در شهرسازی امروز، شهرها بر مبنای "انسان‌محوری" توسعه میابند و نه "خودرو محوری" و اساسا ساخت بزرگراه در کلانشهرها به دلیل جذب و افزایش ترافیک شهری دیگر یک راهکار موثر برای حل معضل ترافیک نیست. جالب آنکه یک بزرگراه سراسری، یکی از مصادیق اصلی همان آشفتگی بصری و ازدیاد ترافیک است که شورانشینان نگران آن هستند.
به بهانه طرح احداث بزرگراه در بستر رودخانه خشک در شورای شهر شیراز؛
آیا تبعات انتخاب نمایندگان غیر متخصص در شورای شهر، دامن‌گیر ۲ میلیون شهروند شیرازی می‌شود؟
تاریخ انتشارشنبه ۱ مهر ۱۳۹۶ ساعت ۱۶:۰۳
تجربه نشان داده (و این بار هم نشان خواهد داد) زمانی که مردم برای مجلسی که جایگاه قانونگزاران است و شورایی که جایگاه متخصصین امور شهری‌ست، انتخاب‌های سیاسی می‌کنند و سیاست‌مداران را به جای متخصصان و قانونگزاران می‌نشانند، نباید انتظار تحول و پیشرفت داشت و با وجود نمایندگان صرفا سیاسی، همین‌که وضع موجود حفظ شود حقیقتا خودش یک موفقیت بزرگ است!
این روزها حال و هوای شورای شهر شیراز و اخباری که از مصوبات و کمسیون‌های آن به گوش می‌رسد این تردید را در آدمی ایجاد می‌کند که آیا اساسا انتخاب نمایندگان صرفا سیاسی انتخاب صحیحی بوده است؟! در آخرین دست از اقدامات عجیب شورای پنجم شهر شیراز آن هم در طول عمر کوتاه خود، میتوان به طرح احداث بزرگراه در بستر رودخانه خشک آن هم با هدف رفع معضل ترافیک! و همچنین رهایی از آشفتگی_بصری! اشاره کرد!
در همین رابطه قاسم مقیمی نایب رئیس کمیسیون گرد‌شگري و زيارت شورای اسلامی شهر شیراز می‌گوید: طرح مطالعاتی احداث بزرگراه هوشمند در مسیر رودخانه خشک آغاز شده است... ضرورت دارد که رویکرد متفاوتی نسبت به رودخانه خشک اتخاذ کنیم و با بهره‌‌برد‌‌‌‌اری بهینه از چنین فضاهایی، امکان بهره گیری از آن برای توسعه و بهبود زیرساخت‌های حمل و نقلی فراهم شود... اتفاق د‌‌‌‌یگری که امروزه شاهد آن هستیم آشفتگی های بصری ایجاد شده در این مسیر است... با استفاد‌‌‌‌ه از کارمایه‌های موجود در این مسیر میتوان بخش عمد‌‌‌‌ه ای از معضلات ترافیکی شهر شیراز را حل کرد...
به احتمال فراوان، دکتر قاسم مقیمی که پیش از ورود به شورا، رئیس یک کلینیک پوست و مو و زیبایی بوده نمی‌داند که رودخانه خشک محل عبور آبراهه‌های دشت شیراز به سمت دریاچه مهارلو است و اگر بستری برای انتقال نهر اعظم و یا آب‌های سطحی و روان‌آب‌ها به سمت دریاچه مهارلو وجود نداشته باشد، شیراز هر ساله با یک بارندگی عادی شاهد یک سیل ویرانگر خواهد بود.
در شهرسازی امروز، شهرها بر مبنای "انسان‌محوری" توسعه میابند و نه "خودرو محوری" و اساسا ساخت بزرگراه در کلانشهرها به دلیل جذب و افزایش ترافیک شهری دیگر یک راهکار موثر برای حل معضل ترافیک نیست. جالب آنکه یک بزرگراه سراسری، یکی از مصادیق اصلی همان آشفتگی بصری و ازدیاد ترافیک است که شورانشینان نگران آن هستند.
پیش از آنکه طرح احداث بزرگراه بر روی بستر رودخانه خشک به صحن علنی شورا بیاید و نمایندگان محترم همانند طرح کمک مالی به یونسکو، با علم و آگاهی! به آن رای دهند پیشنهاد می‌کنیم سرنوشت عبرت‌آمیز بزرگراه سراسری شهر سئول را که بر بستر یک رودخانه خشک در این شهر احداث شد مورد مطالعه قرار دهند.
خلاصه آنکه پس از بیست سال عملیات عمرانی، بزرگراه سراسری شهر سئول بر روی بستر رودخانه‌ای نیمه خشک در این شهر احداث می‌شود اما پس از گذشت سه دهه، همان بزرگراه به معضل اصلی زیست محیطی، بصری و ترافیکی شهر تبدیل می‌شود و نهایتا پس از وقوق دو سیل ویرانگر، در سال ۲۰۰۱ شهردار سئول علیرغم صرف میلیاردها دلار سرمایه برای احداث این بزرگراه و بیش از بیست سال زمان برای احداث آن، با تخریب کامل بزرگراه سراسری سئول، آن را به "سبزراه" یا همان "پیاده‌راه سلامت" تبدیل می‌کند...
حال آیا قرار است تجربه‌های شکست خورده و طرح‌های منسوخ شده در شهرسازی امروز بار دیگر در کلانشهر شیراز تجربه شود؟
🔹لینک برای مطالعه بیشتر: http://hafeznews.ir/fa/doc/news/17904
کد مطلب : ۱۷۹۰۵
