به گزارش حافظ خبر؛ دیروز یکی از قهرمانان خوشنام و با اخلاق ملی ورزش، در تماسی که با من داشت، گله‌مند تبعیض‌های ناروایی بود که او هم مانند بسیاری، از آن‌ها در امان نمانده بود.
در ادامه‌ی گفتگوی‌مان صادقانه و شاکرانه از دو مورد مختصر مساعدتی که پس از سال‌ها، اخیرا قرار است برای او پیش‌بینی و تامین شود (البته نه از سوی اداره ورزش و جوانان، که از سوی هیات ورزشی مربوطه) و هنوز هم محقق نشده، نام برد.
با خودم اندیشیدم که: بسیاری از این ورزشکارها هم بیش از حد خوبند و این اصلاً خوب نیست...
سال‌هاست که جمع کوچکی با سوء تدبیر و بی‌کفایتی محض، همه املاک و سرمایه‌های ورزش و ورزشکاران را پایمال جفا و بدعهدی نموده‌اند؛ حال وقتی که پس از مدت‌ها، قطره‌ی کوچکی از این دریای بی‌کران ثروت و فرصت را با هزار منت و فخرفروشی به صاحب اصلیش بازمی‌گردانند، او شگفت‌زده و خوشحال می‌شود و تشکر هم می‌کند.
من نام این روحیه را متانت و بلندطبعی نمی‌گذارم؛ آن را سادگی می‌نامم.
رفیقم اگر از من می‌شنوی، هیچ‌وقت بیش از اندازه خوب نباش، این اصلاً خوب نیست.
حقیقتاً دیگر زمان آن فرا رسیده است که بزرگان و دلسوزان، به‌ویژه ورزشکاران به عنوان مالکان اصلی ورزش، برای این اوضاع تاسف‌بار فکری کنند؛ چاره‌ای اساسی اندیشیده و کاری بکنند.
