مجلس اجزای مختلف دارد که ممکن است دیدگاه های متفاوتی نیز داشته باشند؛ اما اگر سرجمع کار را بخواهیم مبنا قرار دهیم، تصمیم مجلس بر پایه تصمیمات شورای عالی امنیت ملی خواهد بود و تصمیم گیرنده نهایی نیز این شوراست؛ هر چند اجرای آن بر عهده وزارت خارجه است، در نهایت شورای عالی امنیت ملی در رأس خواهد بود.

به گزارش "حافظ نیوز" به نقل از تابناک، محمد باقر نوبخت در پایان جلسه هیأت دولت با حضور در جمع خبرنگاران گفت: مذاکرات اخیر با حضور رئیس سازمان انرژی اتمی و دستیار ویژه رئیس جمهور همراه شد و هم اكنون نیز ما نیز از نظر زمانی مقید هستیم که حداکثر تا یازدهم فروردین ماه سال آینده، مذاکرات به فرجام برسد.

به گزارش «تابناک»، به نظر می رسد مذاکرات به روزهای پایانی خود نزدیک می شود و دولت قصد دارد این مذاکرات را تا پیش از هر اقدام دیگری به نتیجه برساند. شاید سخنرانی نتانیاهو، رئیس دولت اشغالگر قدس در دوازدهم فروردین در کنگره آمریکا، باعث شتاب گرفتن نتیجه مذاکرات شود!

البته سخنگوی دولت به این موضوع اشاره نداشته است، ولی صهیونیست ها تنها کسانی هستند که در اوضاع کنونی، از به نتیجه رسیدن مذاکرات ناراحتند و این گفته های نتانیاهو این شبهه را به وجود آورده که دولت می خواهد پیش از هر کاری از سوی مخالفان، مذاکرات را به نتیجه برساند.

نوذر شفیعی در این باره گفت: من در این مورد که برای هر مذاکره ای زمان تعیین شود، مخالف هستم، ولی چون مذاکره در ساختاری سیاسی و بین المللی اتفاق می افتد، گاه شرایطی پیش می آید که در زمان مقرر به نتیجه نرسد.

وی افزود: به عبارت دیگر، متغیر های نا شناسی هستند که گاه مانع به نتیجه رسیدن مذاکره می شوند. از سوی دیگر، ما فرض را بر این می گیریم که مذاکره کنندگان بر پایه برآوردشان از اختلافات و حدسی که برای حل مسائل می زنند، زمانی را تعیین می کنند که شاید گاهی تعیین تاریخ با این هدف باشد که طرف های مذاکره مصمم باشند در یک زمان مشخص، مذاکرات به نتیجه برسد؛ در اینجا عامل زمان، اهرم فشاری است بر طرفین که از هدر دادن زمان جلوگیری می کند.

این نماینده همچنین می افزاید: اگر چنین فرضی را بپذیریم، باید ببینیم محتوای اختلافات کجاست و آیا طرفین حاضرند درباره محتویات به نتیجه برسند یا نه؟ آنچه تا کنون مشخص شده، اینکه فاصله بین دیدگاه ها بسیار است و تحقق این دیدگاه ها، از عهده کار شناسان خارج است.

شفیعی گفت: اگر مثلا اختلاف بر سر ۱۰۰۰ سانتریفیوژ باشد، مشکلی نیست، ولی اگر اختلاف بین دیدگاه آمریکایی (حداکثر ۴۰۰۰ سانتریفیوژ) با دیدگاه ایرانی (۱۹۰۰۰ سانتریفیوژ) باشد، این فاصله زیادی است. نکته بعدی اینکه باز بین دیدگاه ایرانی برای رفع تحریم ها و دیدگاه آمریکایی در خصوص تحریم ها اختلاف زیاد است.

وی خاطرنشان کرد: ایران لغو تحریم را آنی می خواهد، ولی طرف مقابل می خواهد آن را در پروسه ای ده ساله اجرا کند؛ بنابراین، این محتوا اجازه نمی دهد در یک زمان مشخص مذاکرات به نتیجه برسد. پس اگر بخواهیم مذاکرات را در یک زمان مشخص به نتیجه برسانیم، نیازمند تصمیم سیاسی است.

این عضو کمیسیون امنیت تأکید کرد: وقتی گفته می شود نیازمند تصمیم سیاسی هستیم، یعنی لازم است مقامات عالی رتبه ایران با عالیترین مقامات آمریکا و کشور های اروپایی به یک مبنایی تن دهند که میزان آن نیز جای بحث دارد.

این نماینده در پاسخ به اینکه موضع مجلس در قبال این تصمیم ها چه خواهد بود، گفت: مجلس اجزای مختلف دارد که ممکن است دیدگاه های متفاوتی نیز داشته باشند؛ اما اگر سرجمع کار را بخواهیم مبنا قرار دهیم، تصمیم مجلس بر پایه تصمیمات شورای عالی امنیت ملی خواهد بود و تصمیم گیرنده نهایی نیز این شوراست؛ هر چند اجرای آن بر عهده وزارت خارجه است، در نهایت شورای عالی امنیت ملی در رأس خواهد بود.

وی در پایان گفت: به نظر می رسد مجلس با تصمیم شورای عالی امنیت ملی مخالف نباشد و با تصمیم هایی که در این شورا گرفته می شود، همسو خواهد بود.