حافظ خبر - سلطانی: برای کاهش آلودگی هوا باید به افزایش فضای سبز اهمیت داد سبز

به گزارش حافظ نیوز،علی سلطانی امروز اظهار داشت: اهمیت باغات، فضای سبز، پارک‌ها و بوستان‌ها در توسعه شهری شیراز غیرقابل کتمان است.
وی افزود: فضای سبز برای کاهش آلودگی هوا، کاهش آلودگی صوتی، جذب گردوغبار و جذب اشعه‌های مضر خورشید، تولید اکسیژن و افزایش رطوبت مؤثر است ضمن این‌که در محیط‌های شهری علاوه بر این مباحث به سبب نشاط روحی و ارتقای سلامت و روح و روان شهروندان و نقشی که فضای سبز در ایجاد فضای تفرج و ورزش و سلامت مردم ایفا می‌کند باید به آن اهمیت داد.
عضو کمیته فنی شورای ترافیک استان فارس خاطرنشان کرد: به همین دلایل فضای سبز نقش محوری در متابولیسم شهری داشته و ابزاری برای مقابله با رشد ناپایدار اقتصادی و صنعتی در شهر محسوب شده و شاخص مقایسه در توسعه‌یافتگی پایدار شهرها است.
وی متذکر شد: از این منظر شهری که سرانه فضای سبز 40 تا 50 متر دارد به‌طور قطع در سایر شاخص‌ها نیز جلوتر است.
سلطانی در پاسخ به این سؤال که موانع توسعه فضای سبز و وضعیت حال حاضر آن در شیراز را چگونه ارزیابی می‌کند، گفت: به گمان من کاهش کمیت فضای سبز در شهر شیراز در 30 تا 40 سال اخیر بارز بوده و مساحت زیادی از فضای سبز پارک‌ها و زمین‌های کشاورزی اطراف شهر کم شده که البته این مسئله ملی است و بر اساس آمار هرسال 20 هزار هکتار از زمین‌های کشاورزی در سطح کشور تغییر کاربری داده از گردونه خارج می‌شوند و با توجه به محدودیت آبی و سرزمینی امکان جایگزینی این زمین‌ها و فضای سبز حذف‌شده وجود ندارد.
وی در این زمینه مثالی ذکر و بیان کرد: در مازندران، گیلان و حتی اردبیل یا استان گلستان این مسائل جدی و ساخت‌وسازها و تخریب باغات در قالب ویلاسازی روند صعودی داشته چنانکه این مسئله چندجانبه است و زمین کشاورزی که به ویلا بدل می‌شود یا فضای سبزی که تغییر کاربری می‌دهد در وهله نخست افزایش مهاجرت روستا به شهر را در پی داشته و ضربه به تولید داخلی بوده و آثار تورمی دارد.
سلطانی با اشاره به رهنمودهای مقام معظم رهبری در حفاظت از محیط‌زیست و باغات عنوان کرد: بحث تغییر کاربری و تخریب زمین کشاورزی و باغات، علل و عوامل گوناگون وجود دارد و پشت پرده برخی تغییر کاربری‌ها و رانتی که از این طرق ایجاد می‌شود بعضاً افراد صاحب نفوذ بوده در حوزه اقتصاد سیاسی و فساد اداری قابل‌بررسی است.
دانشیار دانشکده هنر و معماری دانشگاه شیراز ابراز داشت: از سویی اتکای شهرداری‌ها به درآمدهای ناپایدار نیز از عوامل این مشکل است چنانکه وقتی درآمدها به عوارض ساخت‌وساز، تغییر کاربری و جرائم کمیسیون ماده 100 محدود شود تمایل به تغییر کاربری مالک با چراغ سبز مدیریت شهری همراه شده، این دو در نقطه‌ای دارای هماهنگی شده و بسیاری اصول و ضوابط معماری و شهرسازی تحت این معنا قربانی می‌شود و مزایا و منافع کوتاه‌مدت بر منافع بلندمدت شهر ارج دانسته می‌شود.
سلطانی افزود: برخی گمان می‌کنند این کاربری فضای سبز در کوتاه‌مدت دارای بازدهی نیست و با کاربری مسکونی و تجاری و تلفیقی می‌توانند بازدهی و سوددهی ایجاد کنند درحالی‌که باغات در درازمدت دارای بازدهی هستند و سود و منافع آن به تمام مردم شهر باز می‌گردد و خاص یک فرد و خانواده و صنف نیست.
وی تصریح کرد: درخواست‌هایی که در کمیته فنی و کمیسیون ماده پنج طرح تفصیلی و یا کارگروه زیربنایی استانداری مطرح می‌شود حداقل 50 درصد درخواست‌ها برای تغییر کاربری فضای سبز به مسکونی، تجاری یا مختلط است که نشان می‌دهد یک جای کار اشکال دارد و هم به لحاظ حقوقی و قانونی دچار مشکل هستیم و هم عوامل دیگر دخیل هستند که این انگیزه را برای مالکان ایجاد کرده‌اند که چنین درخواستی دهد.
سلطانی در پاسخ به این‌که در شیراز سرانه فضای سبز 18 تا 20 مترمربع است و احداث فضای سبز روند رو به رشدی داشته، گفت: بهتر است از چند جنبه این مسئله را نگاه کنیم یکی این‌که بررسی کنیم نحوه اندازه‌گیری این عدد 18 مترمربع یا 20 مترمربع و شاخص سرانه چه بوده و دیگر این‌که چگونه اندازه‌گیری کردیم آیا هر نوع سبزینگی را می‌توانیم فضای سبز محسوب کرده و عنوان کنیم قابل‌استفاده است و آیا این سرانه نقش‌های تعریف‌شده را دارد.
وی افزود: نکته دیگر کیفیت این فضاهاست در خیلی از پارک‌های شهری به‌ویژه پارک‌های محلی که امکان نظارت کمتر وجود دارد احساس امنیت و آرامش لازم برای حضور خانواده‌ها نیست و کیفیت خدمات و امکانات بهداشتی و مبلمان شهری دچار مشکل است و از سویی دسترسی به پارک‌ها و توزیع آنها دچار مخدوش است چنانکه پارک یا فضای سبزی که از محل خانه شهروند دور باشد حتی اگر کیفیت خوب داشته باشد قابل‌استفاده نیست.
وی با بیان این‌که شهرداری شیراز در چند سال اخیر جنوب و شرق شیراز اقدامات خوبی برای توسعه پارک‌ها و بوستان‌ها انجام داده، یادآور شد: به سبب تراکم جمعیت و کمبود امکانات در بافت‌های حاشیه‌ای و جنوبی همچنان کمبود فضای سبز وجود دارد و در یک نظام آماری علمی باید بررسی شود توزیع فضای سبز چگونه بوده و چند درصد خانوارهای شیرازی در یک پیاده‌روی کوتاه و مناسب با طول حدود 200 متر می‌توانند به پارک دسترسی داشته باشند.