تضعیف هواپیمایی ایران با میان داری هواپیمایی ترکیه

درود و سلام به شما که این گزارش را در سایت خود آوردید و ما را از سالها باج خواهی و نامردمی ترکیه ، آگاه کردید. سپاسگزار

قصه غم‌انگیز اظهارات مقامات ترکیه و انفعال ما
شنبه ، 14 آذر 1394 ، 10:59



رویش نیوز-سرویس سیاسی: اگر یک بار اتفاقی از جانب شخصی بیافتد و شما واکنشی در خور شأن به آن نشان دهید، قطعاً بار دیگر که قصد دارد کاری مشابه قبل انجام دهد، دست و پای خود را جمع کرده و با دقت و ظرافت بیشتری اقدام خواهد داد؛ اما در صورتی که شما این مسأله را سَرسَری گرفته و به آن توجهی نکنید نه تنها از انجام کار خود پشیمان نشده بلکه با وقاحت بیش تری به کار خود ادامه خواهد داد؛ بی جهت نیست که در زبان شیرین پارسی این مسأله ضرب المثل شده است که «ترحم بر پلنگ تيز دندان، ستمكاري بود بر گوسفندان».

این حکایت امروز ما و رئیس جمهوری است وقیح که چون دیروز به وی پاسخی دندان شکن نداده ایم امروز با پررویی بیش تر توهین می کند. منظورم جناب رجب طیب اردوغان، رئیس جمهوری کشور دوست و همسایه ما "ترکیه" است. کسی که داعیه راه اندازی حکومت عثمانی را در سر می پروراند.

مرتبه قبل که این شخص به ملت و دولت ایران توهین کرد را احتمال به یاد دارید؛ وی در آن زمان گفته بود: «ایران در حال تلاش برای تسلط بر خاورمیانه است و تلاش های آن باعث آزار آنکارا، عربستان و کشورهای عرب خلیج فارس شده است. اصلاً نمی توان شرایط فعلی را تحمل کرد، ایران باید این را بفهمد. تهران باید نیروهای خود را از یمن، سوریه و عراق خارج کرده و به استقلال و حاکمیت این کشورها احترام بگذارد. ما از حمله عربستان به یمن حمایت می کنیم و ممکن است حمایت های لجستیکی انجام دهیم .ایران و گروه های تروریستی باید یمن را ترک کنند. هدف ایران از مبارزه با داعش، افزایش نفوذ در عراق است. در واقع ایران در حال تعقیب داعش است تا جای ان را در منطقه بگیرد.»، نه تنها پاسخی دندان شکن به او داده نشد، بلکه به گرمی نیز از وی در تهران پذیرایی شد.

این بار جناب اردوغان، پس از ساقط کردن هواپیمای روسیه در آسمان سوریه که خود را بی یار و یاور دیده است، دست به اقدامی شبیه به فروردین گذشته زده است اما این بار لحن صحبت های وی با مرتبه قبل کمی تفاوت کرده است، او این بار بی‌ادبی خویش را گسترش داده است و از کلماتی که لایق خویش است بهره برده است ولی در ایران تنها سخنگوی وزارت امور خارجه وی را به رعایت ادب توصیه کرده است.

اردوغان در صحبت های خود که پس از سخنان ولادیمیر پوتین اظهار شد، گفته است: «با رئيس‌جمهور ايران صحبت کردم و هشدار دادم که شما در برخي اشتباهات [در خصوص اتهامات روسيه به ترکيه] شرکت داريد. بعد از اين بود که چنين افتراءاتي از ادبيات مسئولان ايران و برخي منابع خبري [در ايران] حذف شد. رژيم سوريه و شرکت‌هاي بين‌المللي از داعش نفت مي‌خرند. هيچ خصومتي با کشورهايي که با آنان درباره سوريه اختلاف‌نظر داريم، نداريم.ملت ترکيه مي‌تواند بي‌سرپناه و گرسنه بماند، اما نمي‌تواند استقلالش را از دست بدهد.» حسین جابر انصاری، سخنگوی وزارت امور خارجه ایران در واکنش به اظهارات اخیر رئیس جمهور ترکیه، خواهان "پرهیز از ماجراجویی و مسئولیت‌پذیری در اتخاذ مواضع سیاسی" از سوی کشورهای همسایه شده است.

اردوغان که پس از انتخابات زودهنگام اخیر در ترکیه توانست پس از ماه ها کش و قوش سیاسی توانست باردیگر اکثریت مجلس را از آن خود کند و به عبارتی خیال خود را از منازعات داخلی تا حدی راحت ببیند، به ماجراجویی های منطقه ای خود پرداخته است؛ از جانب ایران هم خیال خود را راحت می‌بیند چرا که نه تنها کسی از سوی دولت ایران با وی تندی نخواهد کرد بلکه پاداش نیز به وی داده خواهد شد؛ یک مورد که در بالا اشاره شد و مورد دیگر امضا توافق نامه ترجیحی با دولت ترکیه که با واکنش جدی و شدید کارآفرینان ایرانی مواجه شد ولی کسی در دولت به این اعتراضات وقعی ننهاد .

ترکیه در حال پررنگ کردن نقش خود در منطقه غرب آسیاست ولی راه را اشتباهی گرفته است و باید بداند که دنبال روی از سیاست های ایالات متحده و سگ هار وی در منطقه-رژیم صهیونیستی- عاقبتی جز درماندگی نخواهد داشت. بد نیست جناب رئیس جمهور امروز ترکیه، تصاویر اجلاس داووس در سال 2009 در زمان نخست وزیری خود را مرور کند که با عصبانیت اجلاس را به دلیل عدم اجازه انتقاد نسبت به رفتار رژیم اشغالگر قدس در خصوص حملات به غزه ترک گفت؛ آن اقدام کجا و رفتار امروز وی کجا!

آیا اقدام آن روز وی در چارچوب نقشه ای از پیش طراحی شده بوده است تا جای خود را در میان ملت های مظلوم عالم باز کند و حالا در طریق دیگری گام بر می دارد؟!!!

امیدواریم واکنش ها به اظهارات سخیف رئیس جمهور ترکیه در داخل ایران از سطح سخنگویی وزارت خارجه فراتر برود تا وی در بیان این سخنان تشویق نشود.

زور كه نكرده! كسي نمي پسنده باهاشون كار نكنه، اجبار كه نيست!