”سید مرتضی“ را باید شناخت و آوینی ”بما هو آوینی“ مسئله امروز ماست...
به بهانه سالروز شهادت سید مرتضی آوینی؛
از «آوینی اصلاح طلب» تا «آوینی اصولگرا» و تاملی بر هر آنچه از یک «نهیلیست»، یک «هنرمند انقلابی» خلق می کند/ هنوز هم به «سید مرتضی» ظلم می کنند...
تاریخ انتشارسه شنبه ۲۴ فروردين ۱۳۹۵ ساعت ۱۱:۰۹
هم نسلی های ”سید مرتضی“ هم در این بیست و اندی سال که از شهادتش گذشت، برایش کم نگذاشتند و هریک او را به نحوی که می خواستند مصادره کردند.
هرگاه عده ای خواستند بگویند آوینی اصولگرا بوده به نامه سراسر اعتراضی اش به سید محمد خاتمی اشاره کردند و در طرف مقابل، هرگاه عده ای دیگر خواستند بگویند آوینی اصلاح طلب بوده تنها به برخی جملات در آثارش اکتفا کردند. دسته دیگری هم البته بودند که تا روز عروجش مخالف سرسخت تفکر و راهش بودند و از لحظه شهادت ”سید مرتضی“ به طرفداران دو آتشه وی تبدیل شدند.
در برابر همه ظلم هایی که در این سالها به سید مرتضی روا داشته شد، چند سالی است که سر و کله ظلمی جدید پیدا شده و عده ای بنا دارند ”سید مرتضی“ را تئورسین و معلم انقلاب بخوانند!
ظلم فقط آن نیست که اندیشه کسی را سرکوب کنی و یا مانع رسیدن صدایش به گوش مردم شوی، بلکه یکی از وجهه های دیگر ظلم، آن است که شخصی را بسیار بیش از آنکه هست ارتقا دهی و یا منصبش را عوض کنی و این همان بلائی است که حتی بزرگان دین نیز در صدر اسلام از آن مصون نبوده اند. ”سید مرتضی“ را باید شناخت و آوینی ”بما هو آوینی“ مسئله امروز ماست.
شهید آوینی، نه معلم انقلاب است و نه تئورسین انقلاب؛ بلکه آوینی محصول و خروجی انقلاب اسلامی است و آوینی، تبلور همه آن انقلاب درونی است که می تواند از یک نهیلیست پوچ گرا، یک هنرمند انقلابی بسازد و این همان تحول درونی است که انتظار می رود انقلاب اسلامی از خود در تک تک آحاد جامعه به ویژه در قشر هنرمند بر جای بگذارد.
”سید مرتضی“ همان است که با ”توسعه و مبانی تمدن غرب“ مشکلی لاینحل دارد و مبنای آن را بر اساس انسان گرایی و لذت بیشتر انسان می داند و در ”حلزون های خانه به دوش“ به زیبایی این مفاهیم را به تصویر می کشد و در ”آخرین دوران رنج“ و ”حکومت فرزانگان“ آرمانشهر زیبایش را به نمایش می گذارد. به راستی آوینی نماد یک انسان دوست داشتنی و البته متفکر و پیشتاز در عرصه هنر است اگر او را از آثارش دریابیم و نه کلام دیگران!
نویسنده: امین رشیدی
کد مطلب : ۱۳۶۷۵
