بدون تردید آگاهی پیش نیاز توسعه و ترویج  پرسشگری و پاسخگویی در تمامی شئون وامور فرهنگی،اجتماعی، سیاسی واقتصادی یک جامعه،یکتا شاهراه برخورداری از شهروندان آگاه و شهر پویا و توسعه مدار به شمار می رود.

به گزارش حافظ خبر، انسان جمعگرا،گزینشگر وتحول خواهی که می تواند گره از کارخود واجتماعی که به آن تعلق دارد را بگشاید، محصول چرخه ی سکوت و تسلیم ورضایت دادن به وضعیت موجود نیست.
اساسا خروجی های سازمان تک صدایی گریزان از کار تیمی،چیزی به دور باطل تسلسل معایب وموانع مدیریت دولتی نمی افزاید، شرایط مطلوب وحتی ایده آل قابل تصور برای جامعه،در جریان  ازاد و روان اطلاعات وتضارب آرا ورقابت سازنده، پا به عرصه وجود می گذارد..
محدود نمودن و توقف آرا واندیشه های نسل جوان، نقش بخش دولتی متولی امور جوانان را به یک سرعت گیر تقلیل داده است.
برخی ، جوان سر درلاک خود،  آرام وساکت بی هیچ نقد و اعتراض وسئوالی از مسایل پیرامونیش را،مدل به اصطلاح آرمانی جوان سربه زیر و مطلوب امروز می دانند...
اینها از تبار کسانی هستند که تاب آوری شنیدن کوچکترین کلمه مخالف یا متضاد باآنچه در ذهن می پرورند را نداشته و در زیست جمعی وعملکرد اجتماعی،تجربه شیرین و کارآمدی ندارندودایما در فضای مبهم بافته های ذهنی و توهمات کهنه وتاریخ مصرف گذشته خود معلقند.
در این جو نامناسب ، نامتعادل وسنگین،لیست مطالبات جوانان با لیست سفارشات متولیان رسمی حوزه ی جوانان،کمترین شباهتی به هم ندارد،البته این بدان معنا نیست که جوان ایرانی ارزش گریز یا به تعبیر پرتکرار اما غلط ، دین گریز است،  بلکه دقیقا حکایت از خاص بودن  و گزینشگری جوانان دارد.
ضمن پرهیز از سیاه نمایی و با انگیزه ونیت امانت داری در بیان واقعیت های موجود، باید گفت که اوضاع به قدری ناگوار وتاسف بار است که شواهدآشکاری از یاس و نا امیدی مطلق جوانان از متولیان رسمی امورشان به چشم می خورد.
متولی بخش رسمی از تمامی آنچه همه ی سهم جوانان می توان نامید،صرفا به صدور پیام های ناشیانه مناسبتی و پیچیدن نسخه های خودخواهانه یک سویه ،بی توجه به هیچ یک از نیازها، درخواستها،حقوق،قابلیتهاو ظرفیت های متنوع ومتکثر آنان اکتفا کرده اند.
برنامه های متولیان بخش های رسمی جوانان،اغلب کسل کننده ،قشری و به طور طبیعی فاقد مخاطب عام می باشد وعلت بی میلی جوانان وکم رنگ شدن حضور آنها در مجامع عمومی  را هیچ وقت نخواسته اند پی جویی و واکاوی نموده، بدانند و در صدد رفع آنها اقدام موثری داشته باشند.
حاصل مجاورت جوانان مستعد وسختکوش جریان ناب داوطلبی با سازمانها و ادارات دولتی دست کم طی دو دهه گذشته تاکنون، استفاده نمایشی وابزاری فاقد افق متضمن احترام و حقوق متقابل از آنان بوده است وسهم جوانان به عنوان موتور پیشران تحولات اجتماعی در کسب جایگاه های مدیریتی دایما وبه شدت نادیده گرفته شده است، گویی آنهارافقط در هنگامه های ضرورت ونیاز، آنهم در مواردی خاص وبه تشخیص متولیان رسمی می خواهند و فرامی خوانندو نه برای آینده وآیندگان ونه برای همیشه.
حسین خبیری
https://t.me/joinchat/AAAAAEHvrntKMWekGalyjA