در عین ناباوری ما مسلمانانی به گناه اعتیاد و نداری از جامعه طرد شده بودند. مصاحبت ما با این جامعه که خالی از ترس و دلهره هم نبود بیشتر بهت ما را وقتی بر انگیخت که متوجه وجود زنان کارتن خواب نیز در میان آنان شدیم.
چهارشنبه شب بود که با خبر شدیم جمعی از دانشجویان تشکل هایی دانشجویی شیراز بنا بر انجام وظیفه انسانی خود و رسالت یک دانشجوی مسلمان به بازدید از یکی از محلات جنوب شهر شیراز رفته اند تا از نزدیک با مشکلات این مناطق آشنا شوند.
بنابراین گزارش بر آن شدیم تا با یکی از این دانشجویان مصاحبه ای داشته باشیم. اما تصمیم بر آن شد که وی آنچه را که در بازدید از این مناطق محروم مشاهده کرده است در قالب گزارشی برایمان ارسال کند.
متن زیر گزارش ارسالی این فعال دانشجویی است:
با توجه به شروع فصل سرما تصمیم گرفتیم با سر زدن به مناطق محروم شیراز از نزدیک مشکلات مردم این مناطق را لمس کنیم و بشنویم تا بتوانیم بخشی از آن ها را به گوش مسئولینی که شاید وقت بازدید از این محله ها را نداشته باشند برسانیم.
در این بازدید شبانه ی ۴ ساعته دانشجویان در ابتدا به محله‌ی دست خضر رفتیم. جای امیدواری داشت که محله ی مورد نظر پس از گزارشی که در یکی از وبلاگ ها منتشر شده بود و در برخی از سایت ها هم بازنشر، مورد توجه قرار گرفته و مقداری از حجم مشکلاتش کاسته شده بود، مثلا برخی خیابان هایش که قبلا همچون جگر پاره پاره ی زلیخا بودند مجددا آسفالت شده بود. در عین حال هنوز جای کار داشت.
اما متاسفانه چیزی که اردوی محله گردی ما را با پایان تلخی مواجه کرد حضور در محله ی سنگ سیاه در ساعات پایانی شب و ملاقات با جامعه ی چند صد نفری کارتن خوابها بود!
در عین ناباوری ما در سومین حرم اهل بیت مسلمانانی به گناه اعتیاد و نداری از جامعه طرد شده بودند و با گرسنگی و سرما در کوچه پس کوچه های شهر پنجه در پنجه انداخته بودند.
مصاحبت ما با این جامعه که خالی از ترس و دلهره هم نبود بیشتر بهت ما را وقتی بر انگیخت که متوجه وجود زنان کارتن خواب نیز در میان آنان شدیم.

اکنون فاجعه ی انسانی را که عادت داشتیم پیش تر ها در تلوزیون و سالن های سینما ببینیم را داشتیم با پوست و گوشت خودمان احساسش میکردیم آن هم، نه در فلان ایلات آمریکایی یا فلان شهر اروپایی یا کشور فقیر آفریقایی بلکه در فاصله ی کمتر از یک کیلومتری حرم مطهر شاهچراغ (ع) !
سردی هوا و بارنی که کم جان تر شده بود ، همچون تازیانه ای به تمام افکار و روحیه مان میبارید و میتازید.
با یک آمار سر انگشتی و پرس و جو از همان کارتن خوابهای محترم متوجه شدیم که حدود ششصد نفر مرد و زن در این محله کارتن خواب هستند.
انسانها و مسلمانانی در بی توجهی ما و احتمالا بی خبری مسئولین فجیع ترین نوع زندگی انسانی را مزه مزه میکنند.
فقر، اعتیاد، بیماری ، گرسنگی ، سردی هوا و بارانی که بی رحمانه امان میبرید به همراه نا امیدی و افسردگی مضمن راهی بدون بازگشت را در مقابلشان باز کرده که مُهر نامسلمانی میزند به ما و تمام آنانی که سکوت کرده اند در مقابل این بی حرمتی به کرامت انسانی در جامعه ی اسلامی.
مبادله و استفاده ی مواد مخدر که در مقابل چشمان کنجکاو ما انجام میشد از دیگر معضلات موجود در این محله بود.
هرچه بیشتر پیش میرفتیم عمق فاجعه را بیشتر احساس میکردیم انگار این مسیر پایانی نداشت، نیمه شب بود که بالاخره یک جا متوقف شدیم و سفر درد آورمان را نیمه کاره رها کردیم و در سکوتی تلخ به سمت اتوبوس همراهمان که توانایی عبور از این کوچه های تنگ و باریک را نداشت و در خیابان اصلی جامانده بود بازگشتیم.
اما سخنی با مسئولین
آیا مسئولین شهری و استانی شیراز و فارس از وجود چنین پدیده ای مطلع هستند و سکوت کرده اند یا عذر بدتر از گناه بی خبری را بهانه ی کمکاریشان خواهند کرد؟ و یا طرحهای نا کار آمد و محدود و بی کیفیتی که هرگز جوابگوی این حجم از کارتن خوابها را نخواهد بود دست مایه ای برای توجیح سکوت خود قرار خواهند داد ؟
امام خمینی (ره) میفرمایند : این مستمندها، فقیرها، عیال خدا هستند، اداره باید این‌ها بشوند. فقرا را خدای تبارک و تعالی امر کرده است که اداره‌شان باید بکنیم. یک دسته غنی بنشینند کنار، و اینها بیچاره‌ها به فقر بگذرانند .
ما هم توقعی از مسئولین جز همین جملات گهربار امام انقلابمان را نداریم و درکاری که همت و وحدت ضروری تمام نهادهای استانی را میطلبد هیچ گونه اغماض و کوتاهی را نخواهیم پذیرفت.
منبع: سحاب نیوز