آخرین بار یک رئیس جمهور از چین حدود 14 سال قبل به ایران سفر کرده بود. حالا با سفر «شی جین پینگ» به تهران، فصل جدیدی از روابط راهبردی دو کشور با چشم‌اندازی 25 ساله در زمینه‌های متنوعی از جمله سیاسی، امنیتی و نظامی آغاز شده است.
آشنایی با رئیس‌جمهوری که فصل 25 ساله روابط استراتژیک تهران-پکن را کلید زد+ تصاویر
تاریخ انتشاريکشنبه ۴ بهمن ۱۳۹۴ ساعت ۱۲:۰۴
استقبال وزیر خارجه از رئیس جمهور چین در بدو ورود به تهران (عکس: ایسنا)
«شی جین پینگ» کیست؟
شی جین پینگ 62 ساله، فرزند یکی از بنیانگذاران حزب کمونیست چین است که از 21 سالگی به این حزب پیوست و ریاست در رده‌های مختلف شهری و استانی را تا رسیدن به دبیری این حزب در شانگهای (بزرگترین شهر این کشور) در سال 2007 طی کرد.
شی جین پینگ در دوران جوانی
«شی» در سال‌های 1975 تا 1979 مهندسی شیمی را در یکی از دانشگاه‌های مشهور پکن (چینهوا) خواند؛ در آن زمان دانشجویان همزمان کارگر، کشاورز و عضوی از ارتش آزادی‌بخش خلق نیز بودند و بخش قابل توجهی از زمانشان را ضمن یادگیری مارکسیسم، لنینیسم و نظریات مائو، به کشاورزی و آموزش نظامی می‌گذراندند.
شی جین پینگ معاون رییس جمهوری چین
رئیس جمهور چین پیش از سفر به ایران در یادداشتی با همین موضوع، «چشم‌انداز روابط ایران و چین را روشن توصیف و تأکید کرد در سفرم به تهران، اعتماد سیاسی متقابل را تقویت و پایه همکاری را مستحکم‌تر می‌سازیم».
وی در یادداشت خود با اشاره به سابقه روابط ایران و چین در دوران باستان، نوشت: «این نخستین دیدارم از ایران است، اما من و بسیاری از مردم چین نسبت به پیشینه کشور باستانی و زیبای ایران ناآگاه نیستیم، زیرا جاده ابریشم دو ملت بزرگ را به هم متصل کرده است و داستان های جالبی مانند داستان زیر در کتب تاریخی ثبت شده‌اند. بیش از دو هزار سال قبل در امپراتوری‌هان غربی (202 پیش از میلاد الی 8 میلادی)، دستیار «جانگ چیان» (Zhang Qian) فرستاده چین عازم ایران شده و مورد استقبال گرم ایرانیان قرار گرفت. در زمان امپراتور «تانگ» و امپراتور «سونگ» چین پس از قرن هفتم، ایرانیان زیادی برای طلب علم، امور پزشکی و تجارت راهی چین می شدند، آثار آنها در شهر «شیان» و «گوانگجو» مشهود است. در قرن سیزدهم، سعدی شاعر بزرگ ایرانی، شرح سیاحت خود در «کاشغر» منطقه خودمختار «اویغور» در «سین کیانگ» چین را در اشعارش آورده است. در سلسله «مینگ» (1644 الی 1368 میلادی) در قرن پانزدهم، آقای «جنگ هه» (Zheng He) در صدر ناوگان بزرگ هفت بار به دریای غربی سفر کرد و در این سفرها، سه بار به منطقه هرمز واقع در جنوب ایران رسید.»
چین را در ایران با اجناس بی‌کیفیتش می‌شناسند؛ «جنس چینی» دیگر یک اصطلاح است برای هر جنس بی‌کیفیت و ارزان قیمت و غیراصل مشابه نمونه‌های اصلی که در کشور بسیار به چشم می‌خورد... اما این همه واقعیت درباره بزرگترین شریک تجاری و بزرگترین سرمایه‌گذار در کشورهای جهان نیست؛ پس چرا بخشی از سهم ما از چین، آن چیزی است که «جنس چینی» می‌خوانند؟
آمارها درباره چین چه می‌گوید؟
نزدیک به چهار دهه است که اقتصاد، اولویت اول چین در توسعه است. چین در حال حاضر پس از آمریکا دومین اقتصاد بزرگ جهان است. البته طبق اعلام صندوق، حجم اقتصادی چین در سال 2014 از آمریکا و پیشی گرفتن تولید ناخالص داخلی این کشور براساس قدرت خرید، چین را به رده اول رساند. همچنین چین بزرگترین سرمایه‌گذار خارجی در جهان است. به این معنا که بیشترین سرمایه‌گذاری در کشورهای خارجی در سراسر جهان (بیش از 130 شریک تجاری این کشور) توسط چین انجام شده است. به عنوان نمونه چینی‌ها تنها در آلمان با پشت سر گذاشتن آمریکا، بزرگترین سرمایه‌گذار خارجی در این کشور شد. چینی‌ها در سال 2014 در 190 پروژه تجاری آلمان سرمایه‌گذاری کردند که ارزش آن بیش از 200 میلیون یورو (218 میلیارد دلار) بود که حاصل آن ایجاد 1700 شغل برای آلمانی‌هاست.
جالبتر اینکه ژاپن همواره نقطه مقابل چین در مقایسه کیفیت کالاهاست و این باور در کشور ما نیز جنس ژاپنی را در مقابل جنس چینی قرار می‌دهد؛ البته که در کیفیت محصولات ژاپنی شکی نیست، اما نکته جالب توجه این است که خود ژاپن بیشتر نیازهایش را از چین فراهم می‌کند و بیش از 320 میلیارد دلار با این کشور تبادل تجاری و اقتصادی دارد و جالبتر اینکه کفه ترازو در روابط دو کشور، به نفع چین سنگینی می‌کند. میزان صادرات چین در سال 2014 به 2.343 میلیارد دلار، و واردات این کشور در همین سال به 1.962 میلیارد دلار رسید.
این حجم از تبادل آمریکا، اروپا و ژاپن با چین و تولید معتبرترین برندهای آمریکایی در این کشور، در مقابل شرایطی که در کشور ما از کالای چینی وجود دارد، نشان می‌دهد مشکل کار تاجران ایرانی هستند که برای سود بیشتر جنس بی‌کیفیت و ارزان قیمت چینی را برای ورود به بازار ایران انتخاب می‌کنند. واقعیت این است که چین نیز برای پاسخگویی به نیازهای مختلف و کسب سود بیشتر، یک کالا و محصول را با کیفیت‌هایی از درجه 0 تا 100 تولید کند. این تقاضای تاجر و خریدار است که جنس با کیفیت پایین‌تر و در عوض قیمت ارزان‌تر را بدلیل حاشیه سود بسیار بیشتر در داخل کشور، وارد کنند. از این رو، در داخل چین متهم به تولید جنس بی‌کیفیت می‌شود در حالی که باید واردکنندگان و نهادهای نظارتی و استاندارد را بدلیل ورود و صدور مجوز ورود این اجناس مورد سؤال قرار داد. به عنوان مثال، چین هم گوشی‌های اصل و با کیفیت را تولید می‌کند و هم نمونه‌های ارزان قیمت آن را که فقط قابی شبیه به گوشی‌های اصل دارد!
هراس از اجناس چینی سال‌هاست که در کشور ما بدلیل واردات بی‌کیفیت‌ترین تولیدات چین از سوی برخی تجار سودجو، ریشه دوانده است
چین، دوست دوران سخت تحریم
واقعیت این است که در نظام بین‌الملل و در شرایط رقابت قدرت‌های جهانی بویژه در زمینه اقتصاد، همه کشورها منافع خود را دنبال می‌کنند؛ چین هم ازین قاعده مستثنی نیست. چین سال‌هاست شریک اول تجاری ایران بوده است، حتی در دوران تحریم.
در شرایطی که ایران با سخت‌ترین تحریم‌های ظالمانه از سوی سازمان ملل، آمریکا و اتحادیه اروپا دست به گریبان بود، چینی‌ها ضمن حفظ منافع اقتصادی خود در کشور، کمک بسیاری به چرخه اقتصادی ایران در این ایام کردند. پس از اعمال تحریم‌های نفتی از سوی آمریکا با هدف قطع صادرات نفت ایران، تقریبا تمام مشتری‌های نفت ایران از خرید نفت سر باز زدند و تحریم بیمه‌ای و کشتیرانی ایران نیز تقریبا صادرات نفت را برای ایران غیرممکن ساخته بود. کشورهای ژاپن، کره جنوبی و مشتریان اروپایی نفت ایران تقریبا دیگر خود را برای خرید نفت از ایران به دردسر مجازات‌های خزانه‌داری آمریکا نمی‌انداختند.
در این میان، چین از فرصت بوجود آمده استفاده کرد و بیشتر نفت تولیدی ایران را بدون توجه به تحریم‌ها خریداری می‌کرد. همچنین طرف چینی در تأمین بسیاری از کالاهای اساسی و مواد اولیه که ایرانِ در تحریم با مشکل تأمین نیازهای کشور روبرو بود، و همچنین تبادلات مالی ایران و دیگر تسهیلات تجاری در شرایط تحریم بانکی کمک بسیاری کردند و از دیگر شرکای تجاری ایران وفادارتر بودند؛ چه بسا مقامات چینی با توجه به اولویت تبدیل شدن به قدرت اول اقتصادی، نگاهشان به دوران پساتحریم و حضور در بازارهای ایران برای آن زمان بود که در دوران تحریم نیز در کنار ایران ماندند و البته منافع اقتصادی خود را نیز در این مسیر داشتند و دنبال کردند.
در این میان، چین از فرصت بوجود آمده استفاده کرد و بیشتر نفت تولیدی ایران را بدون توجه به تحریم‌ها خریداری می‌کرد. همچنین طرف چینی در تأمین بسیاری از کالاهای اساسی و مواد اولیه که ایرانِ در تحریم با مشکل تأمین نیازهای کشور روبرو بود، و همچنین تبادلات مالی ایران و دیگر تسهیلات تجاری در شرایط تحریم بانکی کمک بسیاری کردند و از دیگر شرکای تجاری ایران وفادارتر بودند؛ چه بسا مقامات چینی با توجه به اولویت تبدیل شدن به قدرت اول اقتصادی، نگاهشان به دوران پساتحریم و حضور در بازارهای ایران برای آن زمان بود که در دوران تحریم نیز در کنار ایران ماندند و البته منافع اقتصادی خود را نیز در این مسیر داشتند و دنبال کردند.
اما بدلیل تحریم نقل و انتقالات مالی، بازگشت پول نفت‌های فروخته‌شده به چین نیز راه‌های مخصوص به خود داشت و درآمدهای ایران اصطلاحا در بانک‌های چینی بلوکه می‌شد. اما چینی‌ها ضمن حفظ این پول، از طریق راه‌های رسمی و غیررسمی ممکن دلارهای نفتی ایران را به کشور می‌رساندند. بخشی از این دلارها بصورت همان مواد اولیه‌ای بازگشت که ایران در زمان تحریم امکان تهیه آنها را از بازارهای جهانی نداشت. بخش دیگری از پول ایران پشتوانه سرمایه‌گذاری چین در پروژه‌های بزرگ ملی شد. همچنین در مدت زمان مذکور، بنابر قوانین بانکی این کشور به پول‌های بلوکه‌شده ایران سود نیز تعلق گرفته است. البته طبق تفاهم میان دو کشور در سال‌های گذشته، اکثر این پول بین دو کشور بصورت اعتبارات فاینانس و روش‌های دیگر در حال گردش بوده است و چین هیچ گاه به آن تعریف از بلوکه‌کردن که به عنوان مثال در برخورد با آمریکا یا کشورهای اروپایی مواجه هستیم، درآمدهای ایران را غیرقابل دسترس و استفاده نکرد.
رهبر انقلاب نیز در دیدار رئیس جمهور چین و هیئت همراه، بیان داشتند: «ایران هرگز همکاری‌های چین در دوران تحریم را فراموش نخواهد کرد.»
ایشان همچنین با اشاره به سند جامع راهبردی میان دو کشور افزودند: توافق برای «روابط استراتژیک 25 ساله» ایران و چین درست و حکمت آمیز است.
مهمترین صحنه همکاری و تعامل ایران و چین در سال‌های اخیر، پرونده هسته‌ای و مذاکرات ایران و 1+5 بوده است. البته چین در این زمینه ضمن حفظ ملاحظات خود به عنوان یکی از اعضای دائم شورای امنیت و قدرت‌های جهانی در نظام بین‌الملل، در مجموع نقشی سازنده در پیشبرد مذاکرات ایفا کردند و حتی ابتکار بازطراحی راکتور اراک نیز از سوی این کشور پیشنهاد داده شد و با مشارکت آنها هم اجرایی خواهد شد. شاید چین تنها عضو 1+5 بود که بی‌صبرانه منتظر رفع تحریم‌ها برای گسترش حجم روابط تجاری دو کشور از 50 میلیارد دلار کنونی به 600 میلیارد دلار در ده سال آینده بود و برای این منظور تلاش کرد.
چین در ماه‌های گذشته میزبان مقامات دولت سوریه و همچنین گروه‌هایی از مخالفان بوده است تا به فرآیند سیاسی در این کشور کمکی کرده باشد
همکاری نظامی
چین در حوزه نظامی و جنگ‌افزار نیز در حال تبدیل شدن به یکی از قدرتمندترین‌هاست. ایران و چین در این حوزه در سال‌های گذشته روابط قابل توجهی نداشتند، اما در دو سال گذشته، ابعاد همکاری نظامی دو کشور بسیار گسترش پیدا کرده است. مبادله هیئت‌های نظامی و بازدید مقامات نظامی (از جمله سفر فرمانده نیروی دریایی و نیروی هوایی ارتش به این کشور) از جمله این همکاری‌هاست. همچنین ناوگان نیروی دریایی چین نیز سال 93 در بندرعباس پهلو گرفت.
فرماندهان نیروی دریایی ایران و چین - پهلوگیری ناوشکن چینی در بندرعباس
سند جامع راهبردی؛ طرح جاده ابریشم
به گفته نایب رئیس اتاق مشترک ایران و چین، سند همکاری راهبردی 25 ساله دو کشور از نوع در جه یک بوده و در چهار سطح نزدیک‌ترین همکاری‌ها میان دو کشور صورت خواهد گرفت. این اسناد، همکاری در حوزه‌های فرهنگ، سیاست، امنیت، نظامی و قضایی را شامل می‌شود.
سیاست احیای جاده ابریشم با شعار «یک کمربند، یک جاده» زیربنای اصلی توافقات دو کشور است که طرف چینی به شدت آن را دنبال می‌کند و صندوقی با سرمایه 40 میلیارد دلار را به همین منظور راه‌اندازی کرده است تا به توسعه زیرساخت‌های کشورهای در مسیر جاده ابریشم از طریق پرداخت وام‌های بدون بهره و کم‌بهره یا کمک‌های بلاعوض، کمک کنند.
جاده ابریشم
رئیس جمهوری چین زمینه‌های تقویت و پیگیری روابط دو کشور در چارچوب «یک کمربند، یک جاده» را اینگونه توصیف کرده است:
کشورهای امتداد جاده ابریشم در مبادلات بیش از دو هزار ساله به اعتماد، دوستی و همکاری دست یافته اند. طی 45 سال پس از برقراری روابط سیاسی، چین و ایران مشکلات و موانع را برطرف کرده و دوستی دیرینه را محکم تر ساخته و همکاری های فیمابین شاهد دستاوردهای برجسته ای بوده است. اکنون ما باید با توجه به روحیه مذکور، هماهنگی سیاست ها را تقویت و کماکان از ملاحظات اصولی یکدیگر حمایت کنیم تا اجماع نظر بیشتری حاصل شده و پایه محکم تری را برای همکاری دوجانبه ایجاد کنیم. ما روابطی مبتنی بر مشارکت جامع راهبردی را برقرار خواهیم کرد و ارتباطات بین احزاب، دستگاه های قانونگذاری و استان ها و شهرها را گسترش داده و همکاری های چندجانبه از جمله سازمان همکاری شانگهای، سیکا، سازمان ملل متحد و غیره را تقویت و اعتماد سیاسی متقابل را به طور مستمر تقویت و محتوای روابط راهبردی را غنی‌تر خواهیم ساخت.
- ما براساس اصل در باز و فراگیر بودن، مبادلات فرهنگی را ترغیب می‌کنیم. به قول چینی‌ها، «انسان‌ها از طریق دل با یکدیگر آشنا می‌شوند.» ضرب المثل فارسی «دل به دل راه دارد» نیز هم معنای آن است. کشورهای مختلف، ملیت‌های مختلف و تمدن‌های مختلف در تبادلات فرهنگی باید روی یادگیری متقابل و همزیستی و هماهنگی پافشاری کنند. فرهنگ چین و ایران نقاط قوت متفاوت دارد. ملت دو کشور در جریان رفت و آمدها از یکدیگر می‌آموختند. ما باید تبادلات در زمینه‌های فرهنگ، آموزش و پرورش، مطبوعات، انتشارات و گردشگری را گسترش داده و مبادلات بین جوانان و دانش آموزان را تشویق کنیم تا روحیه جاده ابریشم نسل به نسل انتقال یابد و ملت دو کشور دست به دست یکدیگر به جلو حرکت کنند.
منابع:
http://www.focus-economics.com/countries/china
http://usa.chinadaily.com.cn/epaper/2015-09/22/content_21948106.htm
http://data.worldbank.org/indicator/NY.GDP.MKTP.KD.ZG
http://ir.sputniknews.com/world/20150817/579594.html
http://www.focus-economics.com/country-indicator/china/investment
http://www.mashreghnews.ir/fa/news/526324/
http://www.hamshahrionline.ir/details/322357/world/views
منبع: مشرق
کد مطلب : ۱۲۹۰۹
