۰
plusresetminus
ریشه مشکلات و تهدیدات امروز کشور را بهتر بشناسیم؛

ما حالمان خوب نیست!

تاریخ انتشارسه شنبه ۱۲ بهمن ۱۳۹۵ ساعت ۱۰:۲۰
ما خودمان بدون آنکه دشمن خارجی داشته باشیم خودمان راتهديد مي كنيم! و اینچنین يك كشور پر فرصت، امن و راحت می تواند به یک کشور تهدیدها تبدیل شود.
ما حالمان خوب نیست!
به گزارش "حافظ نیوز"،سرویس اجتماعی هواپيما سوار شوی ممكن است سقوط كند، ماشين در يك جاده ساده و بدون پیچ و خم ممكن است تصادف سختي كند.  با يك عمل نكردن ترمز، قطار شايد با تمام سرعت به قطار رو برويي بخورد، آسانسور در وسط مهم ترين دانشگاه كشور ممكن است سقوط كند و ده ها نفر را زخمی كند، یک ساختمان بسیار مهم تجاری در قلب پایتخت ممکن است بر اثر اتصالی برق یکی از واحدهایش چنان آتش بگیرد که به کلی فرو بریزد و ملتی را داغدار آتش نشان های قهرمانش کند.
عجیب است اما حتي تله كابين و موتور و دوچرخه و چرخ دستي هم ممكن است در کشور ما آدم بكشد! واقعیت این است که ما با كشوري در جنگ نيستيم اما سالانه دويست هزار نفر در جاده هاي خودمان كشته و زخمي مي دهيم و شده ايم كشور تهديدات. هر صحنه دلخراش و یا غیر مترقبه ای که می بینیم احساس می کنیم فضای بسیار خوبی است برای سِلفی گرفتن!
واقعا آیا اين همه تهديدات رنگارنگ در کشور ما همه اش از ناكارامدي سوزنبان قطار يا بي تعهدي مسئولين است؟ نه! جفاست اگر در این قبیل حوادث  سهم خود را نادیده بگیریم.
نگاهی به تاریخ نشان می دهد از مشروطه به بعد ما هر تکنولوژی كه براي رفاه مردممان وارد كشور كرده ايم بلای جانمان شده؛ چون منطق زيستن با ان را نپذيرفته ايم و فرهنگ استفاده از آن را نیاموخته ایم و سعی نکرده ایم برای تکنولوژی های جدید پیوست فرهنگی تعریف کنیم!  لذا می بینیم تلگرام و فیس بوک هم در کشور ما به یک تهدید اجتماعی تبدیل می شود و موارد خیلی ساده تر نیز بلای جان هموطنانمان است. یکی از مسلم ترین منطق های هم زيستی مسالمت آمیز با تکنولوژی روز،  دقت است!  دقت در جزييات امور؛ دقت در مواد، دقت در ساخت و دقت در مصرف و دقت در بازيافت؛ باید قبول کنیم ما مردم بسيار بي دقتی هستیم.
چون دقت در کار، دستورالعمل و قانون مي خواهد و ما در بسیاری از موارد آن را نداريم و به سمت تولیدش هم نرفته ایم، دقت كارشناسي و علم مي خواهد كه ما معمولا تا حادثه ناگواری پیش نیاید اهميتي برايش قائل نيستيم و دقت، عدم فساد مي خواهد در عمل و اجرا كه اين هم با اخباری که این روزها به گوش می رسد واويلاست! و در كنار همه اينها، زمان نیز براي ما بي ارزش است. دقت، زمانبندي مي خواهد ولي امور ما معمولا با تاخير است.
از جلسات مهم مسئولان گرفته تا حرکت اتوبوس و هواپیماهایمان تا کوچکترین مسائل و قرارها در زندگی شخصی ما ایرانی ها نوعا با تاخیر همراه است. حال با این فقدان پیوست های فرهنگی، بی دقتی و کم اهمیتی زمان چطور مي شود كشور تهديدها نبود؟ ما خودمان بدون آنکه دشمن خارجی داشته باشیم خودمان راتهديد مي كنيم! و اینچنین يك كشور پر فرصت،  امن و راحت می تواند به یک کشور تهدیدها تبدیل شود. بنابراین باید بپذیریم که ایراد از خودمان است و برای رفع این ایراد، باید از خودمان شروع کنیم.
تهیه و تنظیم: مصطفی مشفقیان

 
کد مطلب : ۱۶۳۸۵
ارسال نظر
نام شما
آدرس ايميل شما