خدا کدامیک را بیشتر دوست دارد؟ ملاک دوست داشتن خدا چیست؟ از روایات ما بر میآید که یک بهشت در دنیا داریم و یک بهشت در آخرت داریم. بهشت در دنیا آسایش نیست؛ آرامش است. آن چیزی که هم آرامش است و هم آسایش، بهشت آخرت است.
به گزارش "حافظ نیوز"،همه ما یک گمشده داریم. گمشده را باید پیدا کنیم. گمشده این است که ما میبینیم بعضیها در آسایش هستند، همه چیز دارند. مریضی و فقر ندارند و پدر و مادر هم دارند. به تعبیری عافیت کامل دارند. همه نعمتها را دارند ولی بعضیها هم ندارند.
خوب آنها هم از خدا میخواهند. خدا کدامیک را بیشتر دوست دارد؟ ملاک دوست داشتن خدا چیست؟ از روایات ما بر میآید که یک بهشت در دنیا داریم و یک بهشت در آخرت داریم. بهشت در دنیا آسایش نیست؛ آرامش است. آن چیزی که هم آرامش است و هم آسایش، بهشت آخرت است.
در بهشت آخرت است که به محض اینکه چیزی را طلب کنم برای من آماده میکنند. هیچ زحمتی ندارد. در آنجا آسایش و آرامش هست. آن چیزی که در دنیا به بهشت تعبیر شده، آرامش است.
در روایت داریم که دنیا برای مؤمن باید زندان باشد. دنیا مثل کوره و آتش است. دنیا تعبیر به بلا شده است که انسان را میسوزاند. حالا چهکار کنم در این دنیایی که زندان است و کوره است، من احساس آرامش کنم؟ اگر احساس آرامش کردم یقین میکنم که خدا من را دوست دارد. آرامشی که امام حسین (ع) در قتلگاه داشت یزید در تخت پادشاهی نداشت. آرامشی که بعضی از فقرای ما در نداشتن دارند، بعضی از پولدارهای ما در داشتن ندارند. آن آرامش است که احساس رابطه میکند. آن اطمینان قلب است و آن حاصل نمیشود مگر به بندگی خدا. باید زندگی تبدیل به بندگی بشود. بندگی یعنی اینکه طفلی در آغوش مادر قرار میگیرد.
هیچ آرامشی برای کودک لذتبخش تر از اینکه در آغوش مادر قرار بگیرد نیست. ما چون اصلمان حضرت حق است اگر در این ارتباط بندگی با خدا قرار بگیریم باور میکنیم که خدا ما را دوست دارد. چون در آغوشش هستم به من آرامش میدهد. روایت داریم که امام حسین؟ع؟هر لحظه که به شهادت نزدیکتر میشد آرامش او بیشتر میشد زیرا به حضرت حق نزدیکتر میشد. ما در زندگیمان آغوش خدا را گم کردهایم. سمت خدا را گم کردهایم. اگر خدا همه مادیات را به ما بدهد و آرامش را بگیرد زندگی جهنم میشود. در روایت داریم: جهنم دنیا اضطراب است.
انتهای خبر/111