرادی ندارم و در واقع پیشنهاد دارم. اگر شورا بخواهد به این سمت وسویی برود که در هرجلسه ای چهار، پنج دستور کار دوفوریتی داشته باشیم، من آینده خوبی را برای شورای پنجم متصور نخواهم بود.

* در ابتدای هرجلسه برگه هایی میان خبرنگاران توزیع می شود که روند جلسه، دستور کار و نطق های پیش از دستور در آن ها می باشد اما بسیاری پیش آمده است که به ناگاه از دستور کار جلسه موردی حذف می شود یا دستورکاری اضافه می شود، گاها نطق ها درست نیست و شما هم در صحن گفتید که من از دوفوریتی بودن فلان دستور کار جلسه بی خبر بودم و حتی یک برگه کپی هم به من نمی دهند و نکته ای که هست اینکه وقتی نمی توانند برای یک جلسه عادی صحن علنی شورای شهر یک دستور کار کامل و درست آماده کنند، چگونه توقع داریم که طرحی را برای یک کلان شهر به اسم شیراز بدهند و این طرح کامل و بدون اشکال باشد؟ توضیحی در این موارد بفرمایید.
طبق قانون هیئت رئیسه موظف است که 72 ساعت قبل از جلسه، دستور کار مصوب به همراه پیوست ها را به دفتر عضو شورا برساند. تا به امروز این روند اصلا رعایت نشده است و من چون بدون اطلاع از دستورکار جلسات هستم، بدون مطالعه و زمینه قبلی وارد جلسات می شوم و این بدون مطالعه و بررسی آمدن به صحن شورا، بازتاب مثبتی برای شورا ندارد.
خواهشمندم که همین سوال را از هیئت رئیسه بپرسید، آن هایی که این قبیل قوانین را رعایت نمی کنند، من بر این مورد اعتراض دارم و دادم را در صحن، جلوی همه زدم که چند نفری خوششان آمد و چند نفری هم بدشان آمد.
این را هم بگویم که برای خوش آمدن کسی صحبت نکرده ام و نخواهم کرد و سعی کرده ام حق را بگویم تا ان شاالله روند اصلاح شود.

* درمورد دوفوریتی بودن کمیسیون تلفیق و صحبتی که کردید، مبنی بر اینکه دوفوریتی بودن این طرح برای رای آوردن فردی خاص بوده است، لطفا توضیح بفرمایید که قضیه از چه قرار بوده است؟
به صورت اخلاقی قرارمان در شورا بر این بود که آقای مقیمی یا داوطلب ریاست کمیسیون تلفیق شوند یا نماینده شورای شهرستان و ایشان نماینده شورای شهرستان شدند، طبق توافقات داخلی و اخلاقی قرار بود چون ایشان نماینده شورای شهرستان شده اند، من داوطلب ریاست کمیسیون تلفیق شوم. ایشان به عنوان نماینده شورا به شورای شهرستان معرفی شدند و هیچ نتیجه ای هم نگرفتند و برای ریاست کمیسیون تلفیق هم داوطلب شدند، فکر می کنم اخلاق حکم بر این داشت که در اینجا دیگر نباید داوطلب می شدند.
من به دنبال پست و مقام نیستم اما به دلیل تجربه ای که دارم، شورا می توانسته و هم چنان می تواند از تجربه من استفاده کند.

* با توجه به این که شما تنها اصولگرای حاضر در جمع سیزده نفری شورای پنجم شهر شیراز هستید و این که شما در شورا تک هستید و زد وبندهایی را درمیان خودشان صورت می دهند، مثلا در بحث ریاست کمیسیون تلفیق یا اعضای شورا در پژوهش سرا تا حدودی این فرض را در اذهان تقویت می کند، نظر شما چیست؟ آیا این صحبت ها صحت دارد؟
برای بحث پژوهش سرا مشخصا می دانستم که رای نخواهم آورد و اتفاقا داوطلب شدم که ثابت کنم دوستان همراه نیستند و ثابت هم شد، همین که شما الان این سوال را از من می پرسید مؤید آن است. در بحث پژوهش سرا اگر دوستان منطقی تر رای می دادند، پنج نفر از میان نه نفر کاندیدا، طبیعی بود که اگر قصدشان بر حداقل همراهی بود، باید رای می دادند اما ندادند و رای دوستان محترم است و به رایشان احترام می گذارم.

خبرنگار: محمد صادقی