از رنجی که می بریم! (1)

طی چند هفته گذشته اخبار مختلفی در سطح جامعه به گوش می رسد. اخباری که ظاهرا ارتباطی با یکدیگر ندارند اما حقیقت امر این است که همه این اتفاقات سرمنشا واحد و مشخصی دارند. و این سرمنشا، چیزی بجز نظارت ضعیف دستگاه های نظارتی و کنترل نامطلوب بر عملکرد برخی مدیران و مسئولان از یک سو و مبسوط الید بودن برخی مسئولان نیست. در شرایطی که بسیاری از ارگانها و نهادهای دولتی، برای انجام پروژه های عمرانی خود دچار محدودیت های مالی شده اند و در حالی که مبحث بسیار مهم اقتصاد مقاومتی از سوی رهبر معظم انقلاب، به عنوان جدی ترین راهبرد اقتصادی نظام در نظر گرفته شده است، بحث هزینه های سرسام آور و میلیاردی برخی باشگاه های فوتبال دوباره خبر ساز شده است. پایان کار زود هنگام سرمربی تیم پرسپولیس و پرداخت غرامت چندین میلیاردی به ایشان و یا حادثه بسیار تاسف بار سوختگی چند دانش آموز در روستای شین آباد از توابع پیرانشهر از مواردی هستند که هیچگاه نمی توان برای آن پاسخ مناسب و منطقی یافت. شخصی که سابقه جهاد در راه خدا و افتخار برتن کردن لباس مقدس پاسداری را دارد، درکسوت مدیرعاملی یک باشگاه بسیار پرطرفدار فوتبال قرار می گیرد و بی اعتنا به بیت المال، به خود اجازه می دهد در طول یک فصل بالغ بر ده میلیارد تومان از بیت المال تنها برای استخدام مربی و بازیکن هزینه کند؛ گرچه وضعیت در دیگر باشگاه پرطرفدار پایتخت نیز بهتر از این نبوده و بودجه جاری باشگاه استقلال نیز در این فصل بالغ بر ده میلیارد تومان است. در شرایطی که در حال حاضر بسیاری از کارخانجات و صنایع، از جمله کارخانجاتی چون "دنا" و "آزمایش" و "مخابرات راه دور آی تی آی" در استان فارس و بسیاری دیگر از صنایع در دیگر نقاط کشور از دریافت ارز مرجع محروم هستند، آقای رویانیان این مجوز را دارد که با واردات ماشینهای لوکس خارجی و فروش آزاد آن در بازار داخل، بخشی از سرمایه لازم برای جذب بازیکنان و مربی های مورد نظرش را تامین نماید. چرا؟ واقعا مقصر کیست؟ آیا کسی در بین مسئولان نیست که گوشزد نماید این چنین ریخت و پاش های بی حساب و کتاب بر خلاف قانون و شرع است؟ آیا کسی نیست که به مسئولان گوشزد نماید که مردم در حال رصد کردن این وقایع هستند و وقتی که این موارد را در کنار تلاطم بازار ارز، تورم و هزار مشکل دیگر اقتصادی قرار می دهند نسبت به اساس سیاستهای اقتصادی و عدالت اجتماعی بدبین می شوند؟ آیا واقعا نتیجه گرفتن تیم هایی نظیر پرسپولیس و استقلال با اینگونه ویژه خواری ها و ریخت و پاش های میلیاردی موجب تفریح و شادکامی مردم می شود؟ بحث بر سر نتیجه گرفتن یا نگرفتن پرسپولیس نیست که بگوییم اگر این تیم نتیجه می گرفت مدیرعاملش حق داشت این چنین رانت خواری کند و ریخت و پاش نماید بحث بر سر این است که نفس این گونه اعمال در باشگاه هایی نظیر استقلال و پرسپولیس بر خلاف شریعت مقدس و آرمانها و شعارهای انقلاب اسلامی است. آیا در بین مسئولان کسی نیست که پاسخ بدهد که نسبت اینگونه اعمال با اقتصاد مقاومتی و منویات ولایت چیست؟ علاوه بر این، در دیگر سو اخباری از وزارت آموزش و پرورش به گوش می رسد که در برخی از کشورها میزان معلمان مامور به خدمت تا دوازده برابر افزایش یافته و هر ساله چند صد هزار دلار از بودجه آموزش و پرورش صرف پرداخت حق ماموریت به این طبقه خاص از معلمان می شود. همه این ها در حالی اتفاق می فتد که بسیاری از مسئولان مدارس و واحد های آموزشی در مناطق محروم اعلام کرده اند که پول و هزینه لوله کشی گاز به مدرسه خود را ندارند و سیستم گرمایشی این مدارس از استاندارد لازم برخوردار نیست. آیا بهتر نیست وزارت آموزش و پرورش در جهت احترام نهادن به جان دانش آموزان و سلامت جسمی و امنیت روحی و روانی آنها هم که شده یک بار و برای همیشه با اختصاص یک بودجه مناسب حتی به قیمت محدود کردن سفرهای خارجی و ریخت و پاش های بی مورد، مبحث بسیار مهم ایمنی در برابر زلزله و سیستم گرمایشی را در تمام مدارس ایران اولویت اول کاری خود قرار دهد؟ اگر سالها پیش که در حادثه آتش سوزی در مدرسه ای در حوالی درودزن در استان فارس عده ای از دانش آموزان دچار سوختگی شدید شدند، مسئولان امر توبیخ و مواخذه و یا پیگیر رفع این قبیل معضلات می شدند امروز شاهد وقوع چند باره این جنس اتفاقات نبودیم. اگر آن روز نمایندگان محترم مجلس به وظیفه قانونی و شرعی خود در قبال نظارت بر وزارت خانه ها از جمله وزارت آموزش و پرورش و پیگیری و رفع ریشه ای این قبیل معضلات عمل می نمودند امروز شاهد مرگ کودکانی چون "سیران یگانه" و مصدومیت دیگر نوگلانی چون او نبودیم.   و اگر امروز مسئولان به هوش باشند و این مساله حداقل این روزها برای آنها زنگ خطری بوده باشد، می توان از تکرار این حوادث در آینده جلوگیری به عمل آورد. به شرط اینکه در پس سوال نمایندگان مجلس بده بستان های سیاسی وجود نداشته باشد و دغدغه مسئولان وزارت آموزش و پرورش پس از چندی و در پی فروکش کردن التهابات رسانه ای از میان نرود. مسئولان محترم، شما بار سنگینی بر دوش دارید! ادامه دارد...