شورای اسلامی شهر شیراز/شهرداری شیراز
آفتاب سوخته اند،ساده پوش،زحمت کش وصبورند، اما وفادار و با معرفت ، خالص و صادقند، بچه های جنوب شهرند،آنها هم مثل همه سهمی دارند،سهمشان را بایدبه رسمیت شناخت و پرداخت.

به گزارش حافظ خبر، عمیقا از خود بپرسید: برگزاری متوالی برنامه های (رقابت،همایش،جشنواره) پرخرج ورزشی تفریحی فرهنگی در شمال اقتصادی شهر (چمران،گلستان، دراک) چه تاثیری بر روح ، روان ،شخصیت ، انگیزه ها و تعلقات شهروندی اهالی سایر محلات (شهرک میانرود، مهدی آباد ،بلوار رحمت،بلوار مدرس،بافت تاریخی،شهرک سعدی،سهل آباد ،شریف آباد، بلوار عدالت،قصرقمشه و...)شیراز خواهد گذاشت؟
پر واضح است که  در دهه پنجم انقلاب اسلامی، برگزار کنندگان این "مراسم مناسبتی" با اهداف بنیادین عدالت محوری ومحرومیت زدایی این نهضت مردمی،یا بیگانه اند یا درستیزه اند.
دیگر برای درک وضعیت نابسامان معیشتی شهروندان در شرایط  اقتصادی فعلی کشور، نیاز به هیچ توضیحی نیست،اما تاسف بارتر این است که سبک زندگی و به دنبال آن عملکرد و رفتارهای بعضی از متولیان و متصدیان امور، نمک بر زخم های کهنه ی ساکنین جنوب اقتصادی شهر می پاشد.
اصلا ممکن نیست،خانه هایمان،وسایل منزلمان، حقوقمان،مدرسه هایمان، ماشینهایمان،دوچرخه هایمان،لباسهایمان، غذاهایمان، محل ومبلمان دفتر کارمان و...با شرایط زندگی محرومین درتضاد وتقابل آشکار باشد وما به خیال خام خود، در غم محرومان باشیم،این ادعا،فریبی بیش نیست...
خانه کدام یک از مسئولین ما در جنوب شهر قرار دارد؟ فرزند کدام مدیر کل در مدارس جنوب شهر مشغول به تحصیل است؟ محل کار ونقطه تمرکز وثقل فعالیت های کدام یک از مدعیان خدمت در مناطق محروم مستقر است تاحرفها وقول وقرارهایشان کمی باور پذیرتر گردد.
واقعیت این است که شیراز از گذشته تاکنون از نگاه متوازن به حقوق شهروندی ساکنین همه مناطق، محروم مانده است و شورا وشهرداری می بایست در پی تسویه ی بدهی طولانی خود به محلاتی که به هر دلیلی تاکنون دیده نشده اند برآید.
بررسی وضعیت بحرانی جنوب اقتصادی شهر نیز جای هیچ تردیدی باقی نمی گذارد که اولویت  گفتمان سازی وفرهنگ سازی ،از طریق تجمیع امکانات واستمرار اقدامات هدفمند ،متنوع وجذاب  ورزشی تفریحی رفاهی فرهنگی، با این مناطق است.
در کنار فقر مطلق سرانه ورزشی که بر سر این کلان شهر سایه افکنده ،شهرتعادل خود را از دست داده، زیرساخت هاواماکن مهم ورزشی تفریحی موجود، بیشتر در نقاط برخوردار متمرکزشده اند و از دسترس ساکنین سایر مناطق خارجند،آنهایی که سالهاست از حداقل ها نیز بی بهره اند.
حداقل در سه دوره گذشته شورا وشهرداری باصدای بلند گفته ایم که:توجه وتمرکز دایمی  خود را در تقسیم منابع وامکانات ورزشی، رفاهی ،فرهنگی وتفریحی، روی بخشها ومحلات فراموش شده شهر متمرکز نمایید.
در آستانه غدیر ،جشن انسانیت نوعدوستی،به یاد بیاوریم که علی واولاد طاهرینش(ع) خدمت به محرومین رافخر خویشتن دانسته ،آن را وسیله تقرب خود به خداوند می دانستندوپیوسته با آنان مجاورت و مجالست داشتند وامروز...
مقامات سیاسی در بالاترین سطوح اجرایی کشورهای توسعه یافته جهان، با ضعیف ترین اقشار جامعه شان، همنشین وهم صحبت می شوند،بر سر یک میز می گویند ،می خندند وغذا می خورند،آیامی توان گفت که آنان علی(ع) را بیش از ما شناخته اند؟آیا می توانیم بگوییم که آنها علی(ع) را در عمل فهمیده اند و(بعضی از) مدیران ما از انبوه ضرورتهای  شناخت وعشق به علی(ع) وهمنوعانشان، صرفاً به تکرار کلمات وجملات او اکتفا نموده اند؟
آن مسئولی که به هر بهانه ای  از خدمت رسانی به ضعفا طفره می رود وهیچ اعتنایی به شرایط ناگوار مردم در محلات محروم ندارد،کمترین شباهتی به رسول خدا(ص) و علی مرتضی(ع) که بالاترین مقام انسانی ومعنوی خود را، تواضع ،خاکساری ونوکری محروم ترین وضعیف ترین اقشار جامعه می دانستند،ندارد و دائما  در حال تخریب چهره دین در بین مردم است.
باتبعیض های آزاردهنده فرهنگی، شهروندان رنجور از محدودیت های اقتصادی را بیش از این نرنجانیم.
عیدتان مبارک
حسین خبیری