«بعضی افراد خیال می­کنند که حجاب برای زن، محدودیت و حصاری است که خانواده و وابستگی به شوهر برای او ایجاد نموده است و بنابراین، پندار، حجاب نشانه ضعف و محدودیت زن است، لیکن راه حل رفع این شبهه و تبیین حجاب در بینش قرآن کریم و روایات به این است که زن باید کاملاً درک کند که حجاب او تنها مربوط به خود او نیست تا بتواند از حق خود صرفنظر کند و نیز حجاب زن مربوط به مرد هم نیست تا با رضایت مرد از حجاب صرفنظر شود. حجاب زن مربوط به خانواده هم نیست تا اعضای خانواده هم رضایت بدهند؛ بلکه حجاب زن، حقی الهی است.
در جهان غرب و کشورهایی که به قانون غربی مبتلایند، اگر زن همسرداری آلوده شد و همسرش رضایت داد، قوانین آن­­ها پرونده را مختومه اعلام می­کنند، اما در اسلام چنین نیست. حرمت زن، به خود زن، به شوهر و به برادر و فرزندانش اختصاص ندارد و همه این­ها اگر رضایت بدهند، خدا راضی نخواهد بود؛ چون حرمت زن و حیثیت زن، حق الله است و خدای سبحان زن را سرمایه عاطفه آفرید که معلم رقت باشد و پیام عاطفه بیاورد.
اگر جامعه­ای این درس رقت و عاطفه را ترک نماید و به دنبال غریزه و شهوت برود، به همان فسادی مبتلا می­شود که غرب گرفتار آمده است. از این رو کسی حق ندارد بگوید که من به نداشتن حجاب رضایت داده­ام و از این که قرآن کریم می­فرماید: هر گروهی، اگر هم راضی باشند، شما حد الهی را در برابر آلودگی اجرا کنید، معلوم می­شود که عصمت زن، حق الله است و به هیچ کسی ارتباط ندارد. قهراً همه اعضای خانواده و اعضای جامعه و خصوصاً خود زن امین امانت الهی هستند.
زن از نظر قرآن امانت­دار حق خداست؛ یعنی این مقام، حرمت و حیثیت را خدای سبحان که حق خود اوست به زن داده و خواسته است او این حق را به امانت حفظ کند؛ آنگاه جامعه مسلمانان به صورتی در می­آید که جهان در برابر آن خضوع می­نماید.
جامعه­ای که قرآن در آن حاکم است، جامعه عاطفه است و سرش این است که نیمی از جامعه یعنی زنان، معلمان عاطفه، هستند؛ بخواهیم یا نخواهیم و بداینم یا ندانیم، اصول خانواده درس رأفت و رقّت می­دهد و رأفت و رقّت در همه مسائل کارساز است؛ بنابراین، در هر بخشی و بعدی از ابعاد، برای سیر به مدارج کمال، زن و مرد تفاوتی ندارند، منتها باید اندیشه­ها قرآن گونه باشد؛ یعنی همان­گونه که قرآن کمال و حجاب و اندیشه و عفاف را با هم سازگار می­داند، ما نیز در نظام اسلامی،کمال و حجاب را هماهنگ بدانیم؛ یعنی عظمت و کمال زنان در این است که مردان نامحرم را نبینند و مردان نامحرم نیز آنان را نبینند.
حجاب، احترام به زن است؛ اگر کسی از تشخیص اصول ارزشی عاجز باشد، ممکن است حجاب را بند بداند و حال آن که قرآن کریم در بیان فلسفه حجاب می­فرماید: « این دستور برای این است که زنان (محترم) شناخته شوند و مورد اذیت قرار نگیرند.»