در آن پیداست ناپیدا و ناپیداست پیدایش
فریبی  نیست، رَیبی نیست، در لحنِ فریبایش

در آن پیداست ناپیدا و ناپیداست پیدایش
فریبی  نیست، رَیبی نیست، در لحنِ فریبایش

جهانِ رازناکش عین و سین و قاف و حامیم است
فزونتر کاف و ها  و یا و عین و صاد، ایمایش(1)

خداونداست نورِ آسمان ها و زمین در آن
نمایان است در اقطارِ عالم روی زیبایش

 به بِسمِ اللّه الرَحمن الرّحیمش هست مفهومی
که سر تا پای هستی نیست حتی نقطه ی بایش !

هم او اول، هم او اخِر، هم او باطن، هم او ظاهِر
که خلاّق است و جبّار است، وصف عالم آرایش(2)

درآن نجّارِ کوفه میخ بر الوار می کوبد
که طغیان جوش نفرین است اشکِ کوه-بالایش(3)

درآن فرزندِ تارِخ را تبر بر دوش می بینند
که دل بر می کند از نازنین فرزندِ رعنایش(4)

بفرمایید خود زیباترین افسانه اش از کیست؟
عزیزِ پاک پنداری که راعیل است شیدایش(5)

درآن با چوبدست سِحر دریا می شود نیمه
دو نیمه می کند فرعونیان را قهرِ دریایش(6)

درآن مریم به معبد، میهمان سفره ی غیب است
که جان را می برد تا آسمان، مرغِ مُسَمّایش

بر آرد " اِنّی عبدُاللّه آتانِی الکتاب" از آن
همان در مهد، پیغمبر که می خوانند عیسایش(7)

محمّد یک شبان ساده درآن هست پیغمبر
که طرح ماه،  کامل می شود از نورِ
سیمایش

امیرالمؤمنین درآن همان مدهوشِ محراب است
که انگشتر برون آید ز دستش، تیر از پایش(8)

چه گویی سهم بانویِ جهان آیاتِ کوتاهی است؟
حبابِ لفظ اندک می زند، دریاست معنایش(9)

به قرآن و به فُرقان و کتاب و ذکر و وحی و حق
بیان و موعظه، نور و بصائر، نامِ بُشرایش(10)

الهی سینه ام را گنجه ی نورِ مُهَیمِن کن
که با " حیَّ علی خیرِالعمل " باشم مُهیّایش

    غلامرضا کافی

1)عسق، حم و کهیعص از حروف مقطعه در قرآن.

2)به تمامی صفات خداوند است.

3)اشاره به داستان حضرت نوح.

4)اشاره به داستان حضرت ابراهیم. تارخ بر وزن ناسِخ نام پدر حضرت ابراهیم.

5)به تعبیر خودقران، اَحسنُ القِصَص، داستان حضرت یوسف است و راعیل نام زلیخاست.

6)داستان حضرت موسی و قوم فرعون. 

7)سخن حضرت عیسی در قران:من بنده ی خدایم و او به من کتاب ارزانی داشته است.

8) منظور آیه ی ولایت: انما ولیکم الله و رسوله والذین امنوا...  تا هم راکعون، که اشاره به نگین بخشی علی(ع) در نماز دارد.

9)اشاره به سوره ی کوتاهِ کوثر درشان حضرت زهرا سلام الله علیها.

10)به همراه مهیمن در بیت بعد، به تمامی اسامی دیگر قرآن است.