10 سال از محاصره غزه گذشت

به گزارش حافظ نیوز به نقل از تسنیم، به دنبال پیروزی جنبش مقاومت اسلامی فلسطین (حماس) در انتخابات مجلس قانونگذاری فلسطین در ژانویه سال 2006، رژیم صهیونیستی که مدعی است حماس یک «گروه تروریستی» است به این بهانه محاصره تحمیلی بر غزه را آغاز کرد و اکنون این محاصره 10 ساله شد در حالیکه بر اساس گزارش های بین المللی و سازمان ملل، غزه در سایه این محاصره جائرانه «بدترین نقطه در جهان» است.

 

رژیم صهیونیستی همچنین از اواسط ژوئن سال 2007 به دنبال سیطره حماس بر نوار غزه این محاصره را تشدید کرد و با وجود اینکه جنبش حماس در سال 2014 از «حکومت» در غزه دست کشید و دولت وفاق ملی فلسطین تشکیل شد اما این محاصره همچنان ادامه دارد.

 

طی یک دهه نوار غزه در معرض محاصره شدید و تجاوزات مستمر قرار داشت و در این سال ها این منطقه همچنین با 3 جنگ رژیم صهیونیستی روبرو شد که در نتیجه آن بحران های اقتصادی تشدید شد و میانگین فقر و بیکاری به بالاترین حد خود رسید.

 

همزمان با پشت سر گذاشتن یک دهه از محاصره نوار غزه، مردم فلسطین با به راه انداختن یک کمپین اینترنتی خواستار پایان دادن به رنج و محنت نزدیک به 2 میلیون نفر در نوار غزه شدند که در بدترین شرایط اقتصادی و انسانی زندگی می کنند.

 

هماهنگ کنندگان این کمپین اعلام کرده اند که این کار آنها به منظور جلب توجه افکار عمومی جهان به درد و رنج ساکنان نوار غزه صورت گرفته است و به همین منظور تصاویری از این منطقه در سایه محاصره و نیز آمارهای مربوط به بیکاری، فقر و بحران های این منطقه را منتشر کردند.

 

بر اساس این گزارش، به دنبال آغاز محاصره تحمیلی رژیم صهیونیستی بر نوار غزه 4 گذرگاه تجاری این منطقه بسته شد و تنها دو گذرگاه باقی ماند؛ گذرگاه کرم ابو سالم به عنوان تنها گذرگاه تجاری که کالاهایی به صورت محدود از طریق آن وارد غزه می شود و نیز گذرگاه بیت حانون (ایرز) به عنوان تنها گذرگاه تردد افراد بین غزه، کرانه باختری و اراضی اشغالی.

 

با تشدید محاصره در سال های اولیه ، فلسطینیان به حفر تونل در مرز بین غزه و مصر برای ورود برخی مایحتاج خود مانند دارو و سوخت روی آوردند اما از زمان عزل محمد مرسی رئیس جمهور سابق مصر در جولای سال 2013 و پس از آن حمله به مقرهای امنیتی در شبه جزیره سینا واقع در مرز نوار غزه، مسئولان مصر اجرای اقدامات امنیتی در مرز را آغاز کرده و شروع به کشف و تخریب تونل ها کردند.

 

ارتش مصر در اکتبر سال 2014 نیروها و تجهیزات خود را در مرز نوار غزه مستقر کرده و اقدامات مربوط به شناسایی و تخریب تونل ها را آغاز کرد.

 

در همین رابطه جنبش ملی برای شکست محاصره و بازسازی غزه اخیرا آماری را منتشر و طی آن اعلام کرد که محاصره تحمیلی بر نوار غزه باعث نابسامانی اوضاع انسانی و معیشتی غزه شده و فجایع حقیقی در زمینه های بهداشتی، اجتماعی، آموزشی و اقتصادی به بار آورده است.

 

بنابر این گزارش، 80 درصد ساکنان نوار غزه از موسسات بین المللی و جمعیت های خیریه کمک دریافت می کنند اما همین کمک ها نیز به دلیل تعطیلی گذرگاه ها و ممانعت از ورود کاروان های امدادرسانی به غزه کاهش یافته و در نتیجه آن فقر و بیکاری به بالاترین حد رسیده است به گونه ای که 40 درصد ساکنان غزه در نهایت فقر بسر می برند و نرخ بیکاری نیز به بیش از 45 درصد رسیده است.

 

بخش بهداشت غزه نیز طی این سالها وضعیت نابسامانی را تجربه کرده است به گونه ای که بیش از 30 درصد اقلام دارویی و 40 درصد تجهیزات و لوازم پزشکی وزارت بهداشت به اتمام رسیده است و از سوی دیگر بحران برق نیز یکی از مهم ترین مشکلاتی است که محاصره تحمیلی بر غزه باعث آن بوده است.

 

 

کنفرانس ملل متحد برای تجارت و توسعه (آنکتاد) در گزارش سالانه خود اعلام کرد که اگر اوضاع کنونی در نوار غزه ادامه یابد، این منطقه دیگر قابل سکونت نخواهد بود.

 

بر اساس این گزارش، محاصره و عملیات نظامی اسرائیل در نوار غزه طی سالهای اخیر بسیاری از شاخص‌های اجتماعی اقتصادی در این منطقه را به پایین‌ترین سطح خود در طول نیم قرن گذشته یعنی از ابتدای اشغال سرزمین‌های فلسطین از سوی اسرائیل رسانده است.

 

"آنکتاد" همچنین هشدار داد که بسیاری از ساکنان غزه با کمبود مواد غذایی، آب آشامیدنی، برق و مسکن روبه‌رو هستند.

بر اساس این گزارش پیامدهای اجتماعی، بهداشتی و امنیتی تراکم بالای جمعیتی در نوار غزه از جمله عواملی است که غزه را در سال 2020 میلادی غیر قابل سکونت خواهد کرد.

 

 

بر اساس آمار موجود از زمان آغاز محاصره بیش از 272 هزار شهروند بیکار شده‌اند. بیش از 150 هزار کارگر و 100 هزار فارغ التحصیل دانشگاهی فاقد کار هستند.طی این 10 سال 20 هزار واحد مسکونی کاملا تخریب شده است و به دلیل ممانعت رژیم صهیونیستی از ورود مصالح ساختمانی به این منطقه 100 هزار نفر بدون سرپناه مانده‌اند.

 

وضعیت بهداشتی به شدت رو به وخامت گذاشته است به شکلی که 141 شغل مرتبط با دارو از بین رفته‌اند و 205 صنف از تولیدات اساسی دارویی دیگر وجود ندارند.

 

یکی از سخت ترین مشکلات نوار غزه مشکل برق است که بر تمامی وجوه انسانی اثر مخربی داشته است. به طور میانگین در غزه 4 ساعت در شبانه روز برق وجود دارد و این موجب از بین رفتن تولیدات غذایی و تعطیلی بسیاری از کارگاه های تولیدی است.

 

 

کشورهای عرب پس از جنگ های 22 روزه، 8 روزه و 51 روزه نشست‌های فوق العاده ای تشکل دادند که همگی با عنوان بازسازی غزه برگزار شد. در تمام این نشست ها تمامی کشورهای شرکت کنند وعده هایی برای بازسازی غزه ارائه کردند اما حتی 1 دلار از این کنفرانس های به اصطلاح بازسازی به نوار غزه پرداخت نشد. تنها دو کشور قطر و عربستان در مقاطعی کوتاه به فلسطین کمک کردند. عربستان تمام کمک خود را به بودجه تشکیلات خودگردان کرد که نوار غزه سهمی در آن نداشت. قطر هم با قرار دادن ناظری برای کمک‌های هدف دارش که با هماهنگی کامل با رژیم صهیونیستی پرداخت شد نتوانست از رنج های غزه بکاهد؛ چرا که صهیونیست ها اجازه پرداخت این کمک ها به بخش زیر ساخت را ندادند.

 

در این میان ترکیه داعیه دار کمک به نوار غزه و بیرون آوردن این منطقه از محاصره بود. حرکت ناوگان آزادی1 و2 به سوی نوار غزه با محوریت ترکیه؛ نمود این ادعا بود. اما هنگامی که ترک ها پس از تیره شدن روابطشان با روسیه به سراغ ارتباط با صهیونیست ها رفتند و صهیونیست ها هم شرط رفع محاصره را نپذیرفتند چاه ادعای ترکیه خشک شد و نوار غزه از آن طرفی نیست.

 

امروز که فقر در نوار غزه از مرز 40 درصد فراتر رفته است جای آن دارد نگاهی به داعیان کمک به فلسطین بیاندازیم که نه تنها یک فشنگ به فلسطین هدیه نکرده اند تا مقاومت را بهره مند سازند بلکه؛ برای بهبود وضعیت عادی شهروندان غزه نیز اقدامی نکرده اند و قرار نیست اقدامی انجام دهند.