حال که قرار است بار دیگر با کارلوس کیروش
قراردادی طولانی مدت و با هزینه های چند میلیاردی امضا شود، بد نیست
مسئولان فدراسیون فوتبال و دیگر مسئولان نهادهای نظارتی، به این پرسش پاسخ
دهند که آیا خدماتی که کیروش به ایران ارائه داده و یا ارائه می دهد نیز
همانند دریافتی اش، میلیاردها تومان ارزش داشته و یا خواهد داشت؟

حافظ نیوز/ محمود فریدونی - سرویس ورزشی - از زمان حضور کارلوس کیروش به عنوان سرمربی در فوتبال ایران بیش از 40 ماه می گذرد. کیروش پس از جام ملت‌های آسیا ۲۰۱۱، با فدراسیون فوتبال ایران برای سرمربیگری تیم ملی فوتبال ایران مذاکره کرد و پس از دیدن بازی ایران و روسیه در ابوظبی برای تصمیم‌گیری درباره پیشنهاد قراردادی ۳٫۵ ساله راهی پرتغال شد و در نهایت وی از تاریخ ۴ آوریل ۲۰۱۱ رسماً سرمربیگری تیم ملی فوتبال ایران را برای یک دوره سه‌ساله به عهده گرفت. حال پس از گذشت یک دوره ۳٫۵ ساله، بار دیگر فدراسیون فوتبال با وی برای تمدید قرارداد وارد مذاکره شده است و آنگونه که علی کفاشیان می گوید قرارداد وی به زودی امضا خواهد شد و وی حتی کار خود را نیز آغاز کرده است.
تحلیلی واقع بینانه از دوران حضور کیروش در ایران حاکی از آن است که در کارنامه وی، نقاط مثبت حائز اهمیتی وجود دارد از جمله صعود به جام جهانی برزیل بدون دغدغه، معرفی بازیکنان دورگه در کلاس جهانی به فوتبال ایران، انضباط سالاری در تیم ملی، دانش روزآمد و قابل قبول مربیگری و داشتن نامی در کلاس جهانی از جمله ویژگی های مثبت اوست همچنین این نکته نیز حائز اهمیت است که عملکرد تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی با توجه به بضاعت موجود و امکانات فدراسیون، عملکرد مثبت و قابل قبولی بوده است.
اما در خصوص نحوه تمدید قرارداد با کارلوس کیروش ابهامات فراوانی نیز وجود دارد. نخستین ابهام، مبلغ قرارداد وی می باشد. علی کفاشیان رئیس فدراسیون فوتبال چندی پیش در یک برنامه تلویزیونی در خصوص میزان مبلغ دریافتی کارلوس کیروش گفت: «قرارداد سالانه کی روش و دستیارانش دو میلیون و پانصد هزار دلار است و قرارداد خود کی روش هم یک و نیم میلیون دلار است.» طبیعی است که سرمربی پرتغالی تیم ملی، برای تمدید قراردادش اگر سالانه بیشاز دو میلیون دلار از فدراسیون طلب نکرده باشد کمتر نیز نخواهد خواست! حال این پرسش به وجود می آید که آیا میان هزینه کرد و خروجی که طی سه سال و نیم گذشته از فوتبال ایران دیده شده تناسب منطقی وجود دارد؟ آیا کارلوس کیروش توانسته است نسل جدیدی از فوتبالیست های ایرانی را معرفی نماید و تیم ملی را دچار یک استخوان بندی جدید کند؟ اساسا نتیجه گرایی هدف اصلی کیروش در سه سال و نیم گذشته بوده است و یا جوانگرایی؟ مهره های اصلی تیم ملی فوتبال که چهار سال پیش میانگین سنی حدودا 27 سال داشته اند، همچنان در پست های خود در تیم ملی در حال بازی هستند و عدم جایگزینی مهره های جدید و جوان سبب بالا رفتن میانگین سنی تیم ملی شده به نحوی که ایران در جام جهانی 2014 یکی از پیرترین تیم های حاضر در رقابت ها بود.
مسئله دیگری که باید به آن اشاره کرد، عدم انسجام تیمی و ارائه بازی مطلوب از سوی بازیکنان ایران است. آنچه که در دنیای امروز فوتبال زیبا نامیده می شود کمتر از سوی تیم ملی فوتبال در سه سال و نیم گذشته به نمایش درآمده است. از نتایجی چون باخت به لبنان برای اولین بار در طول تاریخ و ارائه بازی های ضعیف برابر قطر و دیگر تیم ها در مرحله مقدماتی جام جهانی که بگذریم، باید اذعان کرد که ایران در بازی سرنوشت ساز خود در سئول نیز علیرغم اینکه پیروز شد اما بازی خوب و منسجم و تماشاگر پسندی را ارائه نداد و همه ضعف های تیم ملی فوتبال با گل رضا قوچان نژاد به فراموشی سپرده شد. در واقع اگر از صعود نسبتا راحت ایران به جام جهانی و بازی های مطلوب تیم ملی در این جام بگذریم، در امر نتیجه گیری نیز کارلوس کیروش کارنامه قابل قبولی ارائه نداده است به ویژه در جام ملت های آسیا و یا دیگر تورنومنت های مشابه بین المللی.
حال که قرار است بار دیگر با کارلوس کیروش قراردادی طولانی مدت و با هزینه های چند میلیاردی امضا شود، بد نیست مسئولان فدراسیون فوتبال و دیگر مسئولان نهادهای نظارتی، به این پرسش پاسخ دهند که آیا خدماتی که کارلوس کیروش به ایران ارائه داده و یا ارائه می دهد نیز همانند دریافتی اش، میلیاردها تومان ارزش داشته و یا خواهد داشت؟