اگر به دنبال حل معضل عفاف و حجاب و پوشش بانوان در کشورمان هستیم، در وهله اول باید از حاکمیت شروع کنیم، حاکمیتی که معلوم کند در کجای این کارزار خواهد ایستاد و آیا اراده جدی برای ساماندهی وضع موجود دارد یا خیر

حافظ نیوز/ توجه ویژه به مقوله عفاف و حجاب از سوی مردم، در کشور ما سابقه دیرینه ای دارد. مشخص ترین سابقه تلاش مردم کشور ما برای حفظ ارزشهای اسلامی و عفت عمومی، به قیام عمومی مردم در مسجد گوهرشاد مشهد در اعتراض به قانون ضد دینی کشف حجاب در زمان رضاخان باز می گردد، اتفاقی که با شدیدترین واکنش ممکن و خشونت عریان از سوی حاکمیت وقت مواجه گردید و منجر به کشتار وسیع و شهادت جمع زیادی از مردم در صحن مسجد گوهرشاد مشهد شد. به همین مناسبت روز 21 تیرماه به نام روز ملی عفاف و حجاب در تقویم ملی کشور ما ثبت شده است و همین امر بهانه ای شد تا به بررسی وضعیت پوشاک اسلامی در جامعه امروز ایران بپردازیم.

1- رقابت نابرابر «مانتوی اسلامی» و «ساپورت» در بازار داخلی!
در حال حاضر، وضعیت پوشاک بانوان در کشور ما وضعیتی نامطلوب و بحرانی دارد، امری که نشان می دهد مسئولان و نهادها و ارگان های دولتی و حاکمیتی در این زمینه تا چه اندازه دچار غفلت هستند و از سوی دیگر، این عرصه تا چه حد مورد هجمه و شبیخون فرهنگی دشمنان حیا و عفت بانوی ایرانی و مسلمان واقع شده است.
هم اینک، در بسیاری از فروشگاه های عرضه پوشاک در سطح شهرهای بزرگ و کوچک و حتی فراتر از آن در فضای مجازی، می توان تبلیغات گسترده انواع مدل مانتوهای غیر اسلامی و زننده را مشاهده کرد. مانتوهایی که علاوه بر زننده بودن، گستردگی و تنوع بسیار مطلوبی دارند و از طرفی تولید و عرضه انبوه این قبیل پوشاک باعث شده است در بسیاری از فروشگاه های عرضه پوشاک این لباس ها در دسترس ترین باشند. و اما به این موارد، می توان عامل بسیار مهم قیمت پایین آنها را نیز افزود.
در حال حاضر، قیمت یک عدد مانتو و ساپورت که بر خلاف شئونات فرهنگی و اسلامی رایج در جامعه ماست با قیمتی در حدود 50 هزار تومان به فروش می رسد. مساله قیمت کالا و اهمیت ارزان بودن آن در شرایطی اهمیت خود را بیش از پیش نشان می دهد که جامعه ای مثل جامعه ما، با تورم بالا دست به گریبان است بنابراین در چنین شرایطی، یکی از عوامل مهم اقبال مردم به یک کالا فارق از کیفیت آن، قیمت و بهای آن می باشد.
حال شرایطی را در نظر بگیرید که در یک سو، پوشش غیر اسلامی مانتو و ساپورت از تنوع، گستردگی و قیمت کمی برخوردار است و در سوی دیگر، مانتوهای اسلامی و پوشیده در تیراژهای کم تولید شده، از تنوع و گستردگی مدل های مطابق نیاز روز و نسل جوان برخوردار نیستند و بعضا قیمت های چند برابری نسبت به ساپورت و مانتوی سِت آن نیز دارند.
علاوه بر مانتو، متاسفانه به دلیل عدم سرمایه گذاری در بخش تولید انبوه چادر بانوان و از طرفی وجود مافیا در بخش واردات این کالای بسیار مهم، قیمت یک چادر نیز برای بانوان کشور ما در محدوده تقریبی 40 هزار تومان تا 300 هزار تومان قرار دارد و تنوع محصولات تولید شده در این عرصه نیز نسبت به نیاز و سلیقه بانوان با هیچ عنوان پاسخگو نیست؛ بنابراین در چنین شرایطی، پیش بینی آنچه که پیش خواهد آمد چندان دشوار نیست. طیف وسیعی از بانوان جامعه هر یک به دلیلی، از انتخاب پوشاک اسلامی دور شده و به انتخاب پوشاک غیراسلامی و زننده نزدیک و نزدیک تر می شوند! یکی عامل قیمت برایش مهم است، دیگری به دنبال مدل های به روز و جوان پسند است و آن دیگری به جنس پارچه اهمیت می دهد... هرچه که هست به نظر می رسد در این عرصه، پوشاک اسلامی قافیه را به پوشاک غیر اسلامی در هر سه زمینه باخته است!

2- «قیمت مناسب» «طرح و مدل مطلوب» و «جنس با کیفیت» سه حلقه مفقوده پوشاک اسلامی
کارشناسان، عوامل مهم اقبال مردم به یک پوشاک خاص را در سه عامل تعریف می کنند: نخست طرح و مدل مطلوب پوشاک، سپس قیمت و بهای آن و دست آخر جنس و کیفیت آن.
گرچه در میان طبقات مختلف اجتماعی، اولویت این سه عامل تغییر می کند و مسلما برای قشر متمول جامعه، طرح و کیفیت پوشاک اولویت بیشتری نسبت به قیمت آن دارد و به عکس در طبقه مستضعف و محروم جامعه، قیمت پوشاک عامل تعیین کننده است اما همانطور که اشاره شد، با در نظر گرفتن هر سه عامل، هم اکنون کشور ما حرف جدی برای ارائه و تبلیغ پوشاک اسلامی ندارد چرا که دولت ها اساسا خود را در این زمینه مسئول نمی دانند! تا کنون سابقه نداشته که دولتی، اعم از اصولگرا و یا اصلاح طلب و یا هر چیز دیگر بر سر کار آید و برنامه ها و سیاستهای مدونی برای ساماندهی پوشاک داخلی در دستور کار قرار دهد، از طراحی و تولید مدل های اسلامی، عُرفی و متناسب با فرهنگ ایرانی دفاع نماید، برای تهیه پارچه مناسب و با کیفیت آن تسهیلاتی برای تولیدکنندگان در نظر گیرد و دست آخر شرایطی از قبیل مشوق های مالی و یا تخفیف های مالیاتی در نظر گیرد تا خروجی این امر تولید پوشاک اسلامی و عرضه آن در بازار داخلی باشد.
در چنین شرایطی، کشور ما تبدیل به جولانگاه مهاجمان فرهنگ اسلامی شده است که روزی ساپورت را به خورد بانوان و بلکه اخلاق اجتماعی ما می دهند و روز دیگر نوبت مدل های زننده تر می شود

3- دولت کجای این کارزار ایستاده است؟
متاسفانه اسفناک ترین ضعف موجود در ساماندهی وضعیت پوشاک در سطح جامعه، نبود اراده دولتی است.
همانگونه که اشاره گردید تا امروز، دولتی بر سر کار نیامده است که از یک سو پشتیبان جدی بحث ترویج امر به معروف و نهی از منکر در سطح جامعه باشد، بر عرضه پوشاک در سطح بازار نظارت دقیق و سختگیرانه ای داشته باشد و از عرضه پوشاک غیر عُرفی و برخلاف معیارهای اسلامی ممانعت جدی به عمل آورد و در سوی دیگر این ماجرا، اراده ای جدی برای حمایت از تولیدکنندگان پوشاک اسلامی و کمک به عرضه مطلوب آن داشته باشد. بنابراین، به نظر می رسد اگر به دنبال حل معضل عفاف و حجاب و پوشش بانوان در کشورمان هستیم، در وهله اول باید از حاکمیت شروع کنیم، حاکمیتی که معلوم کند در کجای این کارزار خواهد ایستاد و آیا اراده جدی برای ساماندهی وضع موجود دارد یا خیر، در غیر این صورت به نظر می رسد اقدامات تشکل های مردم نهاد در این عرصه هرچند مفید و تاثیرگذار است اما منجر به تحولی شگرف نخواهد شد.