اگر دلتنگی و بی‌قراری بر تو حاکم شود، هیچ‌وقت نمی‌توانی صبر بر کار حق داشته باشی. اگر کسالت بر تو غالب شود، نمی‌توانی حقی را ادا کنی.

به گزارش "حافظ نیوز"،پیامبر به امیرالمؤمنین فرمود: یا علی بر تو باد دو خصلت را که همیشه از آن دوری کن. «ضجره» یعنی دلتنگی، افسردگی و بی‌حالی. یکی هم کسل بودن. چون اگر دلتنگی و بی‌قراری بر تو حاکم شود، هیچ‌وقت نمی‌توانی صبر بر کار حق داشته باشی. اگر کسالت بر تو غالب شود، نمی‌توانی حقی را ادا کنی. بعد از این دو ماه محرم و صفر پیامبر وصیت به شادی و نشاط دارند. باز می‌فرماید: «من استولی علیه الضجر رحلت عنه الراحة» یا علی! مواظب باش هیچ‌وقت بی‌قراری و بی‌حالی و افسردگی به خودت راه ندهی. اگر این بر انسان غالب شود خوشی و راحتی را از انسان می‌گیرد.  اولاً برعکس اینکه دین ما دین غم و غصه معرفی شده، اساس دین و محور دین ما بر پایه نشاط و شادی است. در کتاب کافی باب عقل و جهل می‌گوید: هفتاد لشگر جهل و هفتاد لشگر عقل است. شجاعت لشگر عقل است. ترس لشگر جهل است. سخاوت و بخل همین‌طور، نشاط و شادی لشگر عقل است. آدم عاقل قدرت دارد. انسان عاقل غصه‌های بی‌خود نمی‌خورد. غم و اندوه لشگر جهل است. معلوم می‌شود اصالت با شادی و نشاط است. گفتیم: پیغمبر و امامان ما درونشان شاد بود. حتی مقتل خوارزمی می‌گوید: حضرت در چهره شمر تبسم کردند. درونشان خیلی آرام و راضی به رضای خدا بودند.
 امیرالمؤمنین؟ع؟ وقتی ضربت خوردند فرمودند: «فزت و رب الکعبه» به پروردگار کعبه رستگار شدم. سالیان سال امیرالمؤمنین آرزوی شهادت داشتند. حضرت وقتی در بستر افتاده بودند، یکی از انسان‌های کم معرفت آمد. گریه می‌کرد. حضرت فرمودند: جلوی من بهشت است. من آماده رفتن به بهشت هستم. ظاهرش تلخ است ولی درونش شیرین است. اساس و پایه دین ما بر شادی است. در بهشت غم و اندوه و کسالت نیست. شادی و نشاط صفت اهل بهشت است. غم و غصه و ناله و فریاد صفت اهل جهنم است.
انتهای خبر/111