یادداشت // مجید فلاحی // حافظ خبر
آنچه که باعث می شود میان افراد و گروه های مختلف جدال شکل گیرد، این است که نتایج افکار آدمیان، در تضاد با یکدیگر قرار دارد. این تضادها هیچ وقت حل نمی شود مگر به یک شرط؛ و آن شرط این است که به خاستگاه و محل انبعاث افکار مختلف و نوع جهان بینی هایشان توجه شود. به عبارتی شاید من و شما هردو از ترکیباتی مانند #مدیریت_سالم ، #بازگشت_به_عقب و یا دیگر اصطلاحات استفاده کنیم، اما معنای مشترکی از آن ها برایمان تداعی نشود، زیرا تعریف شما از عقب افتادن ممکن است با تعریف حقیر از عقب افتادگی متفاوت و یا حتی متضاد باشد. به همین دلیل است که اگر بنده مطلبی بنویسم تحت عنوان "بازگشت به عقب در #مدیریت_دانشگاه"، برای شما که آن را میخوانید از فحش هم بدتر باشد؛ چرا که آنچه من آن را پسرفت خوانده ام، برای شما پیشرفت معنا می داده و چون این عبارت مشترک بین من و شما، یعنی #بازگشت_به_عقب بر شرایطی منطبق شده که به لحاظ رویکردی محل مناقشه من و شماست، دعوا و جار و جنجال به راه می افتد.
زمانی که کار به اینجا می رسد، در میان یک دوراهی قرار می گیریم؛ اول اینکه رویکردهای یکدیگر را به بحث و گفتگو بگذاریم تا بالاخره به یک نتیجه واحد برسیم. یا اینکه دعوا کردن را متوقف کنیم و دهان به دهان یکدیگر نگذاریم! چون حرف مشترکی نداریم که بزنیم؛ تنها مشتی الفاظ مشترک بین مان رد و بدل می شود.
پیشرفت یا پسرفت دانشگاه #علوم_پزشکی_شیراز، تا آنجا که به مدیریت دانشگاه مربوط می شود و متاثر از عوامل خارجی نیست، بستگی به رویکردهای شما دارد. اگر رویکرد شما مبتنی بر سلامت مردم و ارتقای جایگاه دانشگاه در تولید علم و خدمات رسانی باشد، احتمالا جواب تان گزینه #پسرفت است. اما اگر رویکرد شما تقویت یک جریان سیاسی خاص و منافع برخی قومیت ها باشد، شاید جواب شما این باشد که دانشگاه #پیشرفت داشته است. دیگر تعطیل شدن برخی امور از قبیل اعمال جراحی در برخی بیمارستان ها، خیلی مهم نیست ؛ اگر جریانات خاص تقویت شده باشند.
توجه کنید که هیچ مدیریتی مبرای از خطا و اشتباه نیست، در زمان مدیریت #ایمانیه هم خطاهای بی شماری رخ داده است که بزرگترین آن ها نگه داشتن برخی از افراد در سیستم مدیریتی اش بود. افرادی که همان زمان هم بزرگترین هدفشان ساقط کردن #ایمانیه بود. در واقع ساقط کردن رویکرد #ایمانیه هدف بود. رویکردی که #اصلاح_طلبی و #اصولگرایی را در نظام سلامت بی معنی می دانست و فقط خدمت رسانی به مردم و ارتقای سطح علمی و معنوی دانشگاه را مهم می دانست.
اما برخی معاونین و مدیران ایشان با رویکردی دیگر، این را نمی پسندیدند. به همین دلیل، رفتن #ایمانیه پیشرفت بود و بازگشت رویکرد ایمانیه، #بازگشت_به_عقب!
اگر این دو رویکرد می توانند کنار بیایند، باهم صحبت کنند، وگرنه وضع را از این بدتر نکنند. #مردم حوصله دعوا ندارند. حل و فصل این معادله دیگر بر عهده مردم نیست؛ جمهوری اسلامی هم بالاخره باید کاری کند.
حال بايد ديد رویکرد مدیران ارشد وزارت بهداشت جمهوری اسلامی در باب نحوه مدیریت دانشگاه چه باشد...
