به گزارش حافظ خبر؛ من حسین خبیری، فرزند اردشیر، ساکن شیراز، کشورم را دوست دارم. هموطنانم را دوست دارم و به همشهریانم عميقاً عشق می‌ورزم. به هیچ فرد یا قدرت خارجی نه وابسته‌ام و نه دل‌بسته و کوچکترین امیدی به آن‌ها ندارم.
اساساً از جنگ بیزارم... اما اگر روز و روزگاری هر کشور متخاصمی طمع کند که به ایران حمله نماید، قطعاً تماشاچی نبوده و تنها سرمایه‌ام، یعنی جانم را برای حفظ میهنم نثار خواهم کرد. ضمناً به هیچ وجه قصد سیاه‌نمایی ندارم، اما...
صدای خرد شدن استخوانهای اقشاری از مردم، زیر فشارهای اقتصادي به وضوح شنیده می‌شود. لازم و ضروریست، آن‌هایی که دستی در قدرت یا تصمیم‌سازی‌های خرد و کلانِ شهر و استان و کشور دارند، صادقانه و امانتدارانه، تصویر دقیق و صحیح و واضحی از این وضعیت را به تهران منعکس نمایند؛ و به شکل جدی و اساسی چاره‌جویی نموده و تصمیمات فوری، عملی و اجرایی متناسب با حجم بحران را در اولویت قرار دهند.
اینکه من یا شما مشکلات را حس و لمس نمی‌کنیم، دلیلی بر نبود انبوه آوار مشکلاتی که بر سر بخش قابل توجهی از مردم فرو ریخته نیست،این دقیقاً به علت آن است که من و شما مشکلی نداریم.
امروز عده زیادی از شهروندان شریف و بزرگوارمان برای تداوم زندگی عادی‌شان با چالش‌های جدی و شکننده و موانع ریز و درشتی رو به رو هستند.
