"حافظ نیوز"
با نام ِ خدای عبرت و راز
یک بار ِ دگر نمودم آغاز

شعری که شکوه ِ دفترم شد
سرلوحه ی خَلق ِ محترم شد

شد خار به چشم دین ستیزان
گشتند از آن عدو گریزان

تا اینکه بگویم آنچه بوده است
باید بِکِشم ز حاشیه دست

القصه گذشت هرچه کردند
هشتاد و هشت ، هرچه کردند

یک عده به ظاهر اهل ِ قانون
کردند دل ِ زمانه را خون

آشوب و جدال کارشان بود
هان فتنه گری شعارشان بود

دَم میزدن از تقلب حالی
آن فتنه گران ِ لااوبالی

میریختن از جهالت ِ تن
هِی آب به آسیاب ِ دشمن

در روز ِ عزای شاه ِ عالم
آتش بزدند به هرچه پرچم

دل های جهان ز غصه اش سوخت
آتش به وجود ِ امت افروخت

این مردم اگرچه مهر ورزید
طومار ز فتنه را که برچید

در روز ِ نه ِ دی این غیوران
چون سیل رها و رود ِ جوشان

بر فتنه و فتنه گر دویدند
از فتنه ی سبز دل بریدند

خاشاک و خَسان به باد دادند
دل در خط ِ عاشقی نهادند

بستند دهان ِ فتنه را سخت
درهای دُکان ِ فتنه را سخت

بستند و گشوده شد حماسه
روز ِ نه ِ دی که شد حماسه

بگذشت و رسید تا به امروز
این قصه ی درد و داغ ِ دیروز

هرچند گذشته سالی از آن
مانده است هماره در دل و جان

پیغام کنون ز وِی رسیده
برخیز دوباره "دی" رسیده

برخیز و دوباره تر علم زن
باری تو حماسه را رقم زن

برخیز و نگو که وقت سیری ست
هنگام ِ سکوت و سر به زیری ست

فریاد بزن بدین شهامت
ازپا منشین و کن قیامت

فریاد بزن ، بگو برادر
دنباله ی من بگو برادر

بی زاره تَرَم ز فتنه گرها
وای ار گذرم ز فتنه گرها

من تیغ ِ نیام ِ انقلابم
مجنون ِ امام ِ انقلابم

سرسبزم و سرخ شد زبانم
من داغ به قلب ِ دشمنانم

در گفتن ِ حق زبان درازم
با فتنه و فتنه گر نَسازم

فرمان ِ امام ِ خود خطوطم
بر پایه ی دین بُود سکوتم

بر پایه ی دین بُود نفیرم
افراشته ام که سر به زیرم

من پرچم ِ سرخ ِ کربلایم
با خون ِ خدایم هم نوایم

از کفر ِ بَدان نمی هراسم
از مکر ِ ددان نمی هراسم

پیوسته به لب نوا برآرم
با خشم و غضب نوا برآرم

هیهات ز ذلت و ز دونی
هیهات ز خواری و زبونی

هیهات ز کفر و دین ستیزی
در وادی ِ دشمنان عزیزی

از نان به بهای روز خوردن
دل در گِرو ِ عدو سپردن

هیهات ز پَستی ِ خودی ها
بیگانه پرستی ِ خودی ها

از عده ای از خواص هیهات
از حیله ی عمروعاص هیهات

گُم کردن ِ هرنشانی ، هیهات
هیهات ز سَرگِرانی ، هیهات

سر در گرو ِ ولیّ سپارم
دل در گرو ِ علی سپارم

سرباز ِ سپاه ِ جنگ ِ نرمم
غافل نشوم ز حمله یک دَم

گویند بسی نه این بُود جنگ !
این حمله بُود به دین و فرهنگ

گویند اگرچه بی سوادم
غافل نشوم ز اعتقادم

سر می دهم و نمی دهم تَن
بر حرف ِ خلاف و زور ِ دشمن

یادم نرود ز غم برآشفت
یادم نرود که رهبرم گفت :

"مُشتی به دهان ِ فتنه گر بود
روز ِ نه ِ دی که خود ظفر بود"

بگذار که بگذریم از آن روز
باید برسیم تا به امروز

امروز به نام ِ دولت هستند
آن عده که میز می پرستند

هستند ز مردمان بسی سیر
این دولت بی خیال ِ تدبیر

کاری ننموده اند جز نام
جز ننگنامه ی حقیر ِ برجام

برجام بُود خسارت ِ محض
این دام بُود خسارت ِ محض

می خندن و خوشخیال هستند
این عده که کدخدا پرستند

هرچند که مدعیّه دینند
این طایفه از معاندینند

غافل ز امام و انقلابند
مانند ِ همیشه باز خوابند

سرسلسله ی نفوذ هستند
این عده که کدخدا پرستند

این عده ی بی ره و نشانه
این طلحه ، زبیر ِ این زمانه

کوتاه کنم سخن ، زمان نیست
یارای نبرد ِ ما جهان نیست

ماییم اگرچه خسته و زار
دست است ورای دست بسیار

این قصه سر ِ دراز دارد
این شعر هزار راز دارد

رازی که مجال ِ گفتنش نیست
هم گفتن و هم شنفتنش نیست

گویم من از آن خلاصه یک بیت
در محضر عام و خاصه یک بیت

تا پرچم ِ عشق در فراز است
ایرانی همیشه سرفراز است !

محمد قاسمی

انتهای خبر/110