حافظ خبر - مسئولین، لباس تیم ملی را فقط یک، رنگ می بینند؛ لطمه به تولید ملی با قرارداد جدید پیراهن

ورزش و بالاخص فوتبال در کشور ما یکی از همین ابزارهای فرهنگی است که البته ریشه تاریخی هم دارد. هر اتفاقی در فوتبال اثر عمیق فرهنگی دارد. یکی از همین اتفاقات ماجرای پیراهن تیم ملی فوتبالی است که چند سالی هست که آقای آسیاست.
هنوز تصمیم ناشیانه و جنجالی لباس تیم ملی در جام جهانی 2014 را فراموش نکردیم. تصمیمی که با انتقادات صاحب نظران و دلسوزان نسبت به عدمِ درجِ یوزپلینگ ایرانی به علتِ کیفیت طرح گرافیکی و نوع پارچه آن و همچنین نماد یک حیوان وحشی که از ایرانیان به جهانیان معرفی می شود مواجه شد. پس از آن معلوم شد این طرحِ یوزِ چینی یا آفریقایی بوده و یوز ادعایی تقلبی از آب درآمد! البته رییس خندان که کم کم در حال رخت بستن مدیریت خود است، در آن تصمیم ناشیانه مسولین به هیچ یک از انتقادات گوش فرا نداد.
در روزهای اخیر هم شاهد این بودیم که فدراسیون فوتبال با شرکت ایتالیایی جیووا قرارداد بسته است تا به مدت سه سال لباس تیم های ملی را تأمین کند. لباسی با کیفیت و طراحی بسیار ضعیف و بدون هیچ نماد فرهنگی از کشورمان! واکنش های متعددی به رونمایی ازین لباس نشان داده شد. روزنامه خبر ورزشی در واکنش به ضعف کیفیت لباس تیم ملی از تیتر "رونمایی از زیر پوش تیم ملی" استفاده کرد. جوادخیابانی مجری ورزشی معروف هم که به عنوان دلال قرارداد معرفی شده است در مراسم رونمایی از این لباس علناً می گوید: «من به دلالی کردن لباس‌های تیم ملی افتخار می‌کنم».
فرض می گذاریم که جواد خیابانی آگاهی و تفکر راهبردی لازم را ندارد اما جای تعجب است که مسئولین ورزشی کشور مان چرا باید اختیار خود را در دست یک دلال بگذارند؟ چرا مسولین ورزشی کشورمان باید برای لباس تیم ملی فوتبال کشورمان همیشه باید به سراغ شرکت های کشورهای دیگر بروند! عجیب است که مسئولین ورزشی کشور ما لباس تیم ملی را فقط یک، رنگ می بینند؛ اما مردم ما آن لباس را یک هویت و پرچم می بینند. هویت را که نمی توان از دیگران خرید.
برای یک ورزشکار مشخص ترین نماد فرهنگی، لباسی است که بر تن می کند، وقتی یک ورزشکار به لباس تیم ملی اش می رسد به یکی از بزرگترین افتخارات زندگی خود دست پیدا می کند و اصطلاحاً آن لباس را مانند پرچم و خود را چون سربازی نگهبان آن پرچم می داند. کدام ورزشکار ملی ما حاضر است با لباس تیم ملی نروژ به میدان برود؟ با لباس تیم ملی چین چطور؟ با لباس تیم ملی کانادا؟ قطعاً پاسخ همه خیر خواهد بود! هیچ ورزشکاری حاضر نیست با لباس تیمی غیر از کشور خودش به میدان برود.
بنابراین قطعاً اگر این هویت در داخل کشور خودمان تولید شود، پیروزی های تیم ملی می تواند اقتصاد کشور خودمان را منتفع کند. زیرا یک شرکت ایرانی اگر بتواند لباس تیم اول آسیا را با برند ایرانی تولید کند قطعاً اثر وضعی پیروزی های تیم ملی می تواند بر تولید محصولات دیگر شرکت ایرانی اثر مثبت بگذارد و تعداد زیادی کارگر ایرانی منتفع شوند.
مردم ایران از یک طرف نیاز به شغل دارند و از یک طرف دل به هواداری ورزشکارانشان خوش کرده اند؛ چرا نباید چاره ای اندیشید تا هواداری مردم کشورمان از تیم های ملی، بعنوان کمترین تشکر، معیشت شان را تقویت کند؟ از یک طرف رهبر فرزانه انقلاب با آینده نگری و رویکرد منافع ملی مردم را به مصرف کالای ایرانی تشویق می کند از طرف دیگر مسولینی با کمترین دید استراتژیک مدام با برندهای خارجی برای تامین نیازهای تیم های ملی قرار داد می بندند. این فعل آیا نتیجه ای جز این خواهد داشت که مردم تصور کنند چون مسولین با برند جیووا و آدیداس و آل اشپورت قرار می بندید پس حتما این برند از نظر کیفیت مناسب تر است؟ و با این کار نه تنها به اقتصاد و کار و کاگر ایرانی ضربه زده می شود بلکه حرف رهبر این انقلاب را هم روی زمین می ماند.
شاید در جواب گفته شود که شرکتی در ایران که توانایی همچین کاری داشته باشد وجود ندارد. اما لازم به یاد آوری است که همین چند سال اخیر بود که یکی از نزدیکان تیم ملی ( نامش آورده نمی شود تا این انتقاد به مثابه جانبداری از او عنوان نشود) در شرکت خود لباس های تیم ملی را پشتیبانی کرد و به دلیل درج یک برند ایرانی، سر و صداهای بسیاری بلند شد که این پیراهن تیم ملی است یا بیلبورد تبلیغاتی؟ جالب است که همان دوستان امروز که شرکت های آل اشپورت و جیووا که در برندهای پوشاک ورزشی برندهایی گمنام بحساب می آیند و از این موضوع هم نفع اقتصادی برده اند و هم اعتبار بدست می آورند امروز دمی به انتقاد برنمی آورند.
لذا ایجاد این هویت در درون کشور خودمان از بایدهای اقتصاد مقاومتی است. پیشنهاد مشخص ما به وزارت ورزش و جوانان در سال اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل برای حمایت از تولید ملی، لغوقراردادِ خود با لباس های بسیار بی کیفیت شرکت ایتالیایی و امضای قرارداد با یک شرکت ایرانی است. این خواست عمومیِ مردمی است که برای هویت و تاریخ خود ارزش قایل اند. زیرا مردم ایران با توجه به عِرق و غیرتی که نسبت به پرچم کشورمان دارند می دانند که اگر ورزشکار ایرانی بداند بِرَند لباسش، اقتصاد و کارخانه تولیدی وطنش را منتفع خواهد کرد، در میدان مبارزه از جان هم برای پیروزی مایه می گذارد وگرنه مادامی که بداند لباسش خارجی است دیگر بازیکن تیم ملی نیست، بلکه بازیکن یک شرکت خارجی است!

سید سجاد پادام