حافظ خبر - باز باران با ترانه با مصیبتهای فراوان برای شیراز!

به گزارش "حافظ نیوز" سرویس اجتماعی عجیب است اما واقعیت دارد! یکی از معضلات استان فارس باران است که چه ببارد و چه نبارد بحران ایجاد می کند!
اگر باران نبارد، حال و روز صنعت و کشاورزی و حتی آب شرب استان چنان با خطر مواجه می شود که میزان کشت برخی محصولات کشاورزی کفاف نیاز و مصرف مردم استان را هم نمی دهد؛ چرخ اندک صنایع سرحال استان دیگر نمی چرخد و دست آخر حتی آب شرب مردم فارس نیز با بحران مواجه می شود.
اتفاقی که اکنون افتاده و سبب شده 5 سد استان فارس در حالت بحرانی قرار بگیرند و در میان 7 سد خیلی بحرانی کشور، نام دو سد ملاصدرا و درودزن از استان فارس نیز به چشم بخورد.
این اما پایان ماجرا نیست؛ ماجرا آن جایی تمام می شود که میزان برداشت از سفره های آب زیرزمینی در فارس چنان رشد فزاینده ای به خود می گیرد که دریاچه ها و تالاب های فارس یکی پس از دیگری خشک می شوند و بختگان و مهارلو و طشک و ... آرام آرام به نوستالوژی تبدیل شده و به فراموشی سپرده می شوند.
حتی زمین در مناطقی نظیر ایج استهبان برای بلعیدن آدمیان بی ملاحظه چنان دهان باز می کند که این میزان فرونشست زمین در جهان کم سابقه اعلام می شود!
رودخانه خشک شیراز نیز با تداوم این خشکسالی ها، همچنان یک منظره خشک بدقواره است که به خاری در چشم و استخوانی درگلوی شیرازیها می ماند که هر روز باید با رودخانه درون شهری زیبایی همچون زاینده رود مقایسه شود و فقط آه و حسرت برای اهالی شهر فرهنگ و ادب برجای بگذارد.
در طرف دیگر ماجرا اما بارش باران خود مصیبت دیگری است!
اگر بارانی ببارد که بخواهد ذخیره پشت سدهای استان را پر و حتی لبریز کند، سفره های آب زیرزمینی را حیات دوباره ای بدهد و نورچشمی باشد برای کشاورزان و صنعتگران فارس، قبل از اینکه خیرش به مردم برسد چنان سیل ویرانگری خواهد شد که خیلی ها آرزویشان این می شود که ای کاش باران نبارد!
همانند سیل معروف سال 82 در شیراز که حتی کشته نیز برجای گذاشت و خسارت های بسیاری برای مغازه ها، کسبه و اهالی اطراف رودخانه به وجود آورد.
این روزها نیز با اعلام سازمان هواشناسی استان، پیش بینی سیل در سراسر استان سبب شد کلیه مدارس و دانشگاه ها در نوبت صبح در روز دوشنبه تعطیل شوند؛ در عین حال، با آنکه سیل ویرانگری حداقل در شیراز به راه نیفتاد و بیشتر به یک باران معمول زمستانی در سالهای نه چندان دور شیراز شباهت داشت و حتی رودخانه خشک به یک سوم حجم خود نیز نرسید، اما همین میزان بارندگی هم موجب آب گرفتگی معابر شهری و برخی زیرگذرها شد.
چنین مواقعی، زمان مناسبی است که از خود و مسئولان شهری بپرسیم ”زیرساخت‌های لازم“ قرار است چه زمانی در فارس و شیراز ایجاد شود تا یک بارش عادی برف و باران تبدیل به یک بحران فراگیر که همه امورات را مختل می کند تبدیل نشود؟
طرح های مهار روان آب های شهری، طرح های آب خیزداری در حومه شیراز و هدایت و کنترل آب های سطحی از جمله مواردی است که اگر در آنها سرمایه گذاری مناسبی صورت بگیرد، می تواند بحران سالهای پربارش را به فرصتی برای سالهای خشکسالی تبدیل کند.
چرا استانی به پهناوری فارس و شهری به اهمیت شیراز، مدام باید در برزخ خشکسالی و سیل باقی بماند و هر از چند سالی به یکی از این بلایا دچار شود؟ همه این اتفاقات در حالی می افتد که تا امروز، کلیه طرح هایی که برای سر و سامان دادن به بحران آب در فارس انجام شده به نوعی به دربسته خورده و به سرانجام نرسیده است که آخرین آنها نیز طرح سد تنگ سرخ بود.
این نوشتار سیاسی نبوده و در پی این نیست که انگشت اتهام را به سمت دولت فعلی یا دولتهای قبل و یا شهرداری و شورای شهر فعلی یا گذشتگان نشانه برود. همه آنهایی که طی همه این سالها در فارس مسئول بوده اند در بحران این روزهای آب سهیم هستند و امروز، دیگر زمان آن فرا رسیده که یک بار برای همیشه، کمیته های تخصصی و کارشناسی فارغ از دیدگاه های سیاسی تشکیل شوند و برای نجات صنعت و اقتصاد و معیشت فارسیها طرحی نو دراندازند.

نویسنده: سجاد زارع